Προκαλούν ιδιαίτερο προβληματισμό τα τελευταία γεγονότα που έλαβαν χώρα στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Ας τα δούμε από την αρχή. Πρώτα, βλέπουμε ομάδα αντιεξουσιαστών να εισέρχεται βίαια στην αίθουσα διδασκαλίας και να προπηλακίζει καθηγητή. Δεύτερον, με αφορμή αυτό το γεγονός, πληροφορείται έκπληκτη η κοινή γνώμη ότι ο καθηγητής που προπηλακίστηκε βαρύνεται με δικαστική έρευνα για εγκλήματα παιδεραστίας και τοκογλυφίας. Τρίτον, απέναντι στα γεγονότα αυτά η κυβέρνηση ενεργοποιεί τον νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα για τη πανεπιστημιακή αστυνομία. Τέταρτον, εκπαιδευτικοί και φοιτητές προβαίνουν σε πετροπόλεμο έξω από το Υπουργείο Παιδείας. Πέμπτον, λίγες μέρες νωρίτερα βλέπουμε στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης να προπηλακίζεται ο πρύτανης του ΑΠΘ, κ. Νίκος Παπαϊωάννου, γιατί ο Πρύτανης τόλμησε να διαλύσει την γιάφκα που δρούσε ανεξέλενκτα μέσα στο πανεπιστήμιο.
Αυτά είναι τα τελευταία γεγονότα – εγκλήματα που έλαβαν χώρα στα Ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα τις τελευταίες μέρες. Καταρχάς, αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα είναι να εφαρμόσουμε τις βέλτιστες πρακτικές που υπάρχουν σε όλα τα πανεπιστήμια των πολιτισμένων κρατών. Άλλωστε κάποιοι από εμάς έλυσαν παρόμοια προβλήματα καλύτερα από εμάς και πριν από εμάς. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό. Αρκεί να προσαρμόσουμε τα μοντέλα των «έξω» στην Ελληνική πραγματικότητα. Για παράδειγμα, πρέπει να μπουν κάρτες εισόδου παντού έτσι ώστε να μην μπορεί ανεξέλεγκτα να μπαίνει όποιος θέλει εντός τους πανεπιστημιακού χώρου. Ταυτόχρονα, πρέπει να εφαρμοστεί επιτέλους η πανεπιστημιακή αστυνομία. Ευρύτερα, η δέσμευση για «τάξη και ασφάλεια στα πανεπιστήμια» οφείλει να εφαρμοστεί άμεσα και χωρίς εκπτώσεις. Τρίτον, πρέπει κάποιος να έχει την ευθύνη. Και η ευθύνη της επέμβασης θα είναι στην πολιτεία. Ωστόσο, ο κάθε Πρύτανης και η διοίκηση του πανεπιστημίου έχουν επίσης ευθύνη για την διαχείριση μιας κρίσης ασφάλειας εντός του πανεπιστημίου. Δεν νοείται να γίνονται έκτροπα και η διοίκηση του πανεπιστημίου να σφυρίζει αδιάφορα. Για αυτό αξίζουν πολλά μπράβο για την ενέργεια του Πρύτανη του ΑΠΘ κ. Παπαϊωάννου, ο οποίος απέδειξε ότι όποιος έχει αποφασιστικότητα μπορεί να πετύχει πράγματα, έστω και αν αυτά θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα.
Συμπερασματικά, τα Ελληνικά πανεπιστήμια περνάνε μια κρίση διαρκείας. Οι αποφάσεις – και κυρίως η εφαρμογή αυτών – πρέπει να προχωρήσουν. Ο μέσος Έλληνας μπορεί να μην κάνει θόρυβο αλλά στο τέλος θα ανταμείψει αυτούς που θα καταφέρουν να εξυγιάνουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν έχουμε άλλο χρόνο για χάσιμο.