Όπως έχει πολλάκις ειπωθεί, εντός του περασμένου έτους 2020 κατά το οποίο προέκυψαν ουκ ολίγες δύσκολες καταστάσεις και προβλήματα συνυφασμένα με την κοινωνία και την οικονομία, με μείζον ζήτημα την υγειονομική κρίση από την πανδημία του κορωνοιού, υπήρξαν ευκαιρίες βιωματικών εμπειριών τις οποίες μακάρι στη συνέχεια να αξιοποιήσουμε δίχως να αποτελέσουν απλά μια προσωρινή και ευχάριστη έκπληξη.
Είναι γνωστό ότι πολλές δεκάδες συνδημοτών μας ήταν αυτοί οι οποίοι περπάτησαν και ΄΄ταξίδεψαν΄΄ σε διάφορα από τα μονοπάτια που ΄΄ανακάλυψαν΄΄ στο σύμπλεγμα των Μετεώρων! Θεωρώ ότι αυτό θα συνεχιστεί, έστω και σε μικρότερο βαθμό λόγω των υποχρεώσεων του καθενός μας, και δεν αποτέλεσε απλά ένα υποκατάστατο και μία διέξοδο στους όποιους περιορισμούς βιώνουμε. Αρκεί μόνο, να οργανώσουμε τις διαδρομές καλύτερα και κοντά σε αυτές να οργανωθούμε τόσο εμείς όσο και οι επικείμενοι επισκέπτες, οι οποίοι, ειδικά όσοι έχουν τη διάθεση και τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σε τέτοιες δραστηριότητες, δεν θα αργήσουν να έρθουν… Είμαι σίγουρος ότι όσοι περιπλανηθήκατε στα απαράμιλλης ομορφιάς μονοπάτια των Μετεώρων, διαπιστώσατε ότι τα ΄΄πράγματα΄΄ είναι εύκολα και απλά…
Στο σημείο αυτό, καθώς ενδιαφέρομαι περίτρανα να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες που τα μονοπάτια προσφέρουν, δίχως να κρατάμε κάτι κρυφό, εφόσον τα χαρακτηρίζει απλότητα και συνάμα εμάς τους δημότες εξωστρέφεια, θα ήθελα να πλέξω το εγκώμιο στους ανθρώπους που απαρτίζουν διαχρονικά το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Κλασσικού Αθλητισμού Μετεώρων (ΣΚΑΜ) αλλά και σε όλα τα μέλη του (αθλητές, μέλη, φίλους) οι οποίοι εθελοντικά πραγματοποίησαν υπέρμετρες προσπάθειες ζώντας ένα όραμα και δημιούργησαν ένα ευρύ χιλιομετρικά και ποιοτικά δίκτυο – διαδρομή μονοπατιών, καθαρό με ευδιάκριτη σήμανση η οποία σε αποτρέπει από το ενδεχόμενο λανθασμένης πορείας και σου χαρίζει αμέτρητες ομορφιές και ένα ατελείωτο παιχνίδι αισθήσεων!
Επίσης, ως προσωπική άθληση αλλά και ως επιθυμία αποτύπωσης της τρέχουσας κατάστασης, αποφάσισα να ξεκινήσω το νέο έτος 2021 και να διανύσω τις πρώτες μέρες του έτους σχεδόν τριάντα (30) χιλιόμετρα πεζοπορίας, γιατί θεωρώ ότι πρέπει να αφυπνιστούμε και να εκμεταλλευτούμε τις αρετές και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που το θαύμα της ευρύτερης περιοχής των Μετεώρων προσφέρει. Πρέπει επίσης να έχουμε κατά νου ότι κάποια πράγματα δεν επιτυγχάνονται ούτε οργανώνονται μόνο από τα γραφεία μας ή με το μοντέλο τοποθετήσεων και απόψεων για λόγους σκοπιμότητας και εντυπωσιασμού που κάποιοι θέλουν να υιοθετούν…
Έχοντας λοιπόν αποκρυσταλλωμένη άποψη και με στατιστικό δεδομένο ότι τουλάχιστον 80 εκατομμύρια Ευρωπαίοι προερχόμενοι από προηγμένες χώρες, ‘’διψούν’’ για περιπατητικό τουρισμό και αναγνωρίζοντας την προσπάθεια κάποιων, συστρατεύομαι και εγώ μαζί τους ώστε να συμβάλλουμε και να δομήσουμε Όλοι Μαζί με σωστές ενέργειες προώθησης και μάρκετινγκ, ένα σχέδιο απόλυτης αναγνώρισης και αποδοχής των δυνατοτήτων που η περιοχή μας προσφέρει. Θέλω να πιστεύω ότι ο καταπληκτικός αγώνας του ΣΚΑΜ με την επωνυμία METEORA TRAIL (MTR), και ήδη με κάποιες διεθνείς συμμετοχές, είναι μόνο η αρχή…
Μπορούμε να πετύχουμε πολλά και να τα απολαμβάνουμε και εμείς, δίνοντας απλόχερα την ευκαιρία σε όλους να βιώνουν τέτοια εμπειρία και να ζουν το ρεαλισμό αλλά και τον ΄΄μύθο΄΄ των Μετεώρων!
Σπυρίδων Δημ. Νικολογιάννης
Οικονομολόγος MSc in Banking & Tourism Management
Αράδες. Εδώ και χρόνια άσχετοι δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι τώρα και ειδικοί συνεργάτες! Μόνο επί εποχής του κ. Γίδα κατασκευάστηκε το μονοπάτι για Αγία Τριάδα. Εδώ και χρόνια κυκλοφορεί χάρτης – οδηγός με τα μονοπάτια, με πληροφορίες και μάλιστα εξειδικευμένες. Τίγκα σκουπιδαριό , λύματα. Μια δυο άθλιες πινακίδες Κάθε τρεις και λίγο επικαλούνται την UNESKO. Ανίκανοι να καθαρίσουν το χώρο μπροστά στην πινακίδα του υπουργείου πολιτισμού στην είσοδο των Μετεώρων από Καστράκι. Από τηλεδιασκέψεις και φόρουμ, να φαν και οι κότες……….
Κάποιες σκέψεις και παρατηρήσεις (για του λόγου το αληθές):
Στην ιστορία των Μετεωριτικων μονοπατιών, από τα τέλη της δεκαετίας του ‘70 που σταματάει σιγά-σιγά η χρήση τους ως τρόπος μετακίνησης του τοπικού πληθυσμού, μέχρι τη σημερινή χρήση τους ως τέρψη και ψυχαγωγία, ο συνδετικός κρίκος είναι οι ορειβάτες και δη οι αναρριχητες.
Αυτοί (μεταξύ άλλων καλών που προσέφεραν στην περιοχή μας), περπάτησαν, περιηγήθηκαν, κατέγραψαν, χαρτογράφησαν και άφησαν σε εμάς μια τεράστια παρακαταθήκη, πάνω στην οποία στηριζόμαστε σήμερα εμείς για τις ανάλογες δραστηριότητες.
Ορειβάτες- αναρριχητές χτίσανε σχέσεις με τους ντόπιους (πχ. Ποιος στο Καστρακι δεν θυμάται του Hasse- Stutte η τον Gustl;), καθώς και ένα σωρό ακόμα Έλληνες και ξένους φίλους. Ορειβάτες οι οποίοι με κόπο, μεράκι, ίδια έξοδα και προσωπική εργασία, διατηρήσανε την Μετεωριτικη ορειβασία. Όλα αυτά τα διδάξανε σε νεότερους ( ντόπια -κυρίως- νέα παιδιά), οι οποίοι ακόμη και σήμερα συνεχίζουν την εξαιρετική δουλειά εκείνων και αυτοί με τη σειρά τους συνεχίζουν με τους νεότερους.
Δυστυχώς είτε από έλλειψη ιστορικής γνώσης είτε σκοπίμως, η προσφορά αυτών των πρωτοπόρων αποσοβειται δεν αναφέρεται πουθενά και πιθανώς αποκρύπτεται.
Η ιστορία όμως είναι καταγεγραμμένη και δεν αλλάζει!
Οποίος νομίζει ότι μπορεί να αναπτύξει ορειβατικά την περιοχή, χωρίς τη συμμετοχή των ανθρώπων που με αγάπη και μεράκι ασχολούνται με το αντικείμενο, μάλλον πλανάται πλάνην οικτράν και φυσικά λανθάνει στα συμπεράσματα!
Σε τελική ανάλυση ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα._
ΚΩΣΤΑΣ ΛΙΩΛΙΟΣ