Θα σας φανεί ίσως παράξενο αλλα είμαι από τους λίγους εκείνους ανθρώπους που η καραντίνα δεν τους έχει επηρεάσει πολύ!
Ένας συγγραφέας έχει εθιστεί στη μοναξιά , την έχει σαν την πιο καλή και έμπιστη φίλη και την αποζητά.. Όταν η μέρα μας χαιρετά και η πόλη φοράει το μαύρο νυχτικό κεντημένο με άστρα ο συγγραφέας κουρνιάζει σε μια γωνίτσα και εκεί δημιουργεί ένα δικό του κόσμο, ζει μεσα σε αυτόν για να μπορέσει να αποδώσει στο μέγιστο το βιβλίο που γράφει…
Υπάρχουν περίοδοι στη ζωή του που κυκλοφορεί πολύ για να πάρει ιδέες, συναναστρέφεται με κάθε καρυδιάς καρύδι ίσως πολύ διαφορετικό από τα δικά του πρότυπα προκειμένου να ενσαρκώσει σε πρόσωπα που συναντά τους ήρωες των μυθιστορημάτων ή των παραμυθιών που γράφει.
Νιώθει σα να κυνηγά το θήραμα του εκείνο που θα τον εμπνεύσει για το επόμενο βιβλίο… και όταν το βρει ξεκινά το παιχνίδι της αναζήτησης γνώσεων , της σκιαγράφησης της προσωπικότητας του ήρωα. Μέσα λοιπόν στην αναζήτηση βρήκα ήρωα για το επόμενο μυθιστόρημα!
Όλα είναι υπο σκέψη γιατί ήδη εκκρεμεί το 5 βιβλίο μου… Αλλα έχω συλλέξει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες να ενσαρκώσω το νέο μυθιστόρημα που καιρό σκεφτόμουν…
Ουδέν κακό λοιπόν αμιγές καλού! Η ψυχή όταν στριμώχνεται εμπνέεται!!!
Πιθανός τίτλος: Πράσινο φεγγάρι!
