Κανείς πλέον δεν αμφισβητεί ότι η επιλογή του προσώπου που θα επιλέξει ο πρωθυπουργός για τη Προεδρία της Δημοκρατίας, θα συνδέεται όχι μόνον με το διεθνές και το εθνικό ακροατήριο, αλλά και με τα ανοίγματα που επιχειρεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο χώρο του Κέντρου και της Κεντρο-Αριστεράς. Πολύ θα ήθελε, για τους δικούς του λόγους στη πολιτική συμμαχιών της ΝΔ, που σχετίζονται και με την ακύρωση της Απλής Αναλογικής, μια επιλογή αποδεκτή από το ΚΙΝΑΛΛ.
Γνωρίζει βέβαια ότι οι βουλευτές της ΝΔ που εντάσσονται στη ακροδεξιά πτέρυγα του Κόμματός του, δεν διστάζουν να κάνουν ξεκάθαρη τη δική τους επιλογή. Μια επιλογή που μπορεί να γίνει αποδεκτή και από την «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ» : Αντώνης Σαμαράς. Γνωρίζει ασφαλώς ο πρωθυπουργός, ότι ο κ.Σαμαράς μπορεί να έχει συμπάθειες σε κάποιους του ΚΙΝΑΛΛ που συνεργάστηκαν μαζί του στη Κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, όμως με τις εθνικολαϊκιστικές και ακροδεξιές παρεμβάσεις του, μηδένισε τη δυνατότητα αποδοχής του από τα συλλογικά Όργανα του ΚΙΝΑΛΛ.
Γνωρίζει ακόμη ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι η επιλογή του Κώστα Καραμανλή, παρά την υψηλότερη αποδοχή που έχει στον συντηρητικό χώρο, δεν γίνεται αποδεκτή και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από το ΚΙΝΑΛΛ. Του καταλογίζουν τα εκρηκτικά ελλείμματα της εθνικής οικονομίας, την ανοχή στη σκανδαλώδη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, την υπερχρέωση, τη πυροδότηση της μνημονιακής περιπέτειας της χώρας.
Μεγαλύτερες πιθανότητες συγκεντρώνουν τα σενάρια που ακούγονται μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στα ορεινά του Μετσόβου : Σταύρος Δήμας, Μαρία Δαμανάκη, Παναγιώτης Πικραμμένος, Λουκάς Παπαδήμος, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου.
Η κ.Γεννηματά, πολύ θα ήθελε μια επιλογή προσώπου που να της επιτρέπει να μην ξεκαθαρίζει την πολιτική συμμαχιών του ΚΙΝΑΛΛ και να διαιωνίζει τη λογική των ίσων αποστάσεων από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατέφυγε γιαυτό σε μια πρόταση που έχει αποδέκτες μόνον στο εσωτερικό του Κόμματός της : Σημίτης, Βενιζέλος, Παπανδρέου. Κανείς τους δεν συγκεντρώνει ευρύτερη αποδοχή, για λόγους αρνητικής πολιτικής συμπεριφοράς σε κρίσιμες πολιτικές περιόδους για τη χώρα, κι όχι γιατί είναι « τοξικοί» ή στερούνται προσόντων. Τοξικές ήταν οι επιλογές που έκαναν, όχι οι ίδιοι.
Ειδικά για τον Γιώργο Παπανδρέου, με τα διαζευτικά κριτήρια του ΣΥΡΙΖΑ για τη πολιτική συμμαχιών ( Πρόοδος ή Συντήρηση, Νεοφιλελευθερισμός – ΔΕΞΙΑ ή ΑΡΙΣΤΕΡΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ), κανείς δεν θα του καταλόγιζε ότι είναι συντηρητικός, δεξιός, νεοφιλελεύθερος. Και μόνη η στήριξη που έδωσε στη Συμφωνία των Πρεσπών και στη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής, τον εντάσσει στο προοδευτικό στρατόπεδο. Η αφελής εμπιστοσύνη που έδειξε όμως στον Ντομινίκ Στρός Κάν και στο ΔΝΤ, η αποδοχή της θεωρίας των δανειστών για την εσωτερική υποτίμηση της Ελλάδας στο μνημονιακό πρόγραμμα εξυπηρέτησης του χρέους, η συμφωνία του για Κυβέρνηση Παπαδήμου… ήταν επιλογές καταστροφικές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ θα ήθελε μια επιλογή προοδευτικής προσωπικότητας υψηλού ευρωπαϊκού κύρους, ευρύτατης εθνικής αποδοχής, που τα χαρακτηριστικά της να πληρούν όλα τα κριτήρια της ανταπόκρισης σε δύσκολες διπλωματικές πρωτοβουλίες και σε χειρισμούς θεμάτων εθνικής συνεννόησης για κρίσιμα εθνικά διακυβεύματα. Ταυτόχρονα, πολύ θα ήθελε η προσωπικότητα αυτή να ευνοεί και τις δικές του αντιλήψεις περί συσπείρωσης των πολιτών που οραματίζονται μια κοινωνία αλληλεγγύης – ανθρώπινης χειραφέτησης – απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και περί πολιτικής συμμαχιών όλων των προοδευτικών δυνάμεων. Κατανοεί όμως ότι με τους σημερινούς συσχετισμούς δυνάμεων, η πρωτοβουλία των κινήσεων ανήκει στον πρωθυπουργό και στη ΝΔ.
Γιαυτό, η πρόταση να επανεκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Προκόπης Παυλόπουλος, ένας έντιμος, αξιοπρεπής, δημοκράτης συντηρητικός πολιτικός, που αξιολογήθηκε θετικά για τη σύνεση και την ωριμότητά του στα δύσκολα εθνικά καθήκοντα που είχε σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη ιστορική περίοδο με την Τουρκική επιθετικότητα – το χρέος – τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό – το προσφυγικό – τη Συμφωνία των Πρεσπών…, δείχνει να είναι η πιο σωστή…
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΑΚΗΣ – ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
