Το παραμύθι της ευτυχίας

Μια φορά κ έναν καιρό, υπήρξε μια μεγάλη περίοδος στον κόσμο τούτο που η ευτυχία είχε σπάσει το ρεκόρ των πωλήσεων όλων των εποχών, είχε ανεβάσει “το τζίρο” της εσωτερικής ικανοποίησης & απολαβής, καθώς επί πολλά χρόνια πουλιόταν & αγοράζονταν περισσότερα υλικά αγαθά (παραπάνω από ένα αυτοκίνητο σε κάθε οικογένεια, ένα σπίτι στην πόλη και ένα εξοχικό) και ό, τι άλλο μπορεί να βάλει ο ανθρώπινος νους.

Μια φορά κ έναν καιρό, υπήρξε μια μεγάλη περίοδος στον κόσμο τούτο που η ευτυχία είχε σπάσει το ρεκόρ των πωλήσεων όλων των εποχών, είχε ανεβάσει “το τζίρο” της εσωτερικής ικανοποίησης & απολαβής, καθώς επί πολλά χρόνια πουλιόταν & αγοράζονταν περισσότερα υλικά αγαθά (παραπάνω από ένα αυτοκίνητο σε κάθε οικογένεια, ένα σπίτι στην πόλη και ένα εξοχικό) και ό, τι άλλο μπορεί να βάλει ο ανθρώπινος νους. 

Πάρα πολλοί άνθρωποι είχαν παραλογιστεί μα κ “αφηνιάσει” ,αποσκοπώντας καθημερινά να βρουν την ευτυχία με όποιον τρόπο ,νόμιμο ή μη, μέσο και θυσία ήταν δυνατό. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο αυτή η προσωπική ευφορία που ονομάζεται ευτυχία να μεταλλαχθεί στο πιο περιζήτητο προϊόν, που σε οποιαδήποτε μορφή ή ποσότητα και αν το “αγόραζε” κανείς ,ποτέ δεν ήταν αρκετό.

Αν και από την πολλή μεγάλη ζήτηση η αξία του αυξήθηκε, “το προϊόν” αυτό νοθεύτηκε, η γεύση του αλλοιώθηκε, οι καταναλωτές του όμως συνέχιζαν πεισματικά, καθημερινά, ανελέητα και καμιά φορά ανεξήγητα να το αγοράζουν, όσο όσο , αδιαφορώντας για το μετά….

Σε πρώτο πλάνο λοιπόν, ο άνθρωπος ως καταναλωτικό όν εκ φύσεως, ξεπέρασε τα όρια του καταναλωτισμού κατά πολύ ,έγινε άπληστος, ανικανοποίητος και εγωκεντρικός, αδιαφορώντας για το μετά, ζούσε μόνο το σήμερα. Πολύ αργότερα ,με αφορμή την έκρηξη οικονομικών και κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων ,ο άνθρωπος άρχισε να θυμάται και να συνειδητοποιεί ότι η ευτυχία είναι μάλλον μια αόριστη ,άπιαστη ,άυλη και εντελώς προσωπική υπόθεση ,που δεν βρίσκεται στην απόκτηση όλο και περισσοτέρων υλικών αγαθών.

Τότε ξεκίνησε η αναζήτηση της πρωτότυπης και αυθεντικής συνταγής της.

Η συνταγή τελικά, μετά από πολλές προσπάθειες βρέθηκε… Και τότε κοινοποιήθηκε για να την θυμηθούν όλοι: Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΗ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ,ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΟΡΦΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΜΕ ΥΛΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΗΣ. Τα υλικά αγαθά είναι απολύτως προαιρετικά.

Για να μπούμε ξανά στην σφαίρα της ευτυχίας ,χρειάζεται απλά να δώσουμε περισσότερη σημασία στις ηθικές μας αξίες ,στις έννοιες Κοινωνική Προσφορά, Φιλία ,Αγάπη ,Μητρότητα ,Οικογένεια… Πράγματα που δυστυχώς έχουμε ξεχάσει τι σημαίνουν ,γιατί πολύ απλά τα βάλαμε στο περιθώριο. “Η ευτυχία δεν είναι κάτι που το βρίσκεις έτοιμο, αλλά αποτέλεσμα των πράξεών μας” ,Δαλάι Λάμα Αν κάποιος επιθυμεί να ζήσει μια πλούσια και γεμάτη ζωή ,δηλαδή μια ευτυχισμένη ζωή, θα πρέπει να βιώσει ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων,που πηγάζουν από τις σκέψεις ,τις εμπειρίες και τις γνώσεις των ανθρώπων ,και που απαραίτητα εμπεριέχουν το μέτρο και την αυτογνωσία. Έτσι θα γίνουμε πιο ζωντανοί οργανισμοί .

Θα ονειρευτούμε τα καινούργια που θα έρθουν και θα ανακουφιστούμε. Θα ξαναδούμε την ζωή όπως της αρμόζει, με σεμνότητα και ταπεινοφροσύνη. Θα αισθανθούμε την αγάπη του πλησίον μας, ότι μας αγαπούν και ότι αγαπάμε. Και σαν φτάσουμε στο τέρμα αυτού του δύσκολου ταξιδιού ,θα ανασυγκροτηθούμε βάζοντας νέους στόχους ,ιδέες και ιδανικά θα πατήσουμε πιο γερά στα πόδια μας, με μεγαλύτερη αυτογνωσία και εκτίμηση του ίδιου μας του εαυτού.

Μπορεί όλο αυτό να μοιάζει σαν παραμύθι ,σαν μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας…που ακόμα κι έτσι ,στο τέλος έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…..

Γράφει η ANNAMARIA KALABAKA