Πρώτοι στις καταθέσεις οι Τρικαλινοί!

Οι Τρικαλινοί είναι οι πρώτοι στις κατά κεφαλή καταθέσεις σε επίπεδο Θεσσαλίας. Οι καταθέσεις ανά κάτοικο του Νομού Τρικάλων το 2006 ήταν 9.334 ευρώ. Μόλις 7.186 ευρώ είναι οι καταθέσεις ανά κάτοικο του Νομού Καρδίτσας έναντι, 9.098 ευρώ στο Ν. Λάρισας και 9.178 ευρώ στο Ν. Μαγνησίας. Πρώτα δηλαδή και πιο «πλούσια» τα Τρίκαλα, τελευταία και πιο φτωχή η Καρδίτσα στη Θεσσαλία.

Αξίζει να τονιστεί πως ο δείκτης των τραπεζικών καταθέσεων ανά κάτοικο είναι ένας από τους πιο αξιόπιστους στα διεθνή στατιστικά πρότυπα, προκειμένου να αποτυπωθεί το μέγεθος της ευημερίας μιας περιοχής. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, την πρώτη θέση φυσικά καταλαμβάνει η περιφέρεια της πρωτεύουσας με 27.549 ευρώ και ακολουθούν ο Ν. Χίου με 16.850 ευρώ, ο Ν. Ευρυτανίας 16.564 ευρώ και ο Ν. Κυκλάδων με 15.646 ευρώ.
Κατόπιν αυτών, το ερώτημα προκύπτει εύλογα: Είμαστε, λοιπόν οι πιο «πλούσιοι» στη Θεσσαλία και δεν το ξέρουμε;
Η επιφανειακή έστω, γνώση των δεδομένων της Τρικαλινής αγοράς, καθιστά άκυρο το ίδιο το ερώτημα.
Η αλήθεια είναι πικρή. Η κρίση της αγοράς διευρύνεται. Η μειωμένη αγοραστική κίνηση, οι ακάλυπτες επιταγές, τα λουκέτα στις επιχειρήσεις, δημιουργούν μία εικόνα μείζονος κρίσης για την αγορά. Η συμπίεση των εισοδημάτων, μεταφράζεται με μειωμένη κίνηση στην τοπική αγορά, η οποία για να χρησιμοποιήσουμε ένα όρο της μοδός, στενάζει…
Η κρίση στην τοπική αγορά δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι δεν υπάρχουν χρήματα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα Τρίκαλα έχουν παράδοση αστικής τάξης. Είναι η μόνη πόλη της Θεσσαλίας η οποία είχε αστική τάξη ήδη από τον 19ο αιώνα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης, ότι υπάρχουν επιχειρηματίες, είτε εντός των συνόρων του νομού και της χώρας, είτε εκτός αυτής που δραστηριοποιούνται επιτυχώς. Ένα τέτοια παράδειγμα, είναι οι επαγγελματίες στο χώρο της εστίασης από την Οιχαλία που δραστηριοποιούνται επιτυχώς στη Γερμανία και στις υπόλοιπες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, αλλά και οι Γαρδικιώτες ιδιοκτήτες μαντρών με φορτηγά αυτοκίνητα . Παρά την κρίση που πλήττει και αυτούς τα τελευταία χρόνια, δεν είναι λίγοι εκείνοι που φρόντισαν να αποταμιεύσουν τις οικονομίες τους.
Πρόκειται όμως για τις εξαιρέσεις. Η πλειονότητα των Τρικαλινών, πλήττονται από τη γενικότερη οικονομική κρίση.
Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει; Υπάρχουν τόσα χρήματα στα Τρίκαλα; Και σε ένα επόμενο επίπεδο, πως μπορούν αυτά τα χρήματα να συμβάλουν στην τόνωση της τοπικής οικονομικής δραστηριότητας.
Επειδή, δεν είμαστε σε θέση να αμφισβητήσουμε τις επίσημες έρευνες, θα δεχθούμε ότι υπάρχουν τα κεφάλαια. Φταίνε, λοιπόν, οι κακοί Τρικαλινοί που έχουν και κατέχουν οι οποίοι δεν αγαπούν τον τόπο τους και ως εκ τούτου, δεν επενδύουν, οπότε δεν φαίνονται αυτά τα χρήματα στην τοπική αγορά;
Το γιατί αυτά τα κεφάλαια δεν επενδύονται στα Τρίκαλα, θα απαντηθεί με ένα άλλο ερώτημα. Υπάρχουν οι προϋποθέσεις, για την ανάπτυξη μιας επιτυχούς επιχειρηματικής δραστηριότητας στα Τρίκαλα; Υπάρχουν, οι υποδομές; Υπάρχει πολιτική προσέλκυσης επενδύσεων;
Προφανώς όχι. Τα πρωτογενή πλεονεκτήματα μπορεί να υπάρχουν, υστερούμε όμως σε άλλα… Δεν είναι μόνο η οδική απομόνωση. Δεν είναι μόνο η έλλειψη βιομηχανικής περιοχής. Είναι και η απουσία μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής για την ενθάρρυνση των Τρικαλινών να επενδύσουν στο τόπο τους, οπότε οι ευθύνες πρωτίστως πρέπει να αναζητηθούν αλλού…

Η ΕΡΕΥΝΑ 23 Σεπτεμβρίου 2007, αρ. φύλλου 14721,   σελίδα 7