Τα παιχνίδια της μοίρας – Γράφει η Χαρμπέα Ιωάννα

Η στιγμή που περνάει και χάνεται. Ένα ακόμη τραγικό τροχαίο έδωσε τροφή για σχόλια, για να δούμε τη ζωή με άλλο μάτι να εκτιμήσουμε

Η στιγμή που περνάει και χάνεται. Ένα ακόμη τραγικό τροχαίο έδωσε τροφή για σχόλια, για να δούμε τη ζωή με άλλο μάτι να εκτιμήσουμε την αξία και να φοβηθούμε τη δύναμη της μοίρας και του λεγόμενου γραφτού ακόμα και για ταξικές συγκρούσεις μέσω διαδικτύου αλλά και στοχασμούς.

Το βίντεο του τροχαίου ατυχήματος θα μπορούσε να αποτελεί σκηνή ταινίας κινηματογράφου. Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν οι ηθοποιοί, σκηνοθέτες ή ακόμα και συγγραφείς αντιγράφουν τη ζωή ή η ζωή είναι ένα βιβλίο από μόνη της ένα έργο ίσως που ξεπερνάει τη φαντασία του ανθρώπου. Ποιος είναι ο κυρίαρχος σε αυτό το παιχνίδι που λέγεται ζωή; Ο Θεός; Η μοίρα και η κακιά στιγμή ή ο άνθρωπος;

Σύμπτωση τραγική που ακόμα και να ήθελες να πετύχεις τους χρόνους και να συνταιριάξεις τα δευτερόλεπτα δε θα μπορούσες. Πολλά ακούγονται. Αναλύσεις ,μηχανολογικές, αναζητήσεις ευθυνών, σκιαγραφήσεις προφίλ ατόμων λες και ο οδηγός ο ίδιος ήθελε να προκαλέσει ατύχημα. Τι να πει κανείς;

Το αποτέλεσμα έχει σημασία τελικά. Και το αποτέλεσμα είναι ο άδικος χαμός των ζωών 4 ανθρώπων. Όλα γίνονται αυτοκίνητα, χρήματα, σπίτια. Η ζωή όμως δεν ξαναγυρίζει πίσω. Τα παιδάκι το τρίχρονο δεν πρόλαβε να γευτεί και να μυρίσει το άρωμα της ζωής. Οι άνθρωποι που μένουν πίσω ξέρουν… τραγικές φιγούρες οφείλουν να διαχειριστούν τον πόνο , την απώλεια , τη δημοσιότητα, τους δημοσιογράφους που προκειμένου να πουλήσουν μπαίνουν σε πολύ προσωπικά δεδομένα.

Εμείς οι υπόλοιποι απέξω συμπονούμε, έτσι νομίζουμε δηλαδή. Ειλικρινά δεν το πιστεύω γιατί κανένας δε μπορεί να καταλάβει κάποιον αν δε βρεθεί ακριβώς στην ίδια θέση. Μακάρι κανένας άνθρωπος να μην φθάνει μα θρηνεί θανάτους και ιδιαίτερα θανάτους νέων ατόμων και της μιας στιγμής. Κανένας δε μπορεί να τα βάλει με το Θεό ή με τη μοίρα αν πιστεύουμε ότι παίζει το ρόλο της.

Η στιγμή περνά και χάνεται… η ζωή συνεχίζεται…. Η πόρσε το αυτοκινητάκι του μικρού που απέμεινε από τα αποκαΐδια θα μείνει να μας θυμίζει ότι πάντα κάτι μένει.

Χαρμπέα Ιωάννα κοινωνιολόγος