Ο κ. Καμπουρόπουλος Ιωάννης γράφει: Ο δρόμος είχε την δική του ιστορία….

Όλοι έχουμε ακούσει για το γιοφύρι της Άρτας.

Όλοι έχουμε ακούσει για το γιοφύρι της Άρτας.

Κάποιοι τύποι τα παλιά χρόνια, νομίζω επί Τουρκοκρατίας ,προσπαθούσαν επί χρόνια να θεμελιώσουν ένα γεφύρι κάπου εκεί στην Άρτα ,χωρίς να το καταφέρνουν για πολλά, πολλά χρόνια.

Δεν γνωρίζουμε βέβαια λεπτομέρειες για το, τι ακριβώς συνέβη εκεί.
Υπήρχε πρόβλημα τεχνικό που οι μαστόροι δεν μπορούσαν να λύσουν η μήπως τα <<έπαιρνε χοντρά >> ο πρωτομάστορας και καθυστερούσε το έργο, για να απομυζά και άλλα από το δημόσιο ταμείο;;;

Από το τέλος της ιστορίας φαίνεται ότι μάλλον το δεύτερο συνέβαινε και δυστυχώς τον πήρανε χαμπάρι .

Και επειδή εκείνες τις εποχές δεν υπήρχε η γνωστή ατιμωρησία που διακρίνει το νέο Ελληνικό κράτος ,το πλήρωσε με μια άμεση και αδιαμφισβήτητη προειδοποίηση.
Φαντάζομαι ότι θα ήταν ο επόμενος που θα θεμελίωνε το γεφύρι μετά την γυναίκα του..
Βέβαια η ιστορία δεν είναι ακριβώς έτσι αλλά και λίγη φαντασία δεν βλάπτει νομίζω.
Τώρα θα μου πείτε πως μου ήρθε να γράψω για το γεφύρι της Άρτας.

Καθισμένος στο παράθυρο του σπιτιού μου και μετά τις πρόσφατες βροχές, βλέπω τον κεντρικό δρόμο απέναντι στο σπίτι μου.

Ένας μεγάλος κατηφορικός δρόμος στο νέο σχέδιο που μετά από πολλά χρόνια που στρώνεται πρόχειρα και ξεστρώνεται από τις βροχές, ήλπισε ότι επιτέλους θα ντύνονταν με την πολυπόθητη άσφαλτο που θα τον έκανε μόνιμα προσβάσιμο στα αυτοκίνητα.

Και πράγματι η προηγούμενη δημοτική αρχή ξεκίνησε βάζοντας κάποιον εργολάβο να φτιάξει πεζοδρόμια και να τον στρώσει με το 3Α που λέμε χαλίκι.

Αλλά δυστυχώς τα έργα σταμάτησαν, δεν ξέρω γιατί, αλλά μάλλον υποθέτω πως δεν υπάρχουν λεφτά.

Και λίγο πριν την άσφαλτο έβρεξε. Δυνατά.

Και ο δρόμος έγινε πάλι αδιάβατος αφού το χαλίκι παρασύρθηκε σε αρκετά μέρη.
Ακόμα μια καλή βροχή και θα χρειαστεί πάλι στρώσιμο από την αρχή.
Το οποίο δεν είναι δωρεάν, συγχωρήστε με αν κάνω λάθος.

Μπορείτε λοιπόν και σεις , ω άρχοντες, να τον αφήσετε έτσι άλλα τριάντα χρόνια, έχει ήδη δέκα από τότε που τον ξέρω, για να γραφούν και για αυτόν ιστορίες ,μύθοι και θρύλοι.
Το κακό είναι ότι δεν μπορούμε να θυσιάσουμε την γυναίκα του εργολάβου(εκτός βέβαια αν καταφθάσουν οι τζιχαντιστές), αλλά αν θυσιάσουμε και άλλα χρήματα από το δημόσιο ταμείο να τον στρώνουμε κάθε φορά που βρέχει, κάποτε σίγουρα θα γίνει το θαύμα .

Δεν κατηγορώ βέβαια κανέναν. Εσείς ξέρετε καλύτερα.

Απλά ελπίζω η νέα δημοτική αρχή να δώσει ένα ευτυχές τέλος σε έναν πολυβασανισμένο δρόμο και να μην φτάσει και αυτός σε δόξα το γεφύρι της ΑΡΤΑΣ.

ΚΑΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Εκπαιδευτικός.