Καθώς αποχαιρετάς τα εγκόσμια πένης και άστεγος, πένης διότι τι να σου κάνουν 13,7 ψωρο-εκατομμύρια ευρώ που έλαβες ως αποζημίωση από το ελληνικό κράτος και άστεγος αφού μόνον μια σουίτα στη Μεγάλη Βρετανία σου απέμεινε, οι υπήκοοί σου κλείνουν το γόνυ με θλίψη και απόγνωση.
Προφανώς στο Τατόι θα παραστεί ο Σαμαράς ο μακεδονομάχος, αφού ονειρευόταν ότι μαζί σου θα παίρνατε από Σκόπια μέχρι Κόκκινη Μηλιά…
Θα παραστεί ο τσεκουράτος Βορίδης, ο άνθρωπος που διαδέχτηκε με τις ευλογίες και την εντολή του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου τον Νίκο Μιχαλολιάκο της Χρυσής Αυγής στην ηγεσία της νεολαίας της χουντικής ΕΠΕΝ.
Θα παραστεί η υπουργός Πολιτισμού Μενδόνη, τιμώντας τον βασιλέα του μπολιτισμού σιγοψιθυρίζοντας το «ψωμί , ελιά και Κώτσο Βασιλιά – σύνθημα στην επάνοδο του Κωνσταντίνου του Α΄, το 1920». Η υπουργός που «ξέχασε να παραστεί στην κηδεία του ευγενούς καλλιτέχνη Νότη Μαυρουδή (αυτός δεν γεννήθηκε στα ανάκτορα του Παλαιού Ψυχικού, αλλά στις φυλακές Αβέρωφ, από μαμά αναρχοκομμουνίστρια).
Θα παραστεί η κα Μανωλίδου. Η αντ’ αυτού, πωλητή νανογιλέκων και μονίμως κραυγάζοντος Γεωργιάδη. Είναι κολλητοί φίλοι με την οικογένεια, λέγουν. Ως φίλοι δεν θα έπρεπε να τους συμβουλεύσουν τόσα χρόνια να μην φέρουν τίτλους ευγενείας, αφού το ελληνικό Σύνταγμα δεν αναγνωρίζει τέτοιους τίτλους, και να αποδεχθούν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος? Εκτός και αν η ελπίδα της παλινόρθωσης «πεθαίνει τελευταία».
Θα παραστούν οι πένητες Έλληνες εφοπλιστές. Προφανώς. Ο ιστιοπλόος και ολυμπιονίκης (αυτό με την αξία του) βασιλεύς, μπαινόβγαινε στα γραφεία τους στο Σίτυ του Λονδίνου. Το κοινό τους πάθος για τη θάλασσα τους έδενε, με το αζημίωτο προφανώς . Με μια μικρή λεπτομέρεια. Στην «ανταρσία «του Βέλους», εκεί που ο πλοίαρχος Παππάς και οι αξιωματικοί και ναύτες «έπαιζαν» το κεφάλι τους κυριολεκτικά, ματαίως περίμεναν μια φωνή ενίσχυσης του διαβήματός τους. Και εκεί κρυπτόμενος, όπως και στην αντίσταση οπερέτα κατά της χούντας.
Θα παραστεί ο γνωστός Ζαμπούνης. Οι μη γαλαζοαίματοι μπορούν να εντρυφήσουν στο savoir vive, των βιβλίων του, για το πώς θα συμπεριφερόμαστε μπροστά στον άνακτα. Χάσαμε και τον Ζάχο (Χατζηφωτίου) και δεν μπορεί να μας διαφωτίσει.
Θα παραστούν και ευγενείς από τας Ευρώπας. Ο κος Πατούλης καθ’ οδόν προς το Τατόι θα τους ξεναγήσει υποθέτουμε και στο πέριξ καμένο τοπίο, καταπατητών, αυθαιρέτων και αντι-οικολογικών πολιτικών.
Εμείς μόνον έναν πρίγκιπα ξέρουμε. Τον «Μικρό Πρίγκιπα» του Σαιντ Εξυπερύ. Τον πρίγκιπα που συμβολίζει τον αγνό, καθαρό άνθρωπο που αντιστέκεται στην πλεονεξία , στη ματαιοδοξία που αντιλαμβάνεται τα πράγματα με την ψυχή και όχι με τα μάτια και που προσπαθεί να ανακαλύψει το νόημα της ζωής που χτίζεται με κόπο, καλή διάθεση, κατανόηση, αφοσίωση και εμπιστοσύνη και που δίνει αξία στη ζωή.
Δεν διδάσκουμε για πρίγκιπες , αλλά για τον μικρό πρίγκιπα…
Σημ. Προφανώς αν ο άνθρωπος Κων/νος Γλίξμπουργκ αναπαυόταν κάτω από τον αττικό ουρανό με την ταπεινότητα που αρμόζει στην περίσταση, τότε δεν θα υπήρχε ανάγκη για το κείμενο αυτό.
Βασίλειος Παππάς – εκπαιδευτικός