Η ρήξη Αχίλλειου τένοντα αποτελεί μία από τις πιο συχνές και σοβαρές κακώσεις των κάτω άκρων, ιδιαίτερα σε άτομα μέσης ηλικίας που αθλούνται ερασιτεχνικά. Πρόκειται για τραυματισμό που απαιτεί άμεση διάγνωση και σωστή αντιμετώπιση, καθώς η καθυστέρηση μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμο περιορισμό της κίνησης και απώλεια δύναμης.
Ο Ρόλος και η Λειτουργία του Αχίλλειου Τένοντα
Ο Αχίλλειος τένοντας είναι ο ισχυρότερος τένοντας του ανθρώπινου σώματος και συνδέει τους μυς της γάμπας με την πτέρνα. Χάρη σε αυτόν επιτυγχάνεται η πελματιαία κάμψη του ποδιού — η βασική κίνηση που μας επιτρέπει να βαδίζουμε, να τρέχουμε και να πηδάμε. Κατά τη διάρκεια έντονης άσκησης, ο τένοντας δέχεται δυνάμεις που φτάνουν έως και οκτώ φορές το βάρος του σώματος, γεγονός που εξηγεί γιατί είναι επιρρεπής σε ρήξη, ιδιαίτερα όταν έχει προηγηθεί εκφύλιση.
Ποια είναι τα Αίτια
Η ρήξη Αχίλλειου τένοντα συμβαίνει συνήθως σε δραστηριότητες που απαιτούν απότομη επιτάχυνση ή αλλαγή κατεύθυνσης, όπως στο τένις, το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ. Οι περισσότεροι τραυματισμοί παρατηρούνται σε άνδρες άνω των 35 ετών.
Παράγοντες κινδύνου αποτελούν η μειωμένη ελαστικότητα λόγω ηλικίας, η χρόνια χρήση κορτιζόνης ή αντιβιοτικών τύπου κινολόνης, καθώς και παθήσεις όπως ρευματοειδής αρθρίτιδα ή σακχαρώδης διαβήτης.
Συμπτώματα και Διάγνωση
Η ρήξη προκαλεί ξαφνικό, έντονο πόνο στο πίσω μέρος του αστραγάλου — πολλοί ασθενείς περιγράφουν το αίσθημα σαν “χτύπημα με πέτρα”. Ακολουθεί οίδημα, δυσκολία στη βάδιση και αδυναμία στήριξης στα δάκτυλα του ποδιού.
Η κλινική εξέταση περιλαμβάνει το τεστ Thompson, κατά το οποίο η απουσία πελματιαίας κάμψης του ποδιού επιβεβαιώνει τη ρήξη. Για ακριβή διάγνωση χρησιμοποιούνται ο υπέρηχος και η μαγνητική τομογραφία (MRI), που απεικονίζει με σαφήνεια το σημείο και την έκταση της βλάβης.
Συντηρητική και Χειρουργική Αντιμετώπιση
Η επιλογή θεραπείας εξαρτάται από την ηλικία, το επίπεδο δραστηριότητας και τη βαρύτητα της ρήξης.
Η συντηρητική θεραπεία εφαρμόζεται σε περιπτώσεις όπου τα άκρα του τένοντα παραμένουν κοντά και περιλαμβάνει ακινητοποίηση με ειδική μπότα για 6-8 εβδομάδες, ακολουθούμενη από φυσικοθεραπεία.
Η χειρουργική αποκατάσταση ενδείκνυται σε ενεργούς ασθενείς ή αθλητές, προσφέροντας ταχύτερη αποκατάσταση και μικρότερο κίνδυνο επαναρήξης. Η επέμβαση πραγματοποιείται με μικρή τομή ή διαδερμικά, ανάλογα με την περίπτωση, και ακολουθεί πρόγραμμα αποκατάστασης υπό ιατρική επίβλεψη.
Ανάρρωση και Πρόληψη
Μετά τη θεραπεία, η επανένταξη στις καθημερινές δραστηριότητες γίνεται σταδιακά μέσα σε 2-3 μήνες, ενώ η επιστροφή στον αθλητισμό συνήθως επιτρέπεται μετά από 3-4 μήνες. Η σωστή προθέρμανση, οι διατάσεις και η σταδιακή αύξηση της έντασης της άσκησης συμβάλλουν καθοριστικά στην πρόληψη νέων τραυματισμών.
Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με τον Ορθοπεδικό Δρ. Ιωάννη Τσαπακίδη.
