Αθανάσιος Καρνέζης: Στην κρίση σκεπτόμαστε…

Πρέπει να θέσουμε στη δοκιμασία της κριτικής σκέψης και της επιστημονικής γνώσης αυθαίρετες παγιωμένες αντιλήψεις, ανέγγιχτα στερεότυπα και ανορθολογικές δοξασίες.

Πρέπει να θέσουμε στη δοκιμασία της κριτικής σκέψης και της επιστημονικής γνώσης αυθαίρετες παγιωμένες αντιλήψεις, ανέγγιχτα στερεότυπα και ανορθολογικές δοξασίες.

Πρέπει να αναλύσουμε τις νεοφιλελεύθερες κυρίαρχες στην εποχή μας πολιτικές, οι οποίες με τη λατρεία των νόμων της αγοράς και την υπέρτατη αξία τους του ανταγωνισμού μεταξύ των ανθρώπων για κάθε κοινωνική δραστηριότητα, αντιπαρατίθενται ευθέως σε κάθε αντίληψη κοινωνικού κράτους και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Προσχηματικά υιοθετούν κάποια αποσπασματικά μέτρα μερικής ένταξης (βλέπε Αμεα φυλακισμένους κλπ.), για να αποφορτίζουν την ένταση και να καθησυχάζουν τις ούτως ή άλλως εφησυχασμένες συνειδήσεις του συντηρητικού κυρίως πολιτικού σώματος που η θρησκευτική νοοτροπία του ταράσσεται από τη βαρβαρότητα των καπιταλιστικών πρακτικών, αφού «ένα τμήμα αυτού του πολιτικού σώματος λατρεύει την αγορά, ενώ καταριέται την κουλτούρα που η ίδια η αγορά γεννάει». ( Βλέπε: Η εκπαίδευση της αμάθειας ).

Παράλληλα αναδεικνύεται η λογική της ιδιωτικής πρωτοβουλίας (π.χ. Όλοι μαζι μπορούμε, ένα σύνθημα που δεν έπρεπε να το λένε αυτοί που το λένε ) με το κλασικό επιχείρημα ότι θεραπεύει κάθε αδυναμία του κράτους και ενισχύεται η πρακτική της φιλανθρωπίας, η οποία, αν και έχει όψεις παρακμιακού χαρακτήρα, επιχειρεί να νομιμοποιηθεί στις συνειδήσεις μέσα από θρησκευτικές αναγωγές και ηθικολογικά επιχρίσματα.

Πρέπει να αμφισβητηθούν η καθολική αναγωγή του ανθρώπου σε οικονομική μονάδα και οι πολλές καλυμμένες ή φανερές όψεις «κοινωνικού δαρβινισμού». Φυσικά μια τέτοια θεώρηση περιλαμβάνει κάθε άτομο που είναι αποστερημένο οικονομικά και πολιτισμικά και κατά βάση είναι μια κοινωνική θεώρηση γενικότερη, που συνδέεται με το βασικό ερώτημα «σε τι κόσμο θέλουμε να ζήσουμε», και από εδώ αναφύεται κυρίως και η ιδεολογική και κοσμοθεωρητική διάσταση.

Πρέπει να στοχαστούμε και να αναλογιστούμε στο αν οι ανθρωπιστικές αξίες έχουν πρακτική προβολή στην καθημερινή μας ζωή ή αν αποτελούν το ηθικό – θεωρητικό άλλοθι για άλλες ανέφικτες / ανύπαρκτες κοινωνίες ή για απροσδιόριστες εποχές με τη μορφή του ανέξοδου οράματος.

Ο εκπαιδευτικός Αθανάσιος Καρνέζης