Βασίλης Παππάς – Ας αντισταθούμε…

Το ζήτημα πια έχει τεθεί (και είναι ζήτημα δημοκρατίας)… ΄Η θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε, όπως αυτός ο δραπέτης

Το ζήτημα πια έχει τεθεί (και είναι ζήτημα δημοκρατίας)

΄Η θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε, όπως αυτός ο δραπέτης
Ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο απέναντί τους.

(Μιχάλης Κατσαρός, Κατά Σαδδουκαίων, Αθήνα 1977)

Ας αντισταθούμε στο φόβο που ενσπείρουν οι «νοικοκυραίοι». Αυτών που θεωρούν μεγάλο κατόρθωμα στη ζωή τους τη χειραψία με τον τοπικό βουλευτή.

Ας αντισταθούμε στο φόβο των χαμαιλεόντων της κάθε εξουσίας. Εκείνων που σε κρίσιμες στιγμές της κοινωνίας, βγάζουν από την ντουλάπα τις διαφορετικές σημαίες, αναλόγου χρώματος, για να υποδηλώσουν την παρουσία τους.

Ας αντισταθούμε στην κοινή λογική των «λίγων» βολεμένων. Αυτών που βρέθηκαν σε θέσεις ευθύνης, επειδή ήταν θυρωροί στην αντίστοιχη πολυκατοικία, και τώρα κουνάνε απειλητικά το δάκτυλο, προς κάθε κατεύθυνση.

Ας αντισταθούμε στην άλωση της δημοκρατίας. Της δημοκρατίας εκείνης που εκφέρεται με νόμους για τους ημετέρους. Τα κακουργήματα που γίνονται πταίσματα στα δικά μας παιδιά, ή στις άδειες που δίνονται στους δικούς μας για τα ξεκ@λα μπαρ της Μυκόνου, και όχι στους παραβάτες (κακώς) με τα καλάσνικοφ.

Ας αντισταθούμε στο βόλεμα και τον εφησυχασμό της ιδεολογίας «εγώ κοιτάζω τη δουλίτσα μου» και ας κοιτάξουμε τι γίνεται στο σχολείο, στην υπηρεσία, στο εργοστάσιο, στο γιαπί, στο νοσοκομείο.

Ας αντισταθούμε στα παπαγαλάκια των μεγαλοκαναλαρχών που με κροκοδείλια δάκρυα συνόδευσαν στο τελευταίο του ταξίδι έναν από τους τελευταίους διευθυντές εφημερίδας ενώ η σκέψη τους είναι στις μετοχές (καταρρέουν) των εργολαβικών εταιριών τους.

Ας αντισταθούμε στους συνωμότες της δημοκρατίας, που εκφέρουν λόγο από τα φερέφωνα των ανθύπατων του ΔΝΤ και της ΕΕ.

Ας αντισταθούμε στο φόβο.

Το διακύβευμα μεγάλο, η δε πρόκληση και η ευθύνη μεγάλη.

Μας κατηγορούν ότι θα γίνουμε σαν τους «άλλους». Μα είχαμε πολλές ευκαιρίες να είμαστε με τους άλλους, αλλά «αρνηθήκαμε»! Αρνηθήκαμε να συνομολογήσουμε υπόγειες διαδρομές για την προσωπική και οικογενειακή μας ανέλιξη. Ακόμη και στις τοπικές δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές «πληρώσαμε» το τίμημα των επιλογών μας. Δεν δώσαμε «γη και ύδωρ» για μια εκλόγιμη θέση, ούτε καταθέσαμε τον οβολό μας στα ευκαιριακά καφενεία των μετεκλογικών συμπράξεων. Κάναμε ή κάνουμε λάθη και δεν αποποιούμαστε των ευθυνών μας, αλλά ούτε υστερόβουλοι είμαστε, ούτε κλίνουμε το μάτι στους τωρινούς ή μελλούμενους φίλους μας.

Τουναντίον υποσχόμαστε εμείς πρώτα και οι φίλοι μετά, να εργαστούμε περισσότερο από τις δυνατότητές μας, ώστε το παράδειγμα να πάψει να είναι παράδειγμα, αλλά βίωμα και στάση ζωής στη νέα μεταπολίτευση.

Βασίλης Παππάς – εκπαιδευτικός – ΣΥΡΙΖΑ Τρικάλων