Παγκόσμιες ημέρες… του τίποτα – Γράφει η Πηνελόπη Σάρρου

Δεν υπάρχει μέρα του χρόνου που να μην είναι αφιερωμένη σε κάτι. Ποιο είναι όμως το πραγματικό νόημα αυτής της καθιέρωσης των Παγκόσμιων Ημερών;

Δεν υπάρχει μέρα του χρόνου που να μην είναι αφιερωμένη σε κάτι. Ποιο είναι όμως το πραγματικό νόημα αυτής της καθιέρωσης των Παγκόσμιων Ημερών;

Μια Παγκόσμια μέρα είναι μία ευκαιρία για ενημέρωση, για ευαισθητοποίηση, για τηλεοπτικά αφιερώματα, για αναφορά σε στατιστικά στοιχεία, για να γεμίζουν οι «τοίχοι» και τα προφίλ μας στα social media με σχετικές φωτογραφίες και μηνύματα! Για να οργανώνονται εκδηλώσεις και να εμφανίζονται κάποιοι στα τηλεοπτικά κανάλια και το θέμα να κλείνει εκεί, για να ανοίξει του χρόνου πάλι την ίδια μέρα. Η αρχαία κυκλική αντίληψη του χρόνου παίρνει σάρκα και οστά στην κυκλική ενασχόληση με τα παγκόσμια προβλήματα ή τις παγκόσμιες αξίες.

Μια ενασχόληση που έχει αυστηρά καθορισμένη ώρα έναρξης και λήξης αφού μόλις το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα «πάμε γι’ άλλα». Αυτό είναι το πραγματικό νόημα;

Η Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Καρκίνου καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης κατά του Καρκίνου (UICC), που εκπροσωπεί 280 οργανώσεις σε 90 χώρες του κόσμου την 4η Φεβρουαρίου και η Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Παιδικού Καρκίνου καθιερώθηκε την 15η Φεβρουαρίου.

Με τη λέξη «καρκίνο» χαρακτηρίζουμε ένα σύμπλεγμα νόσων που σχετίζονται με τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό και την ανοργάνωτη ανάπτυξη των προσβεβλημένων κυττάρων. Ο καρκίνος είναι η πρώτη αιτία θανάτου παγκοσμίως. Κάθε χρόνο 7 εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους και 11 εκατομμύρια νοσούν, το 70% των οποίων σε χώρες μέσου και χαμηλού εισοδήματος. Τα νούμερα μοιάζουν τρομακτικά!

Αυτοί οι άνθρωποι που νοσούν πρέπει να περιμένουν 364 μέρες για να ακουστεί πάλι η φωνή τους; Πρέπει εμείς να καθησυχαζόμαστε (εφόσον δεν συμβαίνει σε εμάς αυτό και δεν βρισκόμαστε στην θέση τους) και να περιμένουμε 364 μέρες για να θυμηθούμε τον «Γολγοθά» τους και να ασχοληθούμε μαζί τους; Ως τότε η συνείδηση μας μπορεί να παραμένει ήσυχη; Πως μπορεί να γίνεται αυτό; Κάθε μέρα γι’ αυτούς τους ανθρώπους αποτελεί και μια μάχη! Κάθε μέρα παλεύουν όχι για να κερδίσουν τον θάνατο, εξάλλου αυτόν δεν τον κέρδισε ποτέ κανένας άνθρωπος, αλλά παλεύουν να κερδίσουν τη ζωή! Κάθε μέρα αποτελεί Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Καρκίνου.

..παραθέτω τα λόγια κάποιου φίλου..

«Για τους περισσότερους ανθρώπους η διάγνωση οποιουδήποτε είδους καρκίνου είναι ένα ψυχοτραυματικό γεγονός το οποίο συχνά ανακινεί συναισθήματα όπως σοκ, φόβος, θυμός, θλίψη, αίσθημα μοναξιάς και ανησυχία. Το να μιλάμε για αυτό με το οικείο περιβάλλον μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση αυτών των συναισθημάτων. Πολλοί άνθρωποι όμως, θεωρούν αρκετά δύσκολο να κάνουν κάτι τέτοιο. Σε αρκετές περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα σε επαρχιακές πόλεις, ο καρκίνος παραμένει θέμα ταμπού και οι νοσούντες έρχονται συχνά αντιμέτωποι με το στίγμα και τη προκατάληψη, τα οποία με τη σειρά τους μπορεί να τους κάνουν να αποσιωπήσουν το ότι έχουν καρκίνο. Ας μη γελιόμαστε… Όλοι έχουμε στους στενούς μας κύκλους ανθρώπους που νοσούν. Γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να το αντιμετωπίζουμε ως κάτι φυσιολογικό. Είναι αυτό που είναι. Αυτό δεν αλλάζει. Το μόνο που μπορούμε εμείς να κάνουμε, είναι να στηρίξουμε τα άτομα αυτά. Πώς θα γίνει αυτό;;; Με την παρουσία μας και μόνο εκεί… Να ξέρετε, είναι αρκετό. Δεν χρειάζονται πολλά. ΠΙΣΤΗ και ΔΥΝΑΜΗ».

Σάρρου Πηνελόπη
Πτυχιούχος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας Α.Π.Θ.
Φοιτήτρια Παιδαγωγικού Δημοτικής Εκπαίδευσης Α.Π.Θ.