Σαν σήμερα: 21 Μαϊου 1945 ο Νικόλαος Δημ. Λεοντάρης από την Καλλιρόη Καλαμπάκας παρέδωσε την Ιστορική Πολεμική Σημαία του 5ου Συντάγματος Πεζικού Τρικάλων

Βιογραφικό Λεοντάρη Νικολάου του Δημητρίου και της Μαρίας

Γεννήθηκα το έτος 19 Απριλίου 1917, στο χωριό Βελίτσαινα που το έτος 1928 με Π.Δ. μετονομάσθη Καλλιρρόη, από γονείς που το έτος 1915 ήρθαν σε 2ο Κοινωνία νόμιμο γάμο.
Οι γονείς μου απέκτησαν άλλα δύο τέκνα, την Ευαγγελή, που γεννήθηκε το έτος 1919 και τον Γεώργιο, που γεννήθηκε το έτος 1921.

Οι δε γονείς μου προέρχονταν από πολυμελείς οικογένειες.

Ο μεν πατέρας μου Δημήτριος Λεοντάρης, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Βυτσίστα, που αργότερα μετονομάσθη σε Μεσοχώρα, ήταν γιος του Κωνσταντίνου και της Αικατερίνης Λεοντάρη είχε άλλα πέντε (5) αδέρφια, ήτοι: α) τον Φίλιππο, β) την Βασιλική σύζυγος του Ιωάννου Γκάνια, γ) τον Γεώργιο, δ) την Μαρία σύζυγο του Γεωργίου Τσιάντα και ε) τον Φώτιο.

Η δε μητέρα μου, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Καλλιρρόη και ήταν κόρη του Νικολάου και της Ευαγγελής Μπατόλα, είχε άλλα επτά (7) αδέρφια ήτοι: α) τον Κωνσταντίνο, β) την Παρασκευή σύζυγος του Νικολάου Μαλαβάκη, από το γειτονικό χωριό Κρανιά, γ) τον Στέφανο, δ) την Μαριγούλα, σύζυγος του Κωνσταντίνου Ντούλα, από το γειτονικό χωριό Κατάφυτο, ε) την Αικατερίνη σύζυγος του Γεωργίου Φρίγκου, από το γειτονικό χωριό Κατάφυτο, στ) την Χάιδω, σύζυγος Δημητρίου Μπιλιούρη, από το γειτονικό χωριό Κρανιά και ζ) τον Γεώργιο.

Φοίτησα στο μονοτάξιο σχολείο Καλλιρρόης με δάσκαλο σε όλες τις τάξεις τον Νικόλαο Παπαβασιλείου, ο οποίος κατάγονταν από το χωριό Προσήλιο του Νομού Ιωαννίνων και απεφοίτησα το έτος 1931. Μετά την αποφοίτηση ήθελα να συνεχίσω τις σπουδές στο γυμνάσιο. Αυτή ήταν και η επιθυμία του πατέρα μου αλλά αντιδρούσε η μητέρα μου, που με αυταρχικό ύφος επέμεινε το παιδί να μάθει ξυλουργική τέχνη.

Έτσι στάλθηκα να μάθω ξυλουργική τέχνη και να μην συγκρουσθεί ο πατέρας μου, γιατί ήταν άνθρωπος με ευγένεια και άλλα ευχάριστα χαρακτηριστικά και υποχώρησε.

Τα χρόνια μέχρι της στρατεύσεώς μου το έτος 1938 ασχολήθηκα με ξυλουργικές και τυροκομικές εργασίες.
Από το έτος 1948 μέχρι το έτος 1953 εργάσθηκα σε γραφείο Κοινωνικής Πρόνοιας, δημιούργησα ένα κατάστημα τροφίμων καθώς και ως αυτοκινητιστής από το έτος 1953 μέχρι το έτος 1969 ως καθαρά αυτοκινητιστής όπου και διέκοψα και έκτοτε δημιούργησα Ασφαλιστικό και Φοροτεχνικό Γραφείο ως και ενδιάμεσα με οικοδομικές εργασίες μέχρι τη συνταξιοδότησή μου.

Παντρεύτηκα στις 11 Ιανουαρίου 1948, στην πόλη της  Καλαμπάκας μετά της Μαρίας (Μαριγούλα) θυγατέρα του Στεφάνου Φωλίνα και της Ελένης, που γεννήθηκε το έτος 1923 και είχε άλλα έξι αδέρφια.
Ζήσαμε μαζί 51 έτη και πέθανε στις 19 Απριλίου 1999.