Βασίλης Ντόβας – Ο Αναμάρτητος Πρώτος τον Λίθο Βαλέτω

Ένα από τα πρώτα πράγματα που έμαθα στο σχολείο είναι ότι αυτή η μικρή χώρα που λέγεται Ελλάδα, η χώρα μου, αποτελεί κοιτίδα του πολιτισμού και λίκνο της Δημοκρατίας. Ένα από τα πρώτα πράγματα που έμαθα στο σχολείο είναι ότι αυτή η μικρή χώρα που λέγεται Ελλάδα, η χώρα μου, αποτελεί κοιτίδα του πολιτισμού και λίκνο της Δημοκρατίας.

Επίσης, έμαθα ότι η δημοκρατία είναι μια από τις σπουδαιότερες κατακτήσεις της ανθρωπότητας αφού άλλαξε ριζικά τον τρόπο εξουσίας και τη σχέση πολίτη – κράτους, παραχωρώντας ελευθερία έκφρασης και βούλησης καθώς και το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι σε κάθε πολίτη ξεχωριστά. Είναι το μόνο πολίτευμα στο οποίο αποφασίζει ο ίδιος ο λαός. O Νοτιοκορεάτης Μπαν Κι Μουν, γ.γ. του ΟΗΕ, αναγνωρίζοντας τη συμβολή της χώρας μας στην εξέλιξη της εξουσίας, κατά την ομιλία του στην Ελληνική Βουλή το 2009 είπε: «Δώσατε κάτι πολύτιμο στον κόσμο, τη Δημοκρατία».

Γενέτειρα της δημοκρατίας είναι η αρχαία πόλη-κράτος της Αθήνας. Η ψήφος για τους Αθηναίους ήταν ιερή και η εκλογική διαδικασία πραγματοποιούνταν με πολύ αυστηρά κριτήρια ώστε να αποκλείονται πρόσωπα αμφιβόλου καταγωγής, ήθους, ιδανικών, πνευματικής διαύγειας και ικανότητας κριτικής σκέψης, τα οποία θα μπορούσαν να βλάψουν τη χώρα. Έτσι το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι το είχαν αποκλειστικά άντρες, που και οι δυο γονείς τους ήταν Αθηναίοι πολίτες, είχαν ολοκληρώσει τη στρατιωτική τους θητεία και πλήρωναν κανονικά τους φόρους τους στην πολιτεία.

Η δημοκρατία αποτέλεσε το σημαντικότερο παράγοντα για την πρόοδο και την ευημερία του κράτους των Αθηνών, διαφοροποιώντας το από τις άλλες πόλεις-κράτη εκείνης της εποχής, και οδήγησε στη δημιουργία του Χρυσού Αιώνα του Περικλή.

Στη σύγχρονη Ελλάδα, το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι για όλους τους πολίτες αποκτήθηκε έπειτα από μακροχρόνιους αγώνες και αιματοκύλισμα. Πλέον είναι ένα δικαίωμα αναφαίρετο και δεδομένο για κάθε Έλληνα. Τόσο δεδομένο όμως, που έχασε την ιερότητά του και την αξία του και απώλεσε τη δύναμή του. Τόσο δεδομένο που απαξιώθηκε από τους ίδιους τους πολίτες οι οποίοι έφτασαν να ξεπουλούν την ψήφο τους για μια θεσούλα, για το σβήσιμο μιας κλίσης, για μια απόσπαση, για μια ευνοϊκή μετάθεση στο στρατό, για να ασφαλτοστρωθεί και το τελευταίο στενό του χωριού, για ένα ρουσφετάκι, για ένα βραχυπρόθεσμο “βόλεμά” τους, αδιαφορώντας για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες και το διακύβευμα των πράξεών τους. Γύρω από αυτή τη φιλοσοφία γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές και έγινε στάση ζωής για έναν ολόκληρο λαό δημιουργώντας και συντηρώντας έναν νέο θεσμό, τον επαγγελματία-καριερίστα πολιτικό, ο οποίος εξασφαλίζει τη μόνιμη παρουσία του στην εξουσία πραγματοποιώντας ρουσφέτια.

Και όλα αυτά τα ρουσφετάκια έδωσαν το δικαίωμα σε κάθε τυχοδιώκτη, καιροσκόπο και επιτήδειο πολιτικό και σε κάθε ανεύθυνη και αδηφάγα κυβέρνηση, να χαλιναγωγεί τον πολίτη, να παραπλανεί τη δημοκρατία και να φιμώνει τη δικαιοσύνη, διαπράττοντας ανενόχλητοι κάθε λογής πολιτικά εγκλήματα τα οποία τα κάλυπταν με τον τρόπο που κάποιοι κρύβουν τα σκουπίδια κάτω από το χαλί.

Σιγά – σιγά όμως, ο όγκος των σκουπιδιών αυξήθηκε τόσο πολύ ώσπου μια αποφράδα μέρα ξεχείλισαν, γιατί το χαλί δε μπορούσε πλέον να τα καλύψει, και πλημμύρισαν το σαλόνι δημιουργώντας δύσκολες και ακατάλληλες συνθήκες διαβίωσης για τους πολίτες. Τότε οι κυβερνώντες αποφάσισαν να λάβουν μέτρα αναγκάζοντας τους πολίτες να καθαρίσουν τα σκουπίδια, για τα οποία ήταν υπεύθυνοι οι ίδιοι οι πολιτικοί, με αποτέλεσμα οι πρώτοι να αντιδράσουν βγαίνοντας στις πλατείες προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τα εις βάρος τους άδικα μέτρα, δημιουργώντας έτσι έναν ακόμα νέο θεσμό, τους αγανακτισμένους.

Επιτέλους, ας σταματήσουμε να υποκρινόμαστε και ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες που μας αναλογούν αγανακτώντας πρώτα απ’ όλα με τους ίδιους τους εαυτούς μας και τις συνειδητά λανθασμένες πολιτικές μας επιλογές. Επιλογές που εξυπηρετούσαν το “εγώ” και όχι το “εμείς”, το “σήμερα” και όχι το “αύριο”, το “συμβιβάζομαι” και όχι το “διεκδικώ”.

Πρέπει πλέον ο κάθε Έλληνας να καταλάβει ότι για κάθε δεινό αυτού του τόπου περισσότερο υπεύθυνος απ’ όλους είναι ο ίδιος ο λαός ο οποίος, χωρίς όραμα, αξίες και ιδανικά και με κριτήριο τη βραχυπρόθεσμη κάλυψη των αναγκών του έγινε έρμαιο του ρουσφετιού. Βολεύτηκε στο να ανακυκλώνει στην εξουσία τα ίδια φθαρμένα πρόσωπα τα οποία άλλοτε τα αποθεώνει και άλλοτε τα αποδοκιμάζει, ανάλογα με τις συγκυρίες. Και όταν ξεβολεύεται και τα μικροσυμφέροντά του θίγονται αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους για να εκτονώσει την οργή του. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω…

Βασίλης Ντόβας

M.A. Marketing Advertising and Public Relations επιστημονικός συνεργάτης ΒΙΑΝΕΞ Α.Ε