Πέρασε ήδη μια εβδομάδα και ακόμη το υποστηρικτικό προσωπικό (καθαριότητα) δεν έχει εμφανισθεί στα σχολεία. Μικρότερος αριθμός σε σχέση με την περσινή χρονιά, αφού η κυβέρνηση ζήτησε από τις πολλές αλλοδαπές που έστηναν «πλάτη» στα σχολεία πιστοποιητικό «ελληνικών φρονημάτων»! Πως τώρα καθαρίστριες που πηγαίνουν σε δύο και τρία σχολεία (κατά δήλωση του Προέδρου της ΚΕΔΚΕ) θα βρίσκονται ταυτόχρονα σε αυτές τις σχολικές μονάδες, αυτό ούτε ο Einstein δεν μπόρεσε να επιλύσει! Βέβαια δεν είναι κακό οι διευθύνσεις των σχολείων και το προσωπικό να παίρνουν σκούπα και φαράσι, εκτός των άλλων, έτσι εμπλουτίζουν και το βιογραφικό τους!
Πέρασε ήδη μια εβδομάδα και τα κενά εκπαιδευτικών στα Τμήματα ΄Ενταξης που υποστηρίζουν παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, είναι τραγικά! Η πανδημία του covid-19 πολλαπλασίασε τα προβλήματα σε πολλές ελληνικές οικογένειες και το ελληνικό κράτος αντί να ενισχύσει τις δομές που θα μπορούν να αμβλύνουν τα προβλήματα, τουναντίον τα επιτείνει!
Πέρασε ήδη μια εβδομάδα και η πολυπόθητη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση είναι ακόμη στα χαρτιά και τις προθέσεις του Υπουργείου Παιδείας. Τώρα που βρισκόμαστε στα σχολεία, που δημιουργούμε τμήματα, που κάμνουμε κατανομές ωρών ανά γνωστικό αντικείμενο, τώρα θα μπορούσαν δια ζώσης να υλοποιηθούν προγράμματα επιμόρφωσης, αξιοποιώντας την εμπειρία του παρελθόντος. Φευ, θα ξεκινήσει η σχολική χρονιά, και εν μέσω πανδημίας θα αρχίσουν οι «γιουτουμπιστές» την επιμόρφωση!
Πέρασε ήδη μια εβδομάδα και αναπληρωτές εκπαιδευτικοί (λόγω ειδικότητας) τοποθετούνται σε τρία, τέσσερα και πέντε σχολεία ενός νομού. Φαντάζεσθε αν συμβεί ένα «ατύχημα» σε ένα σχολείο πως ο συνάδελφος θα είναι κινούμενη υγειονομική βόμβα? Στη Φιλανδία των πραγματικά αρίστων οι αντίστοιχοι αναπληρωτές τοποθετούνται ΜΟΝΟΝ σε ένα σχολείο!
Πέρασε ήδη μια εβδομάδα και οι μαθητές και οι μαθήτριές μας θα εξακολουθούν να κάθονται ανά δύο στα θρανία. Θα μου πείτε «μα στη δεκαετία του 60 καθόταν ανά τέσσερεις», όταν στη πενθούσα γειτονική Ιταλία παραδόθηκαν δύο εκατομμύρια πεντακόσιες χιλιάδες μονά θρανία, ώστε κάθε μαθητής και μαθήτρια να κάθεται μόνος/η.
Πέρασε ήδη μια εβδομάδα και ακόμη έχουμε τμήματα 25 και 27 μαθητών στις πόλεις που είναι κορονοϊκές βόμβες. Ακόμη ομιλούμε για τον μέσο όρο. Μήπως να ομιλούσαμε και για την τυπική απόκλιση αυτών των μαθητικών πληθυσμών?
Πέρασε ήδη μια εβδομάδα και ακόμη δεν μπορούμε να ενημερώσουμε γονείς και κηδεμόνες για τα νέα υγειονομικά πρωτόκολλα. Πότε άραγε θα ενημερωθούν από τα σχολεία? Την παραμονή της ημέρας του αγιασμού?
Η εκπαιδευτική κοινότητα είναι απελπιστικά μόνη. Μόνη της θα βρει τις λύσεις στις αίθουσες, στους διαδρόμους, τις αυλές, στα εργαστήρια με αίσθημα ευθύνης απέναντι στη λαβωμένη κοινωνία και τα παιδιά της. Το φθινοπωρινό εκπαιδευτικό τοπίο είναι άνυδρο, όσο και να προσπαθούν κάποιοι να το ποτίσουν με τα παγουρίνο!
Βασίλης Παππάς – εκπαιδευτικός