Και έγινε κατάληψη. Χωρίς συζήτηση, χωρίς συνελεύσεις, χωρίς ψηφοφορία.
Κάποιοι είπαν δεν βαριέσαι και τι έγινε.
΄Αλλοι «έβλεπαν» τα παιδιά να φεύγουν από το σπίτι στις πέντε το πρωί, για εκδρομή? Όχι για κατάληψη. Ίσως να τα «σταύρωναν» ευχόμενοι καλόν αγώνα και μετά γυρνούσαν από το άλλο πλευρό.
΄Αλλοι συμμετείχαν σε ενδο-οικογενειακές συγκρούσεις προσπαθώντας να πείσουν τα παιδιά τους για κάτι που θα ήθελαν και οι ίδιοι να κάνουν αλλά η πείρα αποδείκνυε ότι υπάρχουν και άλλοι προσφορότεροι τρόποι για αγώνα.
Άλλοι έβλεπαν με αγωνία την οργή των νέων στα δίκαια αιτήματά τους , αλλά προσπαθούσαν να βρουν τρόπους το θυμικό να το μετατρέψουν σε λογική.
Άλλοι πίστευαν και πιστεύουν (μεταξύ των οποίων και ο γράφων) ότι η κατάληψη είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση , για να γίνεται τόσο άκριτα και εύκολα, με το καλημέρα.
Άλλοι πίστευαν και πιστεύουν (όπως ο γράφων) ότι ακόμη και ένα «μέτριο» σχολείο, είναι πολύ καλύτερο από ένα σχολείο με αλυσίδες. Ας σκεφθούμε: Αλυσίδες στα κάγκελα και «αλυσίδες» στα μυαλά.
Μήπως κάποιοι οδηγούν σκόπιμα τα πράγματα προς τα εκεί, ώστε οι αλυσίδες στα μυαλά να πιάσουν τόπο? Μιλώ για όλους εκείνους που υπερθεμάτιζαν τις καταλήψεις και βρισκόντουσαν πίσω από τα κάγκελα σε άλλες κοντινές εποχές και τώρα , στο μεγάλο θέμα της παιδείας βρίζουν τους μαθητές ως αλήτες, τεντυμπόηδες, κ@λ@πεδα κά. Κατάληψη αλά καρτ!
Τα παιδιά έχουν δίκιο? Προφανώς σε πολλά. Τα αιτήματα όμως δεν μπορούν να έχουν αποδέκτη ένα αλυσοδεμένο σχολείο, αλλά πρέπει να βρουν το δρόμο τους προς τον Δήμο, την Περιφέρεια, το Υπ. Εσωτερικών, την Κυβέρνηση . Το ανοικτό σχολείο είναι χώρος μάθησης, χώρος δημιουργικής και δημοκρατικής αντιπαράθεσης, χώρος παιδαγωγικών αναζητήσεων και πρακτικών, χώρος κοινωνικοποίησης των νέων, χώρος διαλόγου, χώρος παιδείας.
Και επειδή, θέλουμε να πιστεύουμε, το σχολείο είναι όλα τα παραπάνω, δεν έχει θέση η βία. Η βία των λουκέτων ή η βία των κατασταλτικών μηχανισμών. Κάποτε σε καταλήψεις θρηνήσαμε εκπαιδευτικό που έχασε τη ζωή του στην Πάτρα.
Σήμερα με μια κοινωνία που είναι στα «κάγκελα» ας μην γίνουμε συμμέτοχοι οδυνηρών πρακτικών.
Γονείς, επικοινωνήστε με το σχολείο του παιδιού σας. Κοιτάξτε τα mails που έχετε δώσει. Αναζητείστε τα μηνύματα στο κινητό σας. Μιλήστε με τα παιδιά σας, όχι αφοριστικά, αλλά συμβουλευτικά. Μην ψάχνετε «αποδιοπομπαίους τράγους».
Οι νέοι, αν τους μιλήσεις ειλικρινά και όχι με το «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο…» μπορούν να ακούσουν . Εμείς έχουμε τη διάθεση να τους ακούσουμε?
Ο Δήμος, η Περιφέρεια, η Κυβέρνηση έχουν τον λόγο και την πράξη αυτών που θα έπρεπε να κάνουν και δεν έκαναν. Υπάρχει ακόμη καιρός.
Βασίλειος Παππάς – εκπαιδευτικός
ΥΓ. Εμείς στην μικρή μας πόλη, είμαστε σε πολύ καλύτερη θέση από άλλους. Διαχρονικά η Δημοτική Αρχή παρείχε και παρέχει τη βοήθεια που οι εκπαιδευτικές μονάδες χρειάζονται. Ίσως εν μέσω πανδημίας να χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο.
