Ο Καρκίνος Προστάτη είναι η πιο συχνή μορφή καρκίνου στους άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας, με αυξανόμενη επίπτωση μετά τα 60. Το ανησυχητικό είναι πως στα πρώιμα στάδια δεν παρουσιάζει συμπτώματα, γεγονός που καθιστά τον τακτικό προληπτικό έλεγχο ζωτικής σημασίας. Το PSA, μια απλή αιματολογική εξέταση, σε συνδυασμό με τη δακτυλική εξέταση του προστάτη, αποτελούν τα βασικά εργαλεία της πρώιμης διάγνωσης.
Παράγοντες Κινδύνου και Κληρονομικότητα
Ο καρκίνος του προστάτη έχει συνδεθεί με διάφορους παράγοντες κινδύνου, όπως η ηλικία, το οικογενειακό ιστορικό, οι ανδρικές ορμόνες και η διατροφή δυτικού τύπου. Ειδικότερα, άνδρες με συγγενείς πρώτου βαθμού που έχουν νοσήσει αντιμετωπίζουν σημαντικά αυξημένες πιθανότητες. Επίσης, η έλλειψη βιταμίνης D και η φυλετική καταγωγή φαίνεται να επηρεάζουν την επίπτωση.
Διαγνωστικές Μέθοδοι και Βιοψία Προστάτη
Όταν το PSA είναι αυξημένο ή/και υπάρχουν παθολογικά ευρήματα στη δακτυλική εξέταση, συστήνεται βιοψία προστάτη. Η παραδοσιακή βιοψία γίνεται διορθικά με υπερηχογραφική καθοδήγηση και τοπική αναισθησία. Ωστόσο, νεότερες τεχνικές όπως η στοχευμένη διαπερινεϊκή fusion βιοψία βασισμένη σε πολυπαραμετρική μαγνητική τομογραφία προσφέρουν μεγαλύτερη ακρίβεια και στοχευμένη λήψη ιστοτεμαχιδίων.
Σταδιοποίηση και Αξιολόγηση Βαρύτητας
Μετά τη διάγνωση, απαιτείται σταδιοποίηση μέσω αξονικής τομογραφίας και σπινθηρογραφήματος οστών. Το Gleason Score, σε συνδυασμό με το PSA και την κλινική εικόνα, καθορίζει τη βαρύτητα και την επιθετικότητα του όγκου και βοηθά στη λήψη θεραπευτικών αποφάσεων.
Θεραπευτικές Επιλογές στην Εντοπισμένη Νόσο
Στα αρχικά στάδια, στόχος είναι η ίαση. Η αντιμετώπιση μπορεί να περιλαμβάνει ενεργό παρακολούθηση, ριζική προστατεκτομή ή ακτινοθεραπεία. Η χειρουργική αντιμετώπιση πραγματοποιείται κατά κανόνα λαπαροσκοπικά ή ρομποτικά, εξασφαλίζοντας ακριβή αφαίρεση του όγκου με λιγότερες επιπλοκές. Η ενεργός παρακολούθηση ενδείκνυται για άνδρες με χαμηλού κινδύνου καρκίνο ή σημαντικά προβλήματα υγείας.
Αντιμετώπιση Προχωρημένης Νόσου
Στην τοπικά προχωρημένη ή μεταστατική νόσο, κύρια θεραπεία αποτελεί η ορμονοθεραπεία. Ο ανδρογονικός αποκλεισμός επιβραδύνει την εξέλιξη του καρκίνου, αλλά μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες όπως εξάψεις και οστεοπόρωση. Η πορεία παρακολουθείται μέσω PSA. Όταν η νόσος καταστεί ανθεκτική, χρησιμοποιείται χημειοθεραπεία. Επιπλέον, σύγχρονες απεικονιστικές τεχνικές όπως το PET-SCAN PSMA ενισχύουν τη διαγνωστική ακρίβεια.
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με τον Ουρολόγο Δρ. Μιχάλη Εμ. Κουμεντάκη.
