Υπό Αιδεσιμολογιωτάτου Ιερέως π. Ευαγγέλου Γκιουζέλη – Οι Θλίψεις

«Πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» ( Β΄Τιμ. 3,12 ). Αυτή είναι μια επωδός, που συνοδεύει τον κάθε άνθρωπο από την ημέρα της εμφανίσεώς του στον κόσμο. «Πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» ( Β΄Τιμ. 3,12 ). Αυτή είναι μια επωδός, που συνοδεύει τον κάθε άνθρωπο από την ημέρα της εμφανίσεώς του στον κόσμο.

Ο κάθε άνθρωπος ανεξαιρέτως περνά τις «συμπληγάδες πέτρες» των θλίψεων. Πόνος και οδύνη επικρατεί στη ζωή του. Όσο και να θέλει να απαλλαγεί απ΄ αυτές, είναι αδύνατο, γιατί είναι αχώριστος σύντροφος και συνοδεύουν σ΄ ολόκληρη την επίγεια ζωή. Κυριαρχούν σ΄ολόκληρη την ανθρώπινη φύση και γίνονται κανόνας για τη ζωή τους και περισσότερο στους χριστιανούς. Μάλιστα λέει χαρακτηριστικά ο ι. Χ. « Δεν είναι δυνατόν ο άνθρωπος που βαδίζει το δρόμο της αρετής να ζει χωρίς λύπη, θλίψεις, οδύνη και πειρασμούς. γιατί, πώς θα γίνει διαφορετικά για εκείνον που βαδίζει τη στενή και γεμάτη θλίψεις οδό; Για εκείνον που άκουσε ότι «στον κόσμο τούτο θα έχετε θλίψη;»(Ιω.16,33) Δεν είναι δυνατόν εκείνος που πυγμαχεί να ζει τρυφηλό βίο, δεν είναι δυνατόν εκείνος που παλεύει να απολαμβάνει… Η παρούσα ζωή είναι περίοδος αγώνα, πολέμου, θλίψεως, στενοχώριας, δοκιμασίας… είναι στάδιο αγώνων». ( Εις Β΄Τιμ., ομιλ. Η΄,3,ΕΠΕ 23, 616). Είναι μια καλή διαπίστωση του ι. πατρός και όχι μόνο διαπίστωση , αλλά πραγματικότητα. Κάνει τον άνθρωπο σφριγηλό και ανούσιο στους πειρασμούς των εξωτερικών και εσωτερικών θλίψεων.

ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΑΥΤΩΝ

Θα έλεγε κανείς πως υπάρχει πρόβλημα σαδομαζοχισμού με το να επιδιώκει κάποιος να υποφέρει θλίψεις. ΄Ολοι θα ήθελαν μια άνετη και τρυφηλή ζωή, χωρίς να τους ενοχλούν με διάφορα προβλήματα. Κι όμως αυτό δημιουργεί περισσότερη στενοχώρια, διότι όταν δεν υπάρχει πειρασμός και θλίψη, τότε θα πρέπει να μας ανησυχεί το γεγονός της απουσίας αυτών. Και περισσότερο πρέπει να προσέξουμε , διότι η αντιμετώπιση γίνεται πάντα με τη βοήθεια του Θεού και όχι με τις ανθρώπινες δυνάμεις.

Αλλά βλέπουμε ότι αιτία είναι τα πάθη μας. Κυρίως λέγονται εσωτερικοί πειρασμοί. « Τίποτε δεν δημιουργεί τόση θλίψη, όσο το να πολιορκείται η ψυχή από τα πάθη. Επειδή οι μεν θλίψεις έρχονται και μας προσβάλλουν από έξω, ενώ οι θλίψεις των παθών φυτρώνουν από μέσα μας, και αυτή κυρίως είναι η μεγάλη θλίψη. Και αν ο κόσμος μα ς λυπεί, αλλά εμείς δεν λυπούμε τον εαυτό μας, δε θα πάθουμε τίποτε το φοβερό. Άρα στο χέρι μας είναι το να θλιβόμαστε και το να μη θλιβόμαστε» ( Εις Ψαλμ. Δ΄, 2, ΕΠΕ 5,134 ). Αλλά και η εγκατάλειψη του Θεού φαινομενικά, πολλές φορές, γίνεται για διαπαιδαγώγησή μας, γίνεται για να γίνουμε εμείς πιο επιμελείς και να προσέχουμε από κάθε τι επιβλαβές. Κυρίως επέρχονται για την εσωτερική μας κάθαρση και για να ασκηθούμε στην ταπεινοφροσύνη και στην υπομονή.

Είναι αναγκαίες οι θλίψεις, γιατί εκτός της κάθαρσης, όπως αναφέρθηκε, γίνεται και η άσκηση της υπομονής και ταπεινοφροσύνης, αλλά δυναμώνουν και τη θέλησή μας. Μας οδηγεί στην τελειοποίηση ως προς το ήθος και τον χαρακτήρα.

ΣΚΟΠΟΣ ΑΥΤΩΝ

Ο πόνος και οι θλίψεις ασκούν τις ψυχές μας στην αρετή. Μειώνουν το φορτίο των αμαρτιών , διότι «διά πολλών θλίψεων δει εισελθείν εις την Βασιλείαν των Ουρανών».Και τις επιτρέπει, όχι να μας καταποντίσει σ΄αυτές, αλλά για να μας κάνει πιο άξιους και γνήσιους και να μας δώσει απόδειξη της δυνάμεώς Του.

Αλλά όμως είναι ο σκοπός που οδηγεί στην ωφέλεια της ψυχής μας κι αυτή είναι πιο περισσότερη απ΄ ότι οι θλίψεις, διότι μετά από κάθε θλίψη υπάρχει η ωφέλεια της ψυχής.

ΩΦΕΛΕΙΕΣ

Οι ωφέλειες που επιφέρουν οι θλίψεις είναι κατά κύριο λόγο η απαλλαγή της ψυχής από τα πάθη, απαλλαγή από τις αμαρτίες και άσκηση στην υπομονή. Κι όπως λέγει ο Απ. Παύλος « η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται, η δε υπομονή δοκιμήν» (Ρωμ. 5, 3-4). Δηλ. μας κάνει καθαρότερους και τελειότερους, σώφρονες και λαμπρούς. Ακόμη οδηγεί στην περισυλλογή και παιδαγωγεί την ψυχή. Ωριμάζουν πνευματικά τον άνθρωπο και γίνονται συνήγοροι ενώπιον του Θεού. Συντρίβουν και κατανύσσουν την σκέψη , ακόμη την συνετίζουν και την δυναμώνουν.

Τέλος είναι το μέγα αγαθό, γιατί οδηγούν στη βασιλεία Του Θεού χωρίς αναβολές και καθυστερήσεις, χαρίζοντας χαρά και ευφροσύνη όπως λέγει και ο Απ. Ιάκωβος ο Αδελφόθεος: « Πάσαν χαράν ηγήσασθε, αδελφοί μου, όταν πειρασμοίς περιπέσητε ποικίλοις». ( Ιακωβ. Α,2).

Υπό Αιδεσιμολογιωτάτου Ιερέως π. Ευαγγέλου Στ. Γκιουζέλη Πρωτοπρεσβυτέρου – Θεολόγου

Προϊσταμένου Μητρ. Ι. Ν. Αγ. Βησ/νος Καλαμπάκας