Βασίλης Παππάς – Οι κώνωπες της αξιολόγησης και οι μέλισσες της εκπαίδευσης

Σε περιόδους σήψης, σε έλη και σε λιμνάζοντα νερά αναπτύσσονται οι κώνωπες.

Σε περιόδους σήψης, σε έλη και σε λιμνάζοντα νερά αναπτύσσονται οι κώνωπες.

Οι κώνωπες με τον ενοχλητικό τους θόρυβο και με τα ενοχλητικότερα κεντρίσματά τους μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα σε οποίον υφίσταται την επαφή τους.

Αποφάσισαν λοιπόν οι κώνωπες να αξιολογήσουν τις μέλισσες. Και μάλιστα μια ειδική κατηγορία μελισσών που και ακούραστα εργάζονται, και στην κηρήθρα αποταμιεύουν το περίσσευμα της γνώσης τους, και γνωρίζουν ότι αν αυτές προσπαθήσουν να κεντρίσουν θα πεθάνουν σχεδόν αμέσως. Βλέπετε η φύση έδωσε αυτό το προνόμιο των συνεχών και αλλεπάλληλων κεντρισμάτων, χωρίς κόστος, στους κώνωπες.

Αυτοί οι κώνωπες δεν βρέθηκαν στα έλη της εκπαίδευσης μέσα από την τυχαία επιλογή του Δαρβίνου, αλλά κάποια στιγμή της ζωής τους, που αυτοί θεώρησαν κατάλληλη, ανέβηκαν την κιβωτό που παρουσιάστηκε μπροστά τους, ώστε μετά την συντέλεια του κόσμου, δηλαδή των μέτρων του μνημονίου, αυτοί αλώβητοι θα ενσκήψουν στο σώμα της εκπαίδευσης αξιολογώντας την.

Η κιβωτός ή για την ακρίβεια οι κιβωτοί, δύο τον αριθμό, μια βαθιά πράσινη και μια βαθιά μπλε με ολίγον μαύρο, ήταν η σανίδα σωτηρίας τους στον παραπαίοντα κόσμο μας. Στον καταρρέοντα κόσμο που αυτοί δημιούργησαν με τα πετάγματά τους, τώρα εμφανίζονται μετά τον κατακλυσμό, να τσιμπήσουν επιλεκτικά προφανώς, όποια εστία αντίστασης απέμεινε.

Με τον ενοχλητικό τους θόρυβο, επίμονα επιτίθενται ως παντογνώστες της απόλυτης αλήθειας, με έπαρση, χωρίς αιδώ, προς οποιοδήποτε καλοπροαίρετο της αξιολόγησης, αποκρύβοντας οι «κατάλληλοι, λόγω κιβωτού», ότι 15 % των κεντρισμένων θα βρεθεί εκτός του σώματος της εκπαίδευσης. Και σίγουρα αυτό το 15 % ή και πολύ περισσότεροι, δεν ήταν συμπλέοντες στις κιβωτούς!

Απέναντι οι μέλισσες. Ακούραστα συλλέγουν την γύρη της γνώσης μεταδίδοντάς την από λουλούδι (μαθητή), σε λουλούδι. Αγόγγυστα, αφού το βασίλειο των ελών και κηρήθρες κατήργησε, και σε υπάρχοντες κηρήθρες στοίβαξε πλήθος μελισσών, και προετοιμάζει τώρα τον ξαφνικό θάνατο και την αποβολή πολλών, από τις κηρήθρες.

Μα τι θα κάνουμε με τους κηφήνες θα αναρωτηθούν καλοπροαίρετα κάποιοι. Σε μια δομημένη και ευνομούμενη κοινωνία όλοι έχουν τον ρόλο τους. Η κοινωνία, με δημοκρατική αλληλεγγύη, και ακολουθώντας το «ο καθένας σύμφωνα με ότι μπορεί να προσφέρει» θα προσπαθήσει να τους βρει ρόλο. Οι κήνσορες της τάξης και της ηθικής δεν θα επιλύσουν όμως το θέμα της αξιολόγησης, μετερχόμενοι, ως σμήνος κωνώπων, πολλαπλά τσιμπήματα στο δύσμοιρο σώμα της εκπαίδευσης.

Είναι δε προφανές ότι τα έλη εξαφανίζονται με την αποξήρανσή τους. Και αυτό στην Ελλάδα, δεν έγινε από τα μιάσματα, τους «ταλιμπάν», τους «φασίστες», αλλά από φωτισμένους αστούς και μη, όπως Παπαναστασίου, Δημαράς, Παπανούτσος, Σβώλος, Σκληρός ακόμη ακόμη και Ράλλης.

Βασίλης Παππάς – Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών Τρικάλων

Αρθρο – Οι κώνωπες της αξιολόγησης και οι μέλισσες της εκπαίδευσης
(παραφράζοντας κείμενο του Μ. Χατζιδάκη)