Βασίλης Παππάς – Ο «Σαλταρισμένος» διευθυντής και η υποκρισία

Τον τελευταίο καιρό με αφορμή καταλήψεις στα σχολεία ή την υλοποιούμενη αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών,

Τον τελευταίο καιρό με αφορμή καταλήψεις στα σχολεία ή την υλοποιούμενη αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών, επιχειρείται να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο αυταρχικής και αντιδημοκρατικής διοίκησης με πρόσχημα την εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων και της εκπαιδευτικής διαδικασίας γενικότερα.

Το πόσο έωλα είναι τα επιχειρήματα των υποστηρικτών αυτής της αξιολόγησης καταδεικνύεται και από το μετρήσιμο γεγονός, ότι δεν έχουν ανακοινωθεί από το Υπ. Παιδείας τα αποτελέσματα της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων. Ποια τα αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας, ποια τα συμπεράσματα; Όσο δεν ανακοινώνονται, τόσο μπορεί να ισχυριστεί ο κάθε δύσπιστος ότι η επιχειρούμενη αξιολόγηση ως χειραγώγηση δύναται και μόνον να εκληφθεί.

Το θέμα των καταλήψεων, που σποραδικά επιχειρούνται είναι θέμα με πολλαπλούς αποδέκτες και μεταξύ του λευκού της κατάληψης και του μαύρου της επέμβασης των δυνάμεων καταστολής είναι κάτι που θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά την εκπαιδευτική κοινότητα.

Τα παιδιά μισούν το σχολείο, αυτό το σχολείο, και επειδή δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη το γονίδιο του καταληψία, ας κάνουμε πρώτα αρεστό το σχολείο και μετά συζητούμε και για τις καταλήψεις.

Αλλά αλήθεια πως είναι δυνατόν το σημερινό σχολείο να είναι αρεστό, καθώς κουβαλά τα μύρια όσο προβλήματα της καταρρέουσας παιδείας, την οποία ούτε οι «εθελοντές» δεν μπορούν να περισώσουν.

Στο ζοφερό αυτό περιβάλλον εκπλήσσουν ανακοινώσεις διευθυντών σχολικών μονάδων που παραπέμπουν στο σκοτεινό κλίμα της μετεμφυλιοπολεμικής δεκαετίας του 50.

Συμπεριφορά που δεν έχει σχέση με δάσκαλο. Το κείμενο μιλά μόνο του.

«Οποιαδήποτε τέτοια ενέργεια (κατάληψη) που στρέφεται κατά των υπόλοιπων μαθητών που σέβονται και εκτιμούν το σχολείο τους, θα χτυπηθεί αμείλικτα.
Στην Αστυνομία εδόθησαν περίπου 10 ονόματα μαθητών, που συμμετείχαν σε αυτή την κίνηση. Τα ονόματα αυτών των μαθητών εδόθησαν από άλλους συνεργούς μαθητές οι οποίοι θέλησαν να αποποιηθούν τις ευθύνες τους από τις περαιτέρω συνέπειες που περιμένουν τους οιονεί καταληψίες».

Δεν προβληματίζεται ο κ. διευθυντής που δεν κατάφερε να ενσωματώσει στην παιδαγωγική ομάδα του σχολείου αυτούς τους 10-15 μαθητές που είναι τουρίστες (κατά τα λεγόμενά του) στο σχολείο;
«Είναι οι ίδιοι μαθητές που κάνουν κατάληψη γιατί δεν έχουμε κυλικείο, βέβαια ο πραγματικός λόγος είναι ότι αυτοί οι 10-15 μαθητές δεν θέλουν να κάνουν μάθημα, γιατί είναι τουρίστες στο σχολείο».

Και ο στρατιωτικός διοικητής της περιοχής και του λόχου αποφαίνεται και διατάζει:
«Εννοείται ότι οι μαθητές αυτοί είναι παρελθόν για το σχολείο, δεν αξίζουν να λέγονται μαθητές του 4ου … . Στο επόμενο διάστημα θα γίνουν οι αναγκαίες κινήσεις και ενέργειες για την απομάκρυνσή τους».

Θαυμάστε ύφος γραφής και παράδειγμα παιδαγωγού:
“Εκείνα που έχω να πώ είναι τα εξής:
Με το που θα κλείσουν (εαν κλείσουν το σχολείο) παρακωλύοντας την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου (Δημόσιας Υπηρεσίας), έχουν εξ ορισμού 3 έως 5 μέρες αποβολή και αποκλεισμό απο οποιαδήποτε εκδήλωση ή δραστηριότητα του σχολείου, με απώτερες συνέπειες…………… την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος».

Αυτό όμως που είναι το κυρίαρχο και προσωπικό μέλημα είναι ο βαθμός αξιολόγησης της σχολικής μονάδας. Θα πιάσει το «προτσές παραγωγής και πειθάρχησης» ή θα έχει αποκλίσεις από τα εφαρμοζόμενα πλάνα δουλειάς και κινδυνεύει να βρεθεί εκτός νυμφώνος. Και ως μέλος, αλίμονο, αριστερού κόμματος βρεθεί στην μακρινή Σιβηρία;

«…Δημιουργία σοβαρότατου προβλήματος στην αυτοαξιολόγηση και αξιολόγηση της σχολικής μονάδας από το Υπουργείο Παιδείας, με αποτέλεσμα τη χαμηλή βαθμολογία με αλόγιστες συνέπειες για το σχολείο», και για τον ίδιο!!!

Και συνεχίζει στο ίδιο πατρικό και παιδαγωγικό ύφος:
«Οποιεσδήποτε άλλες κυρώσεις (θα επιβληθούν), που προβλέπονται από την κείμενη νομοθεσία περί σχολικών καταλήψεων. Κατόπιν τούτων, ας το σκεφτούν καλύτερα όποιοι αποπειραθούν μία τέτοια κατάπτυστη ενέργεια. Είμαι σίγουρος ότι θα το σκεφτούν καλύτερα».

Τα σχόλια είναι περιττά.

Το καλύτερο σχόλιο το παραθέτει ένας πρώην διευθυντής σχολείου στο βιβλίο του «Ο διευθυντής και ο αυτοσεβασμός του εκπαιδευτικού, Η. Παπαγεωργίου, Αθήνα 2002, (γνωστός εκδοτικός οίκος)».
«Πολλοί πάρα πολλοί είναι και θα γίνουν διευθυντές. Όλοι θα πάρουν τον τίτλο. Οι περισσότεροι θα καμαρώνουν γι’ αυτόν, πολλοί θα πεθάνουν με τον τίτλο. Άλλοι θα ξεχαστούν, λίγοι θα μείνουν στην μνήμη των μαθητών και των συνεργατών τους… . Ο διευθυντής είναι συμμέτοχος μιάς διοίκησης που δε συντελείται με διαταγές, αλλά κυρίως στηρίζεται στις ανθρώπινες σχέσεις που θεμελιώνονται με τη συνεργασία, την αλληλοϋποστήριξη, τη φιλία, την ανθρωπιά»

Βασίλης Παππάς – εκπαιδευτικός – Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών Τρικάλων