Τα παιδιά του 4ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμπάκας δεν ξεχνούν τη Θώμη, την Χρύσα και την Αναστασία
Στο κτήριο, τους διαδρόμους και την αυλή του 4ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμπάκας ακούγονταν για 6 χρόνια οι χαρούμενες φωνές και τα γέλια δύο δίδυμων κοριτσιών: της Χρύσας και της Θώμης.
Στους ίδιους χώρους μαθαίνουν, παίζουν και γελούν κάποια άλλα παιδιά σήμερα.
Παιδιά που κάνουν όνειρα για το μέλλον και ονειρεύονται ταξίδια με ξεχωριστά ποδήλατα.
Στο βιβλίο Ανθολόγιο της Ε΄ και Στ΄ Δημοτικού, στις σελίδες 244-245, υπάρχει ένα κείμενο με τίτλο
«Όνειρα με χαρταετούς και περιστέρια».
Στο πλαίσιο του μαθήματος η δασκάλα της Έκτης τάξης ζήτησε κάποια στιγμή από τα παιδιά να κάνουν την 3η δραστηριότητα που είναι η εξής:
«Ας πούμε ότι ο ήλιος και το φεγγάρι είναι δυο ρόδες στο δικό σας ποδήλατο. Πού θα ταξιδεύατε μ΄ αυτό;»
Ακολουθεί το κείμενο της Κωνσταντίνας, μαθήτριας της Έκτης τάξης:
«Αν είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω με ένα τέτοιο ποδήλατο δεν θα ήθελα να πάω στο μέλλον ούτε στο παρελθόν, θα ήθελα να πάω εκεί που βρίσκονται τα κορίτσια και όλοι όσοι ήταν μέσα στο τρένο που συγκρούστηκαν στα Τέμπη.
Θα ήθελα να ξανασυναντήσω τη Θώμη, τη Χρύσα και την Αναστασία.
Θα ήθελα να δω αν εκεί είναι καλύτερα, να μου πουν αν μας βλέπουν από εκεί.
Αν μας είδαν που είμασταν συγκεντρωμένοι στον σταθμό.
Αν άκουσαν όλα όσα είπαν γι’ αυτές και αν ήθελαν να μεταφέρω κάποιο μήνυμά τους σε όλον τον κόσμο και ιδιαίτερα στις οικογένειές τους».
