Μετεώρων Λιθόπολις – Μεγάλη προσέλευση στην ομιλία για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης

Στην αίθουσα “Νίτσα Λιάπη” έγινε το μεσημέρι της Κυριακής από τον Σύλλογο “Μετεώρων Λιθόπολις” διάλεξη – ομιλία με θέμα “Τα αίτια της πτώσεως της Κωνσταντινούπολης”.

Στην αίθουσα “Νίτσα Λιάπη” έγινε το μεσημέρι της Κυριακής από τον Σύλλογο “Μετεώρων Λιθόπολις” διάλεξη – ομιλία με θέμα “Τα αίτια της πτώσεως της Κωνσταντινούπολης”.

Ομιλητής ήταν ο στρατηγός ε.α κ. Θεόκλητος Ρουσάκης ο οποίος αναφέρθηκε σε ιστορικά γεγονότα για την Άλωση της Πόλης.

Τους παρευρισκόμενους χαιρέτισε ο πρόεδρος του Συλλόγου κ. Γρηγόρης Καλύβας ο οποίος έκανε σύντομη αναφορά στα γεγονότα και στο πρόσωπο του κ. Ρουσάκη.

Η ομιλία του κ. Γρηγόρη Καλύβα:

_Στρατηγέ
_Κύριε Δήμαρχε
_Κύριε Αντιπεριφερειάρχα
_ Φίλτατοι ανώτεροι αξιωματικοί του ένδοξου Ελληνικού στρατού
_Άγιε προηγούμενε Μεγάλου Μετεώρου πατέρα Αθανάσιε
_σεβαστή γερόντισσα Ι.Μ. Αγίου Στεφάνου Μετεώρων
_σεβαστές αδελφές
_αιδεσιμότατοι
_κύριε αρχηγέ της δημοτικής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης – πρώην δήμαρχε
_κυρίες και κύριοι Αντιδήμαρχοι
_κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι
_κύριε Περιφερειακέ Σύμβουλε
_ελογιμότατοι εκπρόσωποι της τοπικής διανόησης
_εκπρόσωποι πολιτιστικών και κοινωνικών φορέων
_αγαπητοί φίλοι και φίλες

Χριστός Ανέστη !!!

Όπως γνωρίζετε η Καλαμπάκα και η περιοχή πορεύονται αιώνες τώρα υπό την πνευματική σκιά των ιερών βράχων της αγίας και σεπτής λιθοπόλως , τις ευλογίες των οσίων Μετεωριτών πατέρων , τους οποίους τιμούμε και δοξολογούμε πανηγυρικά σήμερα .
Πρόκειται για ένα προνόμιο που λίγες περιοχές έχουν να βρίσκονται υπό την σκέπη τόσων πολλών αγίων και οσίων που με τους αγώνες , τις προσευχές και τα δάκρυα μετανοίας τους μας κληροδότησαν αυτήν την ευλογία την οποία έχουμε ιερό χρέος να διαφυλάξουμε εμπνεόμενοι από τις αξίες και αρχές της .
Είθε να έχουμε την ευλογία τους !!!

…………………………………………………………………………….

«Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν’ από την Πόλιν
ουδέ στ’ αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια,
επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί’ τον κάστρον.
Εσείξεν τ’ έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον,
εσείξεν τ’ άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον,
Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ’ ο μητροπολίτης .
έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει.
Σίτ’ αναγνώθ’ σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν.
“Αλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!”
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια
κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται,
-Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι
-Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία πάρθεν.
-Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.» (Μυρολόϊ Πόντου) .

Αγαπητοί φίλοι

Πεντακόσια εξήντα τρία χρόνια συμπληρώνονται από την Άλωση της Βασιλεύουσας Πόλης . Η Τρίτη 29 Μαΐου του 1453 αποτελεί ημερομηνία ορόσημο για την πορεία του Ελληνισμού καθώς σήμανε επί της ουσίας την διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και μαζί της του Βυζαντινού πολιτισμού , του πολιτισμού του Σταυρού και της Πορφύρας , όπως έχει λεχθεί .

Δεν υπάρχει Έλλην που να μην θρηνεί για την ανεπανόρθωτη εθνική τραγωδία του 1453 και συνάμα να μην μνημονεύει με δέος και θαυμασμό την μεγάλη θυσία του τελευταίου Χριστιανού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου , του οποίου η σεμνή και άγια μορφή του προβάλλει ως πρότυπο θυσίας και ηρωισμού .

Η πτώση της Βσιλεύουσας έγινε μοιρολόι , τραγούδι , συνοδεύθηκε από θρύλους και παραδόσεις στην προσπάθεια ερμηνείας της αλλά και συντήρησης των ελπίδων ότι «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θ’ άνε» , ενώ αντικείμενο θρύλων και μύθων έγινε ο τελευταίος αυτοκράτοράς της , ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος , ο μαρμαρωμένος βασιλιάς .
Και τούτο γιατί η άλωση της Πόλης δεν ήταν, απλά και μόνο, μία ακόμα γραμμή στην Παγκόσμια ιστορία αλλά το ουσιαστικό και τυπικό τέλος ενός πολιτισμού δώδεκα αιώνων που, μπορεί μεν σε μεγάλο βαθμό να αυτοκαταστράφηκε από τα δικά του λάθη, έχασε όμως, με την κατάκτησή του από τους Οθωμανούς, τη δυνατότητα συμμετοχής και ενεργού συμβολής του στην Αναγεννησιακή προσπάθεια και πορεία των Ευρωπαϊκών κρατών .

Οι συνέπειες της Άλωσης ήταν μεγάλες και οδυνηρές και αν για τους άλλους λαούς είναι απλώς σημαντική ή όχι ιστορική στιγμή, για μας τους Έλληνες είναι στοιχείο ζωής, είναι ασίγαστος εθνικός και λαϊκός καημός που συντρόφεψε τον Ελληνικό λαό και συντήρησε στην ψυχή του θρύλους και παραδόσεις.

Για το γένος ολόκληρο η πτώση της βασιλεύουσας και η διάλυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας είχε τεράστια σημασία ειδικά για την κατοπινή του πορεία, γιατί σήμανε το πέρασμα μας στην ατελείωτη νύχτα της σκλαβιάς, του καταναγκασμού της απαξίωσης και του εξευτελισμού που λίγο έλειψε να εξοντωθεί φυλετικά και πνευματικά αν οι ψυχικές και πνευματικές του δυνάμεις δεν ήταν ακμαίες, και δεν είχε την εμμονή του στην ορθόδοξη παράδοση και μέσω αυτής και στην ελληνικότητα.

Ο Ελληνισμός βρίσκεται και πάλι σήμερα σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορικής του διαδρομής . Για να μην θρηνήσουμε άλλες χαμένες πατρίδες και άλλες αλώσεις , οφείλουμε όχι μόνο να κρατήσουμε ψηλά το διάκι της ιστορικής μνήμης , της παράδοσης , της πολιτιστικής και πολιτισμικής μας ταυτότητας , αντιστεκόμενοι σε ότι θέλει να τα αλώσει , αλλά και να την μεταβάλουμε σε βίωμα και πράξη καθημερινή, ώστε να παραμένουν άγρυπνες οι συνειδήσεις .

Πρέπει να θυμόμαστε την Άλωση για να αποτίνουμε ένα διαρκή και μεγάλο φόρο τιμής στο Βυζαντινό κράτος, την Ρωμανία , το εκχριστιανισμένο ρωμαϊκό κράτος του Ελληνικού Έθνους ,όπως το χαρακτηρίζει ο νεώτερος βυζαντινολόγος Διονύσιος Ζακυθηνός.

Πρέπει να θυμόμαστε την Άλωση, διότι μέσα από τις διηγήσεις των ιστορικών της εποχής ξετυλίγεται η Ελληνική διάρκεια, η διαχρονική πορεία των αξιών του Ελληνισμού.

Γιατί η συγκλονιστική ομιλία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στις 28 Μαΐου πριν από την τελική επίθεση των Οθωμανών μας διδάσκει γιατί αγωνιζόμαστε: Για την Πίστη, για την Πατρίδα, για τους συγγενείς μας. Το τρίπτυχο Πίστη – Πατρίδα – συγγενείς, που αναφέρει ο τελευταίος Αυτοκράτορας, μας συνδέει με τον όρκο των αρχαίων Αθηναίων Εφήβων και με τον παιάνα των Σαλαμινομάχων, «ιτε παίδες Ἑλλήνων» .

Ενθυμούμενοι την άλωση ενθυμούμαστε :

_ τον τελευταίο αυτοκράτορα με τους συμπολεμιστές του .

_Τα σπουδαία και θαυμαστά επιτεύγματα του Βυζαντινού πολιτισμού.

_Ότι διέσωσε και διατήρησε την αρχαία Ελληνική γραμματεία και γλώσσα, και γενικότερα την αρχαία Ελληνική πνευματική κληρονομιά και την παρέδωσε ως ιερή παρακαταθήκη στο νεότερο ελληνισμό .

_Ότι έσωσε επανειλημμένα την Ευρώπη από την αραβική λαίλαπα αλλά και από ποικιλώνυμους βαρβάρους που όρμησαν και από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

_Ότι στάθηκε ακρίτας , κυματοθραύστης αγέρωχος , προστατεύοντας για χρόνια ολόκληρα όχι μόνο τα ιερά και όσια του Ελληνισμού και ήταν ο θερμότερος και αληθινότερος υπερασπιστής και προστάτης της Ορθοδόξου Χριστιανικής Πίστεως.

_Ότι διέδωσε τον Χριστιανισμό και τον Ελληνορθόδοξο πολιτισμό στους λαούς της Βαλκανικής και της Ανατολικής Ευρώπης τροφοδοτώντας την Ελληνική διάρκεια που φτάνει μέχρι την προκήρυξη του Αλεξάνδρου Υψηλάντη, πού έγραφε τον Φεβρουάριο του 1821 «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» , και μέχρι τα λόγια του Κολοκοτρώνη προς τούς μαθητές του πρώτου Γυμνασίου της ελεύθερης πλέον Αθήνας: «Όταν πιάσαμε τ’ άρματα είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος» .

Αυτός ο ηθικός δεσμός ενώνει τον Παλαιολόγο με τούς Σαλαμινομάχους και με τον Κολοκοτρώνη και με το ΄40. Μαχόμεθα για την Πίστη, την Πατρίδα, την Οικογένεια.

Πρέπει να θυμόμαστε γιατί η αντίσταση των τελευταίων μαχητών της Κωνσταντινούπολης και το «πάντες αυτοπροαιρέτως αποθάνομεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών» , εμπνέει τα ΟΧΙ του ελληνισμού. Το ΄40 κατά του Μουσολίνι, το ‘41 κατά του Χίτλερ, το ΄55 στην Κύπρο κατά της αποικιοκρατίας και του αφελληνισμού.

Σήμερα οφείλουμε όσο ποτέ άλλοτε να αντισταθούμε με κάθε τρόπο, ενωμένοι και δυνατοί στις σημερινές αλώσεις που επιχειρούνται που είναι καθημερινές και ποικιλόμορφες , άρα ύπουλες και εξίσου επικίνδυνες.

Η σημερινή μας εκδήλωση αυτό τον στόχο έχει της ενθύμησης και της αντίστασης στις όποιες προσπάθειες άλωσης ώστε να μην θρηνήσουμε και άλλες χαμένες πατρίδες .

Και δεν είναι διόλου τυχαία η επιλογή του σημερινού ομιλητή καθώς πρόκειται για έναν απ΄ τους λαμπρότερους στρατιωτικούς ηγήτορες που αγωνίζεται να κρατήσει ζωντανή την ιστορία και παράδοση , την ελληνική ταυτότητα και συνείδηση , όρθιο τον Ελληνισμό και την πατρίδα !!

Στρατηγέ ,

Σας ευχαριστούμε από καρδιάς για την ανταπόκρισή σας και πιστεύουμε πως ο λόγος σας θα αποτελέσει λόγο αφύπνισης και αντίστασης σε όσους απεργάζονται την ιστορική λήθη , την πολιτιστική αλλοίωση , την εθνική μας αξιοπρέπεια και εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας .

Πριν όμως ανεβείτε στο βήμα επιτρέψτε μας λίγα λόγια γνωριμίας .

Ανάγνωση του βιογραφικού κ. Ρουσάκη

Ο Αντγος Θεόκλητος Ρουσάκης γεννήθηκε το 1955 στην Δράμα όπου το 1973 ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές.

Εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1973, και αποφοίτησε το 1977, ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού.

Είναι απόφοιτος των Σχολείων όλων των Σχολείων Πεζικού, των Σχολείων Ειδικών Δυνάμεων, της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου και της Σχολής Εθνικής Αμύνης.

Έχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη Διαχείριση Κρίσεων από το Πανεπιστήμιο ABERDEEN ( Αμπερντήν ) της Σκωτίας.

Έχει διοικήσει όλα τα κλιμάκια Διοικήσεως στις Ειδικές Δυνάμεις μέχρι και το Επίπεδο του Σώματος Στρατού.

Από το 2004 έως το 2006 υπηρέτησε ως Ακόλουθος Άμυνας στην Ελληνική Πρεσβεία στα Τίρανα και εν συνεχεία ως Διοικητής της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ

Το Μάρτιο του 2008 προήχθη στο βαθμό του Υποστρατήγου και τοποθετήθηκε ως Διοικητής της Μεραρχίας στη Ρόδο και ακολούθως στο ΓΕΣ ως Διευθυντής Ειδικών Δυνάμεων.

Το 2010 προήχθη στο βαθμό του Αντιστρατήγου και τοποθετήθηκε ως Διοικητής του Β΄ ΣΣ στη Βέροια.

Είναι πτυχιούχος Αλεξιπτωτιστής και Υποβρύχιος Καταστροφέας μέχρι την ημέρα της αποστρατείας του.

Έχει τιμηθεί με όλα τα μετάλλια και τις διαμνημονεύσεις που προβλέπονται για το βαθμό και τα καθήκοντά του

Έχει τιμηθεί από την Κυβέρνηση της Αλβανίας και από την Κυβέρνηση της Αρμενίας, με ειδικό μετάλλιο και τιμητική διάκριση, για τις εξαιρετικές υπηρεσίες που προσέφερε στην ενίσχυση της διμερούς συνεργασίας στον τομέα της άμυνας με τις παραπάνω χώρες.

Έχει τιμηθεί το 2010 από την Ιερά Μητρόπολη Βεροίας Ναούσης και Καμπανίας με το Χρυσό Σταυρό του Αποστόλου Παύλου και το 2011 από την Ιερά Μητρόπολη Δράμας με το Χρυσούν Μετάλλιο του Αγ Χρυσοστόμου.

Με απόφαση του ΚΥΣΕΑ, τη 2 Νοεμβρίου 2011 ο Αντιστράτηγος Θεόκλητος Ρουσάκης, κρίθηκε ευδοκίμως τερματίσας τη σταδιοδρομία του και του απονεμήθηκε ο τίτλος του Επιτίμου Διοικητού του Β΄ Σώματος Στρατού. .

Ομιλεί την Αγγλική Γλώσσα.

Ο Αντγος Θεόκλητος Ρουσάκης, είναι έγγαμος και έχει 2 παιδιά.