Συνέντευξη – Η Αθλήτρια ακοντισμού Κατερίνα Αργύρη μιλά στο kalabakacity.gr

Οι περισσότεροι την γνωρίσαμε ως αθλήτρια της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου του ΑΣ Μετέωρα. Παρ όλα αυτά η Κατερίνα είναι και αθλήτρια του ακοντισμού και μάλιστα με πάρα πολλές διακρίσεις. Σε μια συνέντευξη διαφορετική από κάθε άλλη, μας απάντησε σε αρκετές ερωτήσεις και θέλουμε να την ευχαριστήσουμε γι ‘αυτο.

Οι περισσότεροι την γνωρίσαμε ως αθλήτρια της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου του ΑΣ Μετέωρα. Παρ όλα αυτά η Κατερίνα είναι και αθλήτρια του ακοντισμού και μάλιστα με πάρα πολλές διακρίσεις. Σε μια συνέντευξη διαφορετική από κάθε άλλη, μας απάντησε σε αρκετές ερωτήσεις και θέλουμε να την ευχαριστήσουμε γι ‘αυτο.

1. Κατερίνα, πες μας ποιός ήτανε ο λόγος που σ ‘έκανε να ασχοληθείς με τον ακοντισμό;

Η αιτία το αθλητικό πνεύμα, όμως η αφορμή ένα παιδικό τοπικό πρωτάθλημα στίβου στο οποίο μετείχαν όλα τα δημοτικά σχολεία του νομού. Μετά από κάποια τεστ του γυμναστή του σχολείου σε διάφορα αγωνίσματα, κατέληξε να πάρω μέρος στο αγώνισμα «ρίψης τοπάκι» και στο οποίο κατέλαβα την 3η θέση. Ήταν αρκετό για να αρχίσει να λειτουργεί το ”μικρόβιο”… αν και για λόγους προβλήματος μετακίνησης ο δρόμος άρχισε ν ανοίγει μετά από δύο χρόνια, στο δημοτικό γήπεδο Τρικάλων, στην μεγάλη οικογένεια του Γ.Α.Σ. ΖΕΥΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ.

2. Ποιά η πορειά σου; Πες μας λίγα λόγια για τις θυσίες σου μέχρι να έρθουνε οι διακρίσεις.

Σε ηλικία 16 ετών ο προπονητής μου ο Γ. Κοντονάσιος με έριξε στα βαθιά λαμβάνοντας μέρος στο πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Πολύ προσπάθεια, πολύ προπόνηση, αρκετό κουράγιο απ τους γονείς μου να με πηγαινοφέρνουν και φυσικά πάρα πολύ μεγάλη θέληση να μάθω όλα και περισσότερα για το αγώνισμά μου. Κατέλαβα την πρώτη θέση με ατομικό ρεκόρ 37μ. Μεγάλη χαρά και μια μικρή ανταμοιβή στους κόπους μου. Έρχεται η χρονιά στην οποία θα μπορούσα να πάρω μέρος σε όλες τις επίσημες κατηγορίες . Μια χρονιά γεμάτη προκλήσεις… Ήταν η χρονιά στην οποία έπρεπε να αρχίσω προετοιμασία για τις πανελλήνιες εξετάσεις και συγχρόνως να προπονούμε καθημερινά και δυνατά για όλους τους αγώνες. Πουθενά δεν ήθελα και δεν έπρεπε να λυγίσω, η ζυγαριά έπρεπε να είναι ισορροπημένη… και έτσι έγινε! Η χρονιά έκλεισε με πολλές επιτυχίες και στο στίβο, αλλά και στο σχολείο.

Κατέλαβα την 10η θέση στο πανελλήνιο Α-Γ, την 4η θέση στο πανελλήνιο Νέων, την 2η θέση στην πανελλήνια συνάντηση ρίψεων, την 5η θέση στο πανελλήνιο Ε-Ν, την 1η θέση στην κατηγορία μου στο πανελλήνιο Π-Κ, την 1η θέση στο πανελλήνιο σχολικό λυκείων, την 3η θέση στο βαλκανικό πρωτάθλημα της κατηγορίας μου και φυσικά η μεγαλύτερη επιτυχία ήταν ότι έγινα 7η παγκόσμια πρωταθλήτρια στην κατηγορία μου. Το ρεκόρ που σημείωσα εκείνη την χρονιά ήταν 46, 48μ. και επίσης κλίθηκα και ως μέλος της εθνικής ομάδας στην κατηγορία μου.

3. Θυμάσαι να μας περιγράψεις την άτυχη στιγμή του τραυματισμού σου;

Η επόμενη χρονιά ξεκίνησε πολύ δυναμικά, με πολύ προπόνηση και να ξεπερνάω από πολύ νωρίς τα 47μ. Για κακή μου τύχη παίρνω μέρος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα λυκείων, στο οποίο κριτής μου ακυρώνει προσπάθεια κοντά στα 49μ. Άτυχη στιγμή η τελευταία προσπάθεια, μέχρι την οποία βρισκόμουν στην 1η θέση, με προσπερνούν δύο συναθλήτριες μου, ρίχνω την βολή και ένα δυνατό χτύπημα στο χέρι με αφήνει εκτός και στην 3η θέση. Λέγοντας εκτός, εννοώ εκτός αγώνων την χρονιά εκείνη και να παλεύω με φυσιοθεραπείες και γιατρούς 4 χρόνια. Εκτός αγώνων και εκτός παγκοσμίου πρωταθλήματος.

4. Έκτοτε ξαναγωνίστηκες σε κάποια διοργάνωση;

Το μεγάλο πείσμα μου όμως δεν με άφηνε και ”μπούχτιζα”, οπότε με σφικτά τα δόντια αγωνίστηκα και σε άλλες συναντήσεις, με μεγαλύτερη επιτυχία η 2η πανελλήνια θέση στη πανεπιστημιάδα και 4η θέση στο πανελλήνιο Ε-Ν. 1η θέση σημείωσα σε ένα meeting στην Θεσσαλονίκη και στα υπόλοιπα πρωταθλήματα τουλάχιστον μπορούσα και βρισκόμουν στους τελικούς.

5. Η ενασχόλησή σου με το ποδόσφαιρο πως προέκυψε;

Εκεί που δεν άντεχε άλλο το χέρι μου και έπρεπε να φύγω, μια καινούρια πρόκληση μου εμφανίζεται, όταν τυχαία μου γίνεται πρόταση από τον προπονητή της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου του Α.Σ. ΜΕΤΕΩΡΑ Σ. Τσάκαλου να δοκιμάσω το αγώνισμα. Έτσι απλά προέκυψε το “φλέρτ” με το ποδόσφαιρο. Φόρεσα την φανέλα των Μετεώρων και αγωνίστηκα μαζί με τις υπόλοιπες κοπέλες με τελική επιτυχία την παραμονή της ομάδας στην Β’ Εθνικής. Δυστυχώς για επαγγελματικούς λόγους δεν θα ακολουθήσω την ομάδα μου φέτος αλλά σίγουρα το κεφάλαιο “ποδόσφαιρο” για μένα δεν έχει τελειώσει ακόμη.

6. Ποιους θέλεις να ευχαριστήσεις για την πορεία σου στον αθλητισμό αλλά και γενικά;

Πρώτα απ’ όλα του γονείς μου. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω πάρα πολύ τον προπονητή και δεύτερο ”πατέρα” μου Γ. Κοντονάσιο που ήταν μαζί μου, με μεγάλωσε και μου έμαθε τι σημαίνει αθλητισμός, ήθος, προσωπικότητα και ποιοτικός τρόπος ζωής. Όπως επίσης τον προπονητή και φίλο μου Σ. Τσάκαλο που μου έμαθε τι σημαίνει εμπιστοσύνη, ομαδικότητα και συνεργασία.

Φυσικά επειδή για μένα ο αθλητισμός είναι μάθημα και τρόπος ζωής, ευχαριστώ που έχω δίπλα μου τον καταλληλότερο άνθρωπο ώστε να μην φύγω ποτέ από την έννοια του ποιοτικού αγώνα στα γήπεδα, αλλά και στη ζωή…. τον KILLER της καρδιάς μου.

Κατερίνα εμείς να ευχηθούμε γρήγορη επιστροφή στα γήπεδα και κάθε επιτυχία στη ζωή σου.