Πριν πάμε στους οικονομικούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς παράγοντες που καθορίζουν που ανήκει μια χώρα ας ξεκινήσω με έναν άλλο παράγοντα οποίος προσδιορίζει, σε μεγάλο βαθμό, τις επιλογές μια χώρας: την Γεωγραφία. Η Ελλάδα, όπως αναφέρει ο Robert Kaplan, ανήκει στο κομμάτι εκείνο της Ευρασίας που καλύπτει τον χώρο «Rimland». Δηλαδή των περιοχών που το κυρίαρχο γεωγραφικό στοιχείο είναι η θάλασσα (π.χ. μεσόγειος, ατλαντικός, ειρηνικός, ινδικός ωκεανός). Αντίθετα, το «heartland» αποτελείται από τις χερσαίες δυνάμεις της Ευρασίας το οποίο είναι σχεδόν ταυτισμένο με την πρώην Σοβιετική αυτοκρατορία. Σύμφωνα με όλους τους μεγάλους «πολιτικούς γεωγράφους» (π.χ. Mackinder, Haushofer, Brzezinski, και άλλοι) οι μεγάλοι αυτοί γεωγραφικοί σχηματισμοί βρίσκονται σε διαρκή ανταγωνισμό μεταξύ τους. Η Ελλάδα είναι στην καρδία του «Rimland» και συνεπώς από γεωπολιτικής σκοπιάς είναι ενταγμένη στις θαλάσσιες χώρες (π.χ. Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, κα).
Συγχρόνως, για την «ανεξαρτησία» μιας χώρας κομβικής σημασίας είναι η αμυντική – στρατιωτική της θωράκιση. Η Ελλάδα με πρωτοβουλία του Τσώρτσιλ στην Γιάλτα εντάχθηκε στην Δυτική συμμαχία και στο ΝΑΤΟ. Τι θα γινόταν αν η χώρα μας βρίσκονταν στο κομμουνιστικό μπλοκ και στο σύμφωνο Βαρσοβίας; Σε μια τέτοια περίπτωση θα παρέμενε άραγε η Μακεδονία ελληνική; Εξάλλου με την πτώση του τείχους του Βερολίνου η Ελλάδα ανάδελφος στον Βαλκανικό χώρο θα καλούνταν να αντιμετωπίσει την Τουρκική επιβολή χωρίς συμμαχικά αντισταθμίσματα και με μειωμένες τις αμυντικές της υποδομές.
Αναμφίβολα, η χώρα μας ανήκοντας αμυντικά και στρατιωτικά στην Δύση κατόρθωσε τα τελευταία χρόνια να αντιμετωπίζει τις Τουρκικές ιταμότητες και τον επεκτατισμό του γείτονα με αποτελεσματικότητα και αξιοπρέπεια. Χωρίς, λοιπόν, την προστατευτική ομπρέλα της Δύσης είναι αμφίβολο αν η Ελλάδα θα εξακολουθούσε να ανήκει εξολοκλήρου στους Έλληνες.
Οικονομικά, η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν θείο δώρο για την Ελλάδα με τα τεράστια κοινοτικά πακέτα στήριξης. Φανταστείτε ποια θα ήταν η θέση της Ελλάδας στην περίπτωση της μη ένταξης της. Αξίζει να δούμε πως πορεύτηκαν οι γείτονες μας στα Βαλκάνια (π.χ. Βουλγαρία, Σκόπια, Σερβία, Αλβανία) για να αντιληφθούμε ποια ήταν η εναλλακτική μας επιλογή. Με την επιλογή της Ευρώπης και της Δύσης η Ελλάδα από έναν υποανάπτυκτο περιφερειακό παρία βρέθηκε μεταξύ των πιο πλουσίων χωρών του κόσμου.
Ιστορικά, η πατρίδα μας αυτοχειριάστηκε όταν απομακρύνθηκε από τους Δυτικούς συμμάχους της. Κορυφαίο παράδειγμα η μικρασιατική καταστροφή όταν η μικρόνοια, εγωπάθεια και η εμπάθεια του αντιβενιζελισμού οδήγησε σε ακρωτηριασμό της χώρας μας και στην νεκρανάσταση την μισοπεθαμένης τότε Τουρκίας των βάρβαρων τσετών και των αιμοσταγών ατάκτων της. Τα ιστορικά παραδείγματα σχεδόν πάντοτε μας δείχνουν τον δρόμο του παρόντος και του μέλλοντος. Βέβαια, όταν ανήκεις σε μια συμμαχία «δίνεις και παίρνεις». Δεν εισπράττεις μόνο αλλά και παρέχεις. Ήταν, συνεπώς, περίεργη η κριτική ορισμένων επειδή η Ελλάδα προσέφερε στρατιωτικά εφόδια στην Ουκρανία.
Παράλληλα, από την Δύση η Ελλάδα είδε κατά καιρούς πολλά ωφελήματα. Ας ανατρέξουμε στα ζοφερά χρόνια του Β’ παγκοσμίου πολέμου και του εμφυλίου. Χωρίς την στήριξη της Μεγάλης Βρετανίας και των ΗΠΑ θα ήταν αμφίβολο αν η τύχη έγερνε προς την χώρα μας. Εξάλλου όλος ο αντιστασιακός αγώνας υποστηρίχθηκε από την Δυτική συμμαχία. Η απελευθέρωση μας προήλθε καταρχάς από τον ηρωισμό των Ελλήνων, αλλά και από την έμπρακτη στήριξη των δυτικών δυνάμεων. Επακολούθησαν τα μεγάλα οικονομικά πακέτα από την Αμερική με κορύφωση το Σχέδιο Μάρσαλ τα οποία έστησαν στα πόδια της την φτωχή και καταρρακωμένη πατρίδα μας. Δεν θα πρέπει, τέλος, να ξεχνάμε και το δώρο των Δωδεκανήσων τα οποία μετά από αιώνες επανεντάχθηκαν (1947) στο Ελληνικό κράτος. Αναμφίβολα, η Ελλάδα είχε ισχυρή στήριξη για την εθνική της ολοκλήρωση από στις δυτικές δυνάμεις.
Συνεπώς, με βάση όλα τα παραπάνω και επειδή η Ελλάδα ενεργά χωρίς κουτοπονηριές και με όλες τις δυνάμεις της «ανήκει στους Έλληνες» μέσω της επιλογής των σωστών συμμαχιών. Αυτά υπαγορεύουν η λογική, τα συμφέροντα της και η γεωγραφική της θέση.