Ασπροπάρηδες πλημμύρισε το 4ο Δημοτικό Σχολείο Καλαμπάκας
Μια αφίσα που έφερε μαθητής του Σχολείου μας αποτέλεσε την αφόρμηση για να υλοποιήσουν η Γ΄ και η Δ΄ Τάξη πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης με θέμα ορισμένα υπό εξαφάνιση είδη του τόπου μας.
Μια αφίσα που έφερε μαθητής του Σχολείου μας αποτέλεσε την αφόρμηση για να υλοποιήσουν η Γ΄ και η Δ΄ Τάξη πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης με θέμα ορισμένα υπό εξαφάνιση είδη του τόπου μας.
Μια αφίσα που έφερε μαθητής του Σχολείου μας αποτέλεσε την αφόρμηση για να υλοποιήσουν η Γ΄ και η Δ΄ Τάξη πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης με θέμα ορισμένα υπό εξαφάνιση είδη του τόπου μας.
Το όχι και τόσο όμορφο πουλί που εικονιζόταν στην αφίσα κατάφερε να μας κερδίσει. Κάτι σαν το Ασχημόπαπο του Άντερσεν που έγινε κύκνος στις καρδιές μας.
Αυτός ήταν ο Ασπροπάρης. Ο χελωνοφαγάς όπως τον ξέραμε εδώ.
Την Τετάρτη 1η Απριλίου, ο Ασπροπάρης έφερε κοντά μας την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και τους ευαίσθητους ανθρώπους της που αφιερώνουν χρόνο και αγάπη στα πουλιά και υλοποιούν δράσεις για τη διάσωση του Ασπροπάρη και άλλων απειλούμενων ειδών. Μέσα στην αγκαλιά τους, έκλεισαν τον μικρό μας Ασπροπάρη, σύμβολο των Μετεώρων.
Συνεργαζόμενοι με παγκόσμιες οργανώσεις και με χώρες όπου ο Ασπροπάρης ταξιδεύει, προσπαθούν να απλώσουν μια γιγάντια ομπρέλα προστασίας.
Η κα Ρούλα Τρίγκου από την Ορνιθολογική, με ενθουσιασμό και αγάπη γι’ αυτό που κάνει, συστήνοντας τον Ασπροπάρη σ’ όλους τους μαθητές του σχολείου κέντρισε την προσοχή και το ενδιαφέρον τους. Τους ανέφερε πως ο Ασπροπάρης κατέληξε να αποτελεί πλέον ένα κρισίμως κινδυνεύον είδος κυρίως εξαιτίας των δηλητηριασμένων δολωμάτων, πώς μπορούμε να τον αναγνωρίσουμε και τη σχέση του με τον άνθρωπο. Στο χώρο του σχολείου βρέθηκε επίσης ο ερευνητής της Ορνιθολογικής κ. Δημήτρης Βαβύλης με τον Κούκι, τον ειδικά εκπαιδευμένο στην ανίχνευση δηλητηριασμένων δολωμάτων σκύλο, που αποτελεί μέλος της ομάδας. Μαζί μας βρέθηκε και η κα Κατερίνα Ταμπουρά, δασολόγος του Δασαρχείου Καλαμπάκας.
Τα παιδιά έφτιαξαν φιγούρες, μάσκες και άλλες κατασκευές για τον Ασπροπάρη και έτσι το Σχολείο και τα Μετέωρα γέμισαν για μια μέρα και πάλι Ασπροπάρηδες! Οι μαθητές προβληματίστηκαν, ευαισθητοποιήθηκαν και υποσχέθηκαν πως θα βοηθήσουν τον Ασπροπάρη, τον Ίκαρό τους όπως τον ονόμασαν, να μη χαθεί ποτέ από τον ουρανό των Μετεώρων… να μην «λιώσουν τα φτερά του».
