Ο.Λ. Καλαμπάκας – Οδοιπορικό από την ανάβαση στην Σκάλα Βραδέτου

Κυριακή 22-05-2016. Ξύπνημα στις 05.00. Με αγωνία κοιτώ τον καιρό. Μετά από ένα διήμερο έντονων βροχοπτώσεων η ανησυχία για την σημερινή μέρα ήταν σε κορύφωση.

Κυριακή 22-05-2016. Ξύπνημα στις 05.00. Με αγωνία κοιτώ τον καιρό. Μετά από ένα διήμερο έντονων βροχοπτώσεων η ανησυχία για την σημερινή μέρα ήταν σε κορύφωση.

Η προγραμματισμένη ανάβαση για τη σκάλα του Βραδέτου έπρεπε να γίνει με τις κατάλληλες καιρικές συνθήκες. Ευτυχώς δεν έβρεχε, μόνο συννεφιά.

Συναντώ τους 19 συνορειβάτες μου και στις 06.15 αναχωρούμε με ένα μικρό λεωφορείο για την΄Ήπειρο.

Η ανακούφιση μόλις φθάσαμε στο Μέτσοβο ζωγραφίστηκε στα πρόσωπα όλων μας με χαμόγελα. Ο ήλιος με τον γαλανό ουρανό μας υπόσχονταν μια αξέχαστη μέρα. Μετά από μια σύντομη στάση για καφέ στα Γιάννενα συνεχίσαμε την πορεία μας.

Το γεφύρι του Κόκκορη ήταν η πρώτη συνάντηση μας με το υπέροχο ηπειρώτικο τοπίο. Ενθουσιασμένοι αφού βγάλαμε τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες συνεχίσαμε για το γραφικό Καπέσοβο στα 1120 μ.που θα ήταν η αφετηρία της ανάβασης.Έπειτα από μια σύντομη επίσκεψη πήραμε το μονοπάτι που ενώνει τα δύο χωριά.

Ως το 1974 το Βραδέτο επικοινωνούσε με τον υπόλοιπο κόσμο από αυτήν τη σκάλα.

Πετρόκτιστη,συνολικό μήκος 3,5χιλ.με καλντερίμι το 1,2 χιλ. και τρεις λωρίδες κυκλοφορίας ,δύο στις άκρες για τους ανθρώπους και μία στη μέση με μαύρη πέτρα για να μην γλιστρούν τα ζώα.

Ενα έργο άξιο θαυμασμού με 1000 σκαλοπάτια και 40 κάγκελια – στροφές. Παράδειγμα αρχιτεκτονικής τέχνης απόλυτα εναρμονισμένο με το θαυμάσιο τοπίο.

Μια ώρα ανάβασης με αμέτρητες φωτογραφίες και φθάσαμε στο μικρό σχεδόν έρημο Βραδέτο.

Συνεχίσαμε σε πιο ήπια διαδρομή σε καταπράσινο τοπίο όπου οργίαζε η άνοιξη με χιλιάδες πολύχρωμα και σπάνια λουλούδια όπως μας πληροφορούσαν οι συχνές και καλαίσθητες πινακίδες.

Φθάσαμε στη θέση Μπελόη που πιθανόν στα σλάβικα σημαίνει όμορφη θέα έπειτα από 45 λεπτά.

Έκπληκτοι με κομμένη την ανάσα απολαύσαμε το φαράγγι του Βίκου σ ‘ολο του το μεγαλείο.

Ο ποταμός Βοϊδομάτης κυλούσε ορμητικά και η βοή του έφθανε ψηλά στα 900μ.Με δέος κοιτούσαμε κάτω και κάποιοι τολμηροί σκαρφάλωναν και πιο ψηλά για μια καλή φωτογραφία.

Επιστρέψαμε στο Βραδέτο και από εκεί στο Μονοδένδρι όπου απολαύσαμε το φαράγγι και από την άλλη πλευρά.

Ξεκουραστήκαμε,γευτήκαμε τις τοπικές νοστιμιές στην πλατεία του χωριού και πήραμε το δρόμο της επιστροφής γεμάτοι υπέροχες εικόνες.

Για τη Ο.Λ.Κ Νάτση Ευφροσύνη