Η Καλαμπακιώτισσα φοιτήτρια Ραφαηλία Παππά γράφει: Κλειστά Πανεπιστήμια

Η συμπολίτισσά μας Ραφαηλία Παππά Φοιτήτρια Χημικού Πανεπιστημίου Αθηνών γράφει τα εξής σχετικά με την κατάσταση στην εκπαίδευση και τα “κλειστά πανεπιστήμια”.

Η συμπολίτισσά μας Ραφαηλία Παππά Φοιτήτρια Χημικού Πανεπιστημίου Αθηνών γράφει τα εξής σχετικά με την κατάσταση στην εκπαίδευση και τα “κλειστά πανεπιστήμια”. 

Η ίδια γράφει:

Σημείωση: Για την πλήρη κατανόηση εννοιών και για την αποφυγή συγχύσεων και άσκοπων-χαοτικών κατεβατών ,θα παραθέσω τη γνώμη μου με μορφή ερωτήσεων-απαντήσεων.

Ερώτηση 1) Γιατί τα πανεπιστήμια είναι κλειστά;

Απάντηση: Διότι απεργούν οι διοικητικοί υπάλληλοι, οργανώνονται καταλήψεις από φοιτητικούς συλλόγους και διάφορες μορφές συμβολικών κινητοποιήσεων από σεβαστό αριθμό μελών ΔΕΠ.

Ερώτηση 2) Γιατί τα πανεπιστήμια παραμένουν κλειστά για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα;

Απάντηση: Καλή ερώτηση! Πάντως, να είστε βέβαιοι ότι δεν είναι ο μοναδικός λόγος η απεργία, αλλά και οι σκοποί αυτής της απεργίας-διαρκείας. Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι το ΕΚΠΑ και το ΕΜΠ, κατά κόρον, έχουν μετατραπεί σε πεδία πολιτικών συγκρούσεων με στόχο την υλοποίηση πολιτικών σκοπιμοτήτων και συμφερόντων. Δεν είναι τυχαίο που σε αρκετές γενικές συνελεύσεις των διοικητικών μας υπαλλήλων παρευρίσκονται μέλη της αντιπολίτευσης! Η αντιπολίτευση έχει προφανώς επιλέξει το Πανεπιστήμιο ως χώρο αποφασιστικής σύγκρουσης με την κυβέρνηση. Μετά το άδοξο τέλος των συγκρούσεων στην ΕΡΤ και στη μέση εκπαίδευση το Πανεπιστήμιο προσφέρεται σαν μία καλή ευκαιρία να πληγεί η κυβέρνηση και μάλιστα σε ένα χώρο που θεωρεί ότι είναι προνομιακός για την Αριστερά. Έτσι έχει ταυτιστεί (ακόμα και σε επίπεδο ηγεσίας) με τους απεργούς.

Ερώτηση 3) Είσαι υπέρ της απεργίας και του καθολικού κλεισίματος των κτιρίων ΕΚΠΑ και ΕΜΠ;

Απάντηση: Δυστυχώς, δε θα αποτελέσω εξαίρεση και θα είμαι και εγώ μία από τις πολλές φοιτήτριες που αναμασώντας τα λόγια τρίτων θα πούνε : «Είμαι υπέρ της απεργίας των διοικητικών, αλλά δε συμφωνώ με το κλείσιμο των κτιρίων!» Εξηγώ. Τάσσομαι υπέρ της απεργίας διότι ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων χάνει τις δουλειές τους και ενδεχομένως και το αίσθημα δημιουργίας που τους προσδίδει ,αν μη τι άλλο, αξιοπρέπεια και λόγο για να ζούνε και να συντηρούν τις ζωές τους. (Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και άνθρωποι δημιουργικοί που ζούνε μέσα από την εργασία τους και την κοινωνική προσφορά τους). Επιπλέον, υποστηρίζω την απεργία διότι ,αν όντως τεθεί σε διαθεσιμότητα όλο αυτό το προσωπικό που έχει υπολογιστεί ,τότε θα υποβαθμιστούν σημαντικά το κύρος και η αξιοπιστία των ιδρυμάτων. Σε καμία ,όμως, περίπτωση δεν είμαι υπέρμαχη της άποψης ότι αυτές οι ενέργειες και οι διεκδικήσεις δικαιωμάτων πρέπει να γίνονται με τα ιδρύματα ΚΛΕΙΣΤΑ, διότι ένα πανεπιστήμιο είναι ένας ζωντανός οργανισμός!

Ερώτηση 4) Γιατί οι διοικητικοί κρατούν τα πανεπιστήμια κλειστά και δε συνεχίζουν την απεργία με ανοιχτά τα ιδρύματα;

Απάντηση: Εύστοχη ερώτηση! Το κλείσιμο των κτιρίων του ΕΚΠΑ από τους απεργούς είναι το πιο ισχυρό τους όπλο. Αν το εγκαταλείψουν η απεργία θα συνεχιστεί αλλά με άσφαιρα πυρά (διακοπή διοικητικής λειτουργίας). Αντίθετα, η απειλή να χαθεί το εξάμηνο πιέζει τους πάντες: Υπουργείο, Σύγκλητο, μέλη ΔΕΠ και βέβαια τις φοιτήτριες και τους φοιτητές. Με λίγα λόγια. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί στους δανειστές της ότι θα τεθούν σε διαθεσιμότητα 1349 διοικητικοί υπάλληλοι, αυτό είναι αντικειμενική πραγματικότητα, ούτε μπορεί να αμφισβητηθεί από κάποιον, ούτε να αλλάξει. Γι αυτό και το υπουργείο είναι ανυποχώρητο. Το να είναι ανοιχτά τα πανεπιστήμια διευκολύνει τον υπουργό παιδείας να περάσει το μέτρο αυτό πιο ανώδυνα και πιο εύκολα , χωρίς να πάρει κανείς χαμπάρι ούτε τι έγινε , ούτε τι μέλλεται να γίνει. Από την άλλη, αν τα πανεπιστήμια είναι κλειστά (το λεγόμενο «λουκέτο διαρκείας») ,τότε πετυχαίνουν -οι απεργοί- να κινητοποιήσουν τους φοιτητές ,μέλη ΔΕΠ , σύγκλητο και γενικά όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα , ΜΜΕ και συνεπώς και την πολιτεία ολόκληρη! Ο στόχος των απεργών ; Αν όχι να πάρει πίσω την απόφαση για διαθεσιμότητα( ΚΥΑ) ,τότε να γίνει κάποια προσπάθεια συμβιβασμού.

Ερώτηση 5) Και τώρα έρχεται ο συνήγορος του διαβόλου που θέτει το εξής ερώτημα-επιχείρημα: «Τόσοι άνθρωποι έχουν χάσει τις δουλειές τους, δεν είναι ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι! Παρόλο αυτά, τέτοιος χαμός δεν έχει ξαναγίνει!»

Απάντηση: Ίσως απαντήθηκε πιο πάνω, εν μέρει. Το πανεπιστήμιο είναι ,ναι μεν, ένας ζωντανός οργανισμός, αλλά όχι καθαρός. Πολιτικές ηγεσίες, οργανωμένες μειοψηφίες, φαινόμενα βίας, οικονομικά συμφέροντα, αναξιοκρατικές ενέργειες έχουν κατακλύσει το χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, το ναό της γνώσης και του πνεύματος. Αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους! Δεν μπορώ να δεχτώ ότι πίσω από το κλείσιμο των κτιρίων βρίσκονται μόνο οι διοικητικοί και τα δίκαια αιτήματα τους. Σίγουρα κρύβονται και πολλοί άλλοι και σας διαβεβαιώνω ότι ο τελικός σκοπός είναι κάτι περισσότερο από το να μη χαθούν οι θέσεις των ανθρώπων αυτών! Δεν ξέρω αν θα επιτευχθεί ,υποθέτω όμως ότι επιδιώκεται και δε θα σταματήσουν εύκολα και άδοξα οι προσπάθειες.

Ερώτηση 6) Και τώρα τι γίνεται; Μπορεί να βρεθεί κάποια λύση ώστε να αρθεί το αδιέξοδο στο οποίο έχουν επέλθει τα ιδρύματα;

Απάντηση: Κατά τη γνώμη μου ,λύση θα βρεθεί, υπό την έννοια ότι κάποια στιγμή θα ανοίξουμε, ελπίζω! Το θέμα είναι ποιος θα τη βρει ,πότε και πώς θα κατά-λήξει όλη αυτή η σύγκρουση. Τι εννοώ; Δεν αρκεί απλά να ανοίξει το πανεπιστήμιο, αλλά υπό ποιες συνθήκες και συμφωνίες θα συμβεί αυτό. Ήδη ,όπως θα ακούτε, η σύγκρουση ,πέρα από τις πλευρές διοικητικοί-υπουργείο ,έχει περάσει και μέσα σε όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα. Μέλη του συμβουλίου του ιδρύματος μηνύουν τον πρύτανη, ο πρύτανης μηνύει το συμβούλιο αυτό, μέλη ΔΕΠ μάχονται (λεκτικά ,προς το παρόν) για το αν θα πρέπει ή όχι να είναι ανοικτά τα ΑΕΙ, φοιτητές συγκρούονται για τον ίδιο λόγο. Έχει χαθεί κάθε έννοια συλλογικότητας και αλληλεγγύης. Ο καθένας κοιτάει να επιβάλλει την άποψη του και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εξακοντίζει κάθε έννοια δημοκρατίας και συνεργασίας! Ναι, σίγουρα θα βρεθεί λύση, αλλά πώς; Το υπουργείο δεν υποχωρεί, έχει θέσει και το χώρο της παιδείας στο στόχαστρο των μνημονιακών υποχρεώσεων. Οι διοικητικοί με το να απεργούν δεν έχουν να χάσουν απολύτως τίποτα, οπότε ούτε αυτοί υποχωρούν. Το θέμα πάει και έρχεται τα δικαστήρια κάθε εβδομάδα προκειμένου να βρεθεί κάποια διέξοδος! Έλα , όμως ,που τα προβλήματα στην παιδεία δε λύνονται στα δικαστήρια. Γιατί; Γιατί, έστω ότι η απεργία κρίνεται παράνομη και καταχρηστική, και αναγκάζονται να τη λήξουν. Ποιος μου λέει εμένα μετά ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι δε θα αποφασίσουν καταλήψεις και τα μέλη ΔΕΠ αποχή από τα διδακτικά καθήκοντα προκειμένου να στηρίξουν τους απεργούς; Φαύλος κύκλος αγαπητοί μου! Χάος! Το ίδιο και χειρότερα θα συμβούν αν η κυβέρνηση αποφασίσει επίταξη και συλλήψεις! Τα σενάρια αυτά είναι προβληματικά και μόνο σε εκτόνωση του προβλήματος δε θα οδηγήσουν. Συνοψίζοντας, λύση και ταυτόχρονη ομαλοποίηση της κατάστασης δεν μπορεί να υπάρξει και να εξυπηρετεί μόνο τη μια πλευρά. Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι κάποιος συμβιβασμός! Πληροφοριακά, σας λέω ότι έγιναν προσπάθειες συμβιβασμού από μέλη του πανεπιστημίου, αλλά δεν έγιναν δεκτές από το υπουργείο παιδείας. Επίσης, παρακολουθώντας τις εξελίξεις σε καθημερινή βάση, συμμετέχοντας σε συζητήσεις και συνδυάζοντας τα γεγονότα ( πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, επίρριψη ευθυνών από κόμματα της αντιπολίτευσης στο υπουργείο και στην κυβέρνηση ,συμμετοχή μελών της αντιπολίτευσης στις γενικές συνελεύσεις των διοικητικών) ,εκτιμώ ότι κάποιος επιμένει να μας κυβερνήσει!
Υ.Γ. Για να αποφευχθούν παρεξηγήσεις, τονίζω ότι αυτή είναι άκρως προσωπική μου άποψη και πηγάζει από δικές μου ερμηνείες και σκέψεις τις οποίες δε διστάζω να εκφράσω ανοιχτά.

Ερώτηση 7) Το εξάμηνο χάθηκε;

Απάντηση: Εδώ θα μεταφέρω λόγια τρίτων. Το εξάμηνο τυπικά έχει χαθεί. Πάμε τώρα στην ουσία! Εμείς οι Ελληναράδες, έχουμε μάθει να αγωνιζόμαστε χωρίς να χάνουμε τίποτα! Έτσι και εδώ, θα νικήσουμε τη διαθεσιμότητα, αλλά το εξάμηνο δε θα χαθεί, δε θα χαθεί απολύτως τίποτα! Ε βέβαια, τώρα ποσώς μας ενδιαφέρει η ποιότητα των σπουδών και των πτυχίων που θα λάβουμε, η ποιότητα θα μας νοιάξει μόνο όταν φύγουν οι διοικητικοί μας! Κοινώς, φάσκουμε και αντιφάσκουμε! Διορθώνουμε κάτι και υποβαθμίζουμε ή και καταστρέφουμε κάτι άλλο. Δε γίνεται έτσι όμως ! Το τίμημα πρέπει να πληρώνεται , όποιο κι αν είναι το κόστος! Εν πάση περιπτώσει , το εξάμηνο, δε νομίζω να χαθεί. Εξάλλου, έχουμε αποδείξει ότι στα πασαλείματα παίρνουμε βραβείο!

Ερώτηση Μπορώ σαν πολίτης να κάνω κάτι;

Απάντηση: Βεβαίως! Προσπάθησε να διασταυρώνεις τις πληροφορίες που δέχεσαι καθημερινά ώστε να διαμορφώσεις κάποια ουσιαστική και βάσιμη άποψη για το θέμα αυτό και έπειτα να την εκφράζεις δημόσια!( Έχω βαρεθεί να ακούω ότι αυτό το έρημο εξάμηνο χάνεται εδώ και δύο μήνες!!! Έλεος, τα προβλήματα της παιδείας είναι πολλά περισσότερα από ένα ακαδημαϊκό εξάμηνο). Όταν, λοιπόν ,ασχοληθούμε όλοι μας και ουσιαστικά με το ζήτημα αυτό, όταν όλοι ενεργοποιηθούμε σαν απλοί πολίτες και δράσουμε μαζικά ,τότε θα βρεθεί η λύση! Με το να καθόμαστε απαθέστατοι και απλά να παρακολουθούμε τις εξελίξεις αδρανείς δεν αμβλύνουμε τις διαφορές, τις οξύνουμε και πυροδοτούμε νέες! Η παιδεία είναι το Α και το Ω για να επιβιώσει μία κοινωνία. Υποβαθμίζοντας και απαξιώνοντας την ,απαξιώνουμε και τους ίδιους μας τους εαυτούς και συνεπώς την πολιτεία ολάκερη . Η παιδεία αφορά τους πάντες, δεν κοιτά έθνη, ηλικίες, κοινωνικές τάξεις, φύλο ! Αφορά και σένα που θα διαβάσεις αυτό το κείμενο! Αν είχαμε ασχοληθεί, όλοι, λίγο περισσότερο με το θέμα αυτό , με το χέρι στην καρδιά, πιστεύω ότι η κατάσταση σε πολλούς τομείς θα ήταν σαφώς καλύτερη. Γιατί αδιέξοδα δεν υπάρχουν στη ζωή, μόνον στα κεφάλια μας!

Με εκτίμηση, Ραφαηλία Παππά. (Φοιτήτρια Χημικού Πανεπιστημίου Αθηνών)