Ηρακλής Φίλιος: Έσπευσας συναφθήναι, τω Χριστώ και Δεσπότη

Πρώτη μου φορά δυσκολεύτηκα να ξεκινήσω το γράψιμο ενός άρθρου. Κι αυτό είναι το παρόν. Θα μου πείτε που έγκειται η δυσκολία; Τι να γράψεις από όλα;

Πρώτη μου φορά δυσκολεύτηκα να ξεκινήσω το γράψιμο ενός άρθρου. Κι αυτό είναι το παρόν. Θα μου πείτε που έγκειται η δυσκολία; Τι να γράψεις από όλα; Τι να μοιραστείς; Τι θες να προβάλλεις περισσότερο και πώς να μιλήσεις καταλλήλως για τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών κ.κ. Αλέξιο;

Πώς να ξεκινήσεις, πώς να αναπτύξεις τη σκέψη σου και πώς να ολοκληρώσεις το άρθρο σου; Θυμάμαι τους λόγους του π. Ιουστίνου, Σεβασμιοτάτου της Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς: «Ο Επίσκοπος είναι εις τύπον και τόπον Χριστό. Να σέβεσαι τον Επίσκοπο σου, να τον τιμάς και να τον αγαπάς. Οφείλουμε να σεβόμαστε τον Επίσκοπο. Στο πρόσωπο του αγαπάμε τον ίδιο τον Χριστό».

Αυτά τα λόγια και τόσα άλλα ως παρακαταθήκη από τον π. Ιουστίνο όλα αυτά τα χρόνια, ο νους μου αυτή τη στιγμή στρέφεται σε έναν άνθρωπο που ο Θεός αξίωσε να λάβει την ύψιστη τιμή του υπουργήματος της Αρχιεροσύνης. Τον άγιο Τρίκκης και Σταγών κ.κ. Αλέξιο. Έλαβα την ευλογία το 1982 να με βαφτίσει τον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και παρατηρώντας τις φωτογραφίες εκείνης της ημέρας, θαυμάζω το παιδικό χαμόγελο του Ιεράρχου μας.

Όταν παρατηρείς ένα δέντρο, βλέπεις ότι στις άκρες του έχει κλαδιά, το κάθε ένα με το δικό του χάρισμα, τα δικά του άνθη, τη δική του ομορφιά και παρουσία στη φύση της ζωής. Ο Σεβασμιότατος μας ως πνευματικό δέντρο με τα δικά του άνθη, ήρθε ως δρόσος αερμών να αναψύξει τις ψυχές ανθρώπων που έστρεψαν την ύπαρξη τους στην Εκκλησία. Ευεργέτησε πολλούς. Κληρικούς και λαϊκούς.

Πολλοί στάθηκαν με φρόνημα εκκλησιολογικό απέναντι στις ευεργεσίες του. Τον αγάπησαν, τον αγαπούν και βρίσκονται δίπλα του. Άλλοι δε όχι. Κι όμως οι ελάχιστοι, υποκριτικά, με ταπεινολογικά σχήματα και εικονικές ευλάβειες, κινούνταν εναντίον του αν και ευεργετήθηκαν από τον ίδιο υπέρ του δέοντος, τόσο σε ενοριακό όσο και σε διοικητικό επίπεδο. Κι αν ξέχασαν τον όρο «ευεργεσία» που σκανδαλωδώς καταπάτησαν, ο χρόνος θα φυσήξει κάθε τι που αποτελεί ως συμπεριφορά και τακτική, την κακοτεχνία της φύσεως των. Κι ο Σεβασμιότατος μας; Μία ευχή είχε στην καρδιά του: «Πάτερ άφες αυτοίς• ου γαρ οίδασι τι ποιούσι».

Συνήθως όταν αναφέρεσαι στο πρόσωπο ενός ανθρώπου, κάνεις λόγο για τις αρετές του, τις αλήθειες της προσωπικότητας της. Αυτό προσκρούει στην ταπεινότητα του Μητροπολίτου μας που δεν είναι ταπεινότητα τω σχήματι, αλλά τη αληθεία. Θα σταθώ σε κάτι άλλο όμως. Σεβασμιότατε άγιε Τρίκκης και Σταγών και Πνευματικέ Πατέρα μου εδώ και καιρό, σας ευχαριστώ γιατί από μόνος σας με αγάπη (οντολογική αγάπη) με πλησιάσατε σε στιγμές δύσκολες και απροσδιόριστες.

Σας ευχαριστώ για τις πρωτοβουλίες και ευκαιρίες που μου δώσατε ώστε να πράξω ενέργειες που αγαπώ. Σας ευχαριστώ γιατί ένιωσα την αγάπη σας από μικρό παιδί στην ενορία μου, τον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Τρικάλων όπου και διακονούσε επί χρόνια ο παππούς μου π. Κων/νος Νούλας και ο ίδιος διακονούσα από πέντε ετών. Εκεί όπου ζήσαμε και θα ζήσουμε άγιες στιγμές. Σας ευχαριστώ για τη συνεργασία μας στα Κατηχητικά της Ιεράς μας Μητροπόλεως στην ενορία της Φήκης και του αγίου Κοσμά Αιτωλού Τρικάλων. Σας ευχαριστώ για τη συνεργασία μας επί δύο έτη στο Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ιεράς μας Μητροπόλεως «Ο ΑΓΙΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΟΣ» με τις εκπομπές «Η Κοινωνία σήμερα» και «Έρως Αυτογνωσίας».

Σας ευχαριστώ γιατί ο ίδιος από αγάπη και με αγάπη, ήρθατε να με βρείτε όταν απουσίαζα. Σας ευχαριστώ για την πίστη που μου ενεφύσησε στο σεπτό σας πρόσωπο και τη δύναμη σας. Σας ευχαριστώ που στις φοβίες του αύριο, στις ακαθόριστες σκέψεις και στους ευγενείς πόθους με στηρίξατε, με παρακινήσατε και με στηρίζετε. Σας ευχαριστώ γιατί στις απορίες μου απαντάτε και στις σκέψεις μου συμμετέχετε. Σας ευχαριστώ διότι εγχειρητικά και με σοφία απαλύνατε κάθε τι που εμποδίζει την ψυχή να ζήσει Χριστό, να φιλάει Χριστό και να πίνει Χριστό.
Σας ευχαριστώ γιατί ανοίγετε δρόμο με λόγο αληθείας, αναστάσιμο και ελπιδοφόρο. Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας σε ότι πιο άγιο θα ανατείλει συν Θεώ και το χτίζουμε μαζί πάνω σε στερεές βάσεις. Σας ευχαριστώ γιατί έμαθα να θέλω, να επιθυμώ, να επιλέγω και να ενεργώ στη ζωή μόνο με βάση τον έρωτα για τον Θεό, κάτι που είναι η ουσία των σκέψεων και κινήσεων μας και ένας τρόπος για να πετύχεις στις φάσεις της ζωής σου. Σας ευχαριστώ γιατί στην πνευματική μας σχέση υπάρχει αλήθεια, αγνότητα και φύσημα αέρα πνευματικού εις οσμήν ευωδίας και πάντα προς δόξαν του Τριαδικού Θεού. Σας ευχαριστώ γιατί το σεπτό σας πρόσωπο μου ενεφύσησε το πνεύμα της οικονομίας και της φιλανθρωπίας κατά το πρότυπο του Χριστού που «λεντίω ζωννύμενος» διακόνησε ψυχές που διψούσαν για μεταμόρφωση, ανάσταση και σωτηρία.

Θέλω να επισημάνω και κάτι που αποτελεί την αλήθεια της όλης παρουσίας του Σεβασμιοτάτου μας κ.κ. Αλεξίου στην όλη μας και στο Νομό μας. Οφείλω να αναφέρω πως το κατεξοχήν πρόσωπο που συνέβαλε από την αρχή στο εγχείρημα της άφιξης του Μητροπολίτου μας στην πόλη μας το 1981, είναι ο αγαπητός μου θείος κ. Περικλής Βασιλός, ο οποίος με το αρχοντικό του ύφος και την ισχυρή του προσωπικότητα και μαζί με την ευγενική θεία μου κ. Κατίνα Βασιλού αυτή την αγαθή και καλοσυνάτη ψυχή, αγάπησαν τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας κ.κ. Αλέξιο και από το 1981 στέκονται πάντα στο πλευρό του και σε πολλές στιγμές.

Χρησιμοποιώντας τους χειροτονητήριους εις Επίσκοπον λόγους του π. Ιουστίνου απευθυνόμενος στον Γέροντα του άγιο Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ.κ. Θεόκλητο τον Ιούνιο του 2015 στον Ιερό Ναό αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου στην Αθήνα, βάζοντας εδαφιαία μετάνοια και ασπαζόμενος την δεξιάν σας άγιε Τρίκκης και Σταγών κ.κ. Αλέξιε, σας λέω: «Μου σταθήκατε αληθινός πατέρας στις χαρές μου και στις λύπες, στις πτώσεις και στα παλαίσματα μου … Με αγκαλιάσατε ως παιδί σας, με στηρίξατε, με αγαπήσατε. Αισθάνθηκα τη διακριτική αγάπη σας να με προστατεύει … Είδα τον πλούτο της καρδιάς σας, την ανωτερότητα των αισθημάτων σας, την ειλικρίνεια των διαθέσεων σας, το σπουδαίο ηγετικό χάρισμα σας. Κι ενώ τίποτα δεν μου χρωστούσατε … εν απορία βρίσκομαι, αναλογιζόμενος το πώς θα φανώ αντάξιος της μεγάλης σας αγάπης…». Όμως εύχεσθε! Καιρός γαρ εγγύς εστί.
Σας ευχαριστώ για όλα και συγγνώμη αν σας στεναχώρησα κάποιες φορές. Σας αγαπώ όμως! Εις πολλά έτη, έτη υγείας, χαράς και προσευχής!
Άξιος! Άξιος! Άξιος!

«Αλεξίου του Σεβασμιωτάτου και Θεοπροβλήτου Μητροπολίτου, της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών, ημών δε πατρός και Ποιμενάρχου, πολλά τα έτη».

Με σεβασμό και αγάπη οντολογική
Ηρακλής Αθ. Φίλιος