Η ομιλία της Υποψήφιας Δημάρχου Καλαμπάκας Πέρυ Χαρτοπούλου κατά την επίσημη ανακοίνωση της το περασμένο Σάββατο

Το περασμένο Σάββατο το απόγευμα παρουσιάστηκε όπως γράψαμε και σε ρεπορτάζ,

η διακύρηξη του Συνδυασμού Ριζοσπαστική Δημιουργική Κίνηση Πολιτών Δήμου Καλαμπάκας με υποψήφια Δήμαρχο Δ. Καλαμπάκας την κα Πέρυ Χαρτοπούλου.

Στην ομιλία της η κα Πέρυ ΧΑρτοπούλου ανέφερε τα παρακάτω:

Λέγεται ότι είναι παράνοια να επαναλαμβάνει κάποιος τις ίδιες ενέργειες και να νομίζει ότι θα έχει διαφορετικά αποτελέσματα. Κάπως έτσι συμβαίνει και με τις μνημονιακές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων. Επαναλαμβάνουν τις ίδιες πολιτικές και ατυχώς για μας έχουν το ίδιο οδυνηρό αποτέλεσμα. Καθημερινά οξύνουν την κρίση. Και επειδή δεν πάσχουν από παράνοια, είναι βέβαιο ότι εξυπηρετούν με μεθοδικό τρόπο ένα σχέδιο μετατροπής της χώρας μας σε αποικία χρέους, σε χώρο φθηνής εργασίας και τεράστιας εφεδρείας ανέργων.

Αν υπήρχε δυνατότητα, οι θεσμοί να υποβάλουν πρόταση δυσπιστίας στην κυβέρνηση, ο πρώτος που όφειλε να το κάνει θα ήταν η Τ.Α. Με μείωση 65% των θεσμοθετημένων κρατικών πόρων, μείωση 30% που θα φτάσει 50% του απασχολούμενου σε αυτήν προσωπικού, θα έπρεπε να πρωτοστατεί σε ένα κοινωνικό μέτωπο ανατροπής αυτών των πολιτικών. ‘Ομως η ελεγχόμενη από την συγκυβέρνηση ΚΕΔΕ, το ανώτερο όργανο εκπροσώπησης της τοπικής αυτοδιοίκησης, αναλώνεται σε αναιμικές – παραπονιάρικες ανακοινώσεις για την «αδικία» των περικοπών.

Η νεοφιλελεύθερη αντίληψη κατάργησης του κράτους πρόνοιας, ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών γενικού κοινωνικού ενδιαφέροντος (παιδεία, υγεία, πρόνοια) και των φυσικών πόρων, αποτελεί το σχέδιο – οδηγό της συγκυβέρνησης και της τρόϊκας. Το ποσοστό 30-35% των Δημόσιων δαπανών του ΑΕΠ που επιδιώκει η τρόϊκα και υπηρετεί με σθένος η συγκυβέρνηση αντιστοιχεί σε χώρες της υποσαχάριας Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής. Έτσι θέλουν να μας καταντήσουν.

Αυτή η κατάσταση μας θέτει ως Αυτοδιοικητική Αριστερά δύο μεγάλα πολιτικά προτάγματα.
• Την συγκρότηση ενός κοινωνικού μετώπου σε τοπικό επίπεδο , ενός μετώπου συμβολής στην πάλη για την ανατροπή αυτών των πολιτικών
• Την απόπειρα ενόψει των Αυτοδιοικητικών εκλογών που θεωρούμε ως ιδιαίτερα κρίσιμη πολιτική μάχη, συγκρότησης ανοικτών στην κοινωνία Δημοτικών κινήσεων, με αντιμνημονιακά, δημοκρατικά, κοινωνικά, ριζοσπαστικά και οικολογικά χαρακτηριστικά που θα μπορούν να διεκδικούν και να επιδιώκουν μέσα από ευρύτερες συμμαχίες, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για βιώσιμη τοπική ανάπτυξη.

Το πρώτο προφανές, συνεπώς, για την Αριστερά είναι ο αγώνας για την επιβίωση της Αυτοδιοίκησης. Και εδώ δεν υπάρχουν αυταπάτες, ούτε μεσοβέζικες πολιτικές. Δεν παλεύουμε για τον εξωραϊσμό της βάρβαρης αυτής πολιτικής, αλλά για την πλήρη ανατροπή της.
Η υπέρβαση των όρων υπό τους οποίους διεξάγεται αυτή τη στιγμή ο πολιτικός αγώνας προϋποθέτει την εμπλοκή της κοινωνικής βάσης και την κινητοποίησή της. Την υπέρβαση της σημερινής κυρίαρχης αντίληψης της « ανάθεσης» και παραίτησης του λαού από τα κοινά (ο λαός σώζει δεν σώζεται )

Το δεύτερο προφανές έχει να κάνει με τους αποδέκτες αυτής της απάντησης. Και εδώ, η απάντηση δεν έχει αποδέκτη μόνο τις μνημονιακές κυβερνήσεις, αλλά και αυτούς που την υλοποιούν, δηλαδή, που διευκόλυναν να περάσουν οι αντιλαϊκές πολιτικές. Και στο σημείο αυτό θα συναντήσουμε, δυστυχώς, την πλειονότητα των δημάρχων, που εκφράστηκαν είτε αυτοτελώς είτε μέσω των συλλογικών οργάνων της Αυτοδιοίκησης, όπως η ΚΕΔΕ. Οι δήμαρχοι αυτοί σήμερα, οι μεν για να διασώσουν τους θώκους τους οι δε για να τους κερδίσουν με κάθε τρόπο παριστάνουν τους ανεξάρτητους και αντιμνημονιακούς και το μόνο που βλέπουμε να γίνεται στην πόλη μας είναι η «μεταγραφή» των ίδιων προσώπων από τον έναν συνδυασμό στον άλλο, αλλά δεν μπορούν πια να μας ξεγελάσουν. Οι μεν είναι με την Ν.Δ. ο δε με το ΠΑΣΟΚ και αυτό εδώ θα είναι ένα ψηφοδέλτιο της Αριστεράς για την ανατροπή.

Το τρίτο προφανές έχει να κάνει με τους φορείς αυτής της απάντησης και, κατά συνέπεια, με αυτούς που θα κληθούν να την υλοποιήσουν σήμερα και αύριο. Αυτό συνάδει και με τον στόχο μας στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές. Η δημοτική μας κίνηση, σ’ αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, δεν εστιάζει τη δράση της στον αποκλειστικά εκλογίστικο στόχο. Αντιθέτως μπορεί -και πρέπει- να παίξει ουσιαστικό ρόλο στην οργάνωση των πολιτών, όχι μόνο με στόχο την απόκρουση και την ανατροπή της βάρβαρης αυτής πολιτικής, αλλά και ως ο βασικός μοχλός αλληλεγγύης και υπεράσπισης της κοινωνικής συνοχής με δράσεις που θα λειτουργήσουν ως ανάχωμα στη διάλυση του κοινωνικού κράτους.

• Το διακύβευμα, επομένως, των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι κρίσιμο και εξαιρετικά επίκαιρο: η Αυτοδιοίκηση θα λειτουργήσει ως ένας πυλώνας ενεργοποίησης και συμμετοχής των πολιτών ή θα παραμείνει ένας γραφειοκρατικός, αποστεωμένος θεσμός παραγωγής παραγόντων και παραγοντίσκων προθύμων να υπηρετήσουν τις κεντρικές πολιτικές που θα τους υπαγορευτούν; Η υποτίμηση του θεσμού της Αυτοδιοίκησης, που υπάρχει απολύτως δικαιολογημένα εξαιτίας των φαινομένων αναπαράστασης των πολιτικών και της πολιτικής με την κεντρική σκηνή, θα έχει φυσικό αποτέλεσμα το τέλος ενός λαϊκού θεσμού. Και αυτό ακριβώς επιδιώκεται.

Ας ανασκουμπωθούμε λοιπόν και ας δώσουμε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση το νόημα και την αξία που της αφαίρεσαν. Ο αγώνας είναι διμέτωπος στα κινήματα, στη συγκρότηση μετώπων αντίστασης, αλλά και στην επεξεργασία εναλλακτικών προτάσεων για το μέλλον του τόπου μας και της Αυτοδιοίκησης.