Η Ευημερία των αριθμών – Άρθρο του Δημήτρη Καπέλλα

Η απαξίωση της πολιτικής, δυστυχώς, (και αυτό είναι το χειρότερο) έχει μετατραπεί πλέον και σε απαξίωση της ανθρώπινης ζωής και υπόστασης.

Η απαξίωση της πολιτικής, δυστυχώς, (και αυτό είναι το χειρότερο) έχει μετατραπεί πλέον και σε απαξίωση της ανθρώπινης ζωής και υπόστασης.

Η βίαιη φτωχοποίηση δεν είναι απλά ένα άσχημο αποτέλεσμα, μιας ίσως λανθασμένης πολιτικής, αλλά ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ πράξη ενός ολοκληρωμένου και πολύ καλά μελετημένου σχεδίου!

Εδώ και δυο χρόνια (4 μνημονιακών) η συγκυβέρνηση Βενιζέλου-Σαμαρά συνεχίζει ακόμη ποιο σκληρά την διάλυση του κοινωνικού ιστού της χώρας, υπογράφοντας και εκτελώντας τυφλά όλες τις μνημονιακές (και όχι μόνο) εντολές των δανειστών και του εγχώριου κεφαλαίου.

Προχωρεί στην απαξίωση της ουσίας της Δημοκρατίας και των θεσμών της, στην βίαιη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας , στην ανεργία, στο εξ ολοκλήρου ξεθεμελίωμα ενός κοινωνικού πλαισίου δικαιωμάτων με δραματικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και την πλήρη διάλυση της παραγωγικής βάσης. Τελευταίος σταθμός αυτής της σαρωτικής και ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής οι αθρόες ιδιωτικοποιήσεις ολόκληρης σχεδόν της περιουσίας του δημοσίου και των επιχειρήσεων κοινής ωφελείας.

Η Δημοκρατία δεν βρίσκεται απλά στο απόσπασμα, αλλά έχει, ήδη εκτελεστεί με συνοπτικές διαδικασίες. Με την ακροδεξιά ατζέντα να γίνεται όχι απλά μέρος του λόγου, αλλά των πράξεων της συγκυβέρνησης . Απόλυτη ταύτιση και υιοθέτηση του πυρήνα της πιο αποκρουστικής και αντιδημοκρατικής – αντισυνταγματικής πολιτικής.

Οι εργασιακές σχέσεις δεν έχουν απλά απορρυθμιστεί , έχουν διαλυθεί . Αντικατάσταση της εργασίας με την απασχόληση . Πλήρες ξήλωμα θεσμών και δικαιωμάτων, κατάργηση όλου του πλέγματος της εργασιακής νομοθεσίας. Ακόμη και θεμελιωδών δικαιωμάτων όπως αυτό της απεργίας! .

Οι απολύσεις κατά χιλιάδες πλέον είναι σε ημερησία διάταξη , διογκώνοντας την ανεργία και δημιουργώντας καθημερινά κοινωνικά δράματα!

Η Ανεργία έχει πάρει την πλέον εφιαλτική διάσταση, με την πραγματική να φθάνει το 35% και στους νέους ξεπερνά το 65 %, η μετανάστευση πλέον μοιάζει να είναι η μόνη διέξοδος για τον πληθυσμό της χώρας.

Οι μισθοί και οι συντάξεις σε πλήρη κατάρρευση μέσω της πιο βίαιης εσωτερικής υποτίμησης που γνώρισε ποτέ ευρωπαϊκή χώρα. Η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων, με βάση τους μισθούς των 580 ευρώ, συγκρίνεται πλέον μόνο με τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης.
Η άγρια υπέρ φορολόγηση των αδυνάτων αυξάνεται διαρκώς και κλιμακούμενα χρόνο με το χρόνο, αυξάνοντας το κόστος της ζωής σε όλα τα επίπεδα (είδη πρώτης ανάγκης, φόροι, διόδια, ηλεκτρ. ρεύμα, κ.α.), σφίγγοντας τη θηλιά ακόμη περισσότερο σε μια ήδη καταρρέουσα κοινωνία, φέρνοντάς την ακόμη πιο κοντά στον επιθανάτιο ρόγχο. Αν αναλογιστεί κανείς και τα χιλιάδες κόκκινα δάνεια των νοικοκυριών, τότε μιλάμε για πραγματική ασφυξία!

Οι ιδιωτικοποιήσεις σημαντικών και κερδοφόρων επιχειρήσεων για την ελληνική οικονομία χαρίζονται σε ημέτερους και πολυεθνικές, αφαιρώντας από την μια πλευρά σημαντικά εργαλεία για μια πολιτική ανασυγκρότηση της χώρας στη βάση ενός ολοκληρωμένου εθνικού σχεδίου και από την άλλη, κοινωνικά αγαθά για την ζωή των πολιτών όπως το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα να γίνονται απροσπέλαστα για τους πολίτες , χάνοντας μια για πάντα τον κοινωνικό τους προορισμό στην λογική του ιδιωτικού κέρδους.

Αλήθεια, αναρωτηθήκαμε ποιο είναι το σχεδιαζόμενο μοντέλο της οικονομικής ανάπτυξης που θα εφαρμοστεί στη χώρα ακολουθώντας πιστά αυτές τις πολιτικές;

Αναρωτήθηκε κανείς τι είδους ανάπτυξη θα έχει η χώρα με αυτές τις επιλογές;
ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ! Και μάλιστα με θαυμάσια μακροοικονομικά στοιχεία… Ανάπτυξη όμως για ποιους, με ποιους όρους και ποιες συνθήκες;

Για να κατανοήσουμε τι μοντέλο ανάπτυξης επιλέγουν για την Ελλάδα, (μετά και το ισοπέδωμα όλων των παραπάνω) αρκεί να δούμε τα αποτελέσματα των χωρών που επισκέφτηκε το Δ.Ν.Τ. ακολουθώντας την ίδια μεθοδολογία και την χώρα μας.
Ας πάρουμε λοιπόν το παράδειγμα μιας χώρας που έχει πληθυσμό και έκταση περίπου όση η Ελλάδα. .

Μακροοικονομικά, είναι η χώρα των χιλίων θαυμάτων! Εμφανίζεται ως μια από τις πιο σταθερές και αναπτυσσόμενες οικονομίες, με τον πληθωρισμό της να είναι ελάχιστος, η νομισματική της ισοτιμία συνεχώς σταθερή, η ανεργία να βρίσκεται κάτω απ’ το 3% και οι εξαγωγές της ν’ ανθίζουν. Αυτή είναι η Γουατεμάλα!

Το ΔΝΤ άρχισε να επιτηρεί την οικονομική πορεία αυτής της χώρας από το ’84. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ: «Η Γουατεμάλα έχει κάνει ρεκόρ. Παρουσιάζει ένα ιστορικό συμμόρφωσης και εκπλήρωσης υποχρεώσεων ιδιαίτερα ικανοποιητικό. Έχει επιδείξει αξιέπαινη φορολογική πολιτική και έχει επιτύχει σε όλα τα επίπεδα με τον πιο ικανοποιητικό τρόπο!». ( Σας θυμίζουν κάτι αυτές οι δηλώσεις;)

Τα τελευταία εφτά χρόνια, η Γουατεμάλα εμφανίζει εντυπωσιακή οικονομική ανάπτυξη που θα ζήλευαν πολλές ανεπτυγμένες χώρες. Ο μέσος όρος αγγίζει το 4%!

Όμως, κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Η Γουατεμάλα είναι η χώρα της Κ. Αμερικής με τον υψηλότερο δείκτη χρόνιου υποσιτισμού. Έχει περισσότερο από το μισό πληθυσμό να ζει σε συνθήκες φτώχειας, με λιγότερο από 2 δολάρια τη μέρα. Υπάρχουν τεράστιες ανισότητες και αντιφάσεις, που παρά τη μεγάλη παραγωγή πλούτου, και παρόλο που η χώρα είναι παραγωγός τροφίμων, το 49% των παιδιών κάτω των 5 ετών υφίστανται χρόνιο υποσιτισμό.
Σύμφωνα με έρευνα που εξέδωσε η UNICEF το 2009, από τα 1200 παιδιά που γεννιούνται καθημερινά, τα 599 παιδιά πρόκειται να ζήσουν υποσιτισμένα. Λόγω και του υποσιτισμού της μητέρας, 3 παιδιά θα πεθάνουν την πρώτη μέρα της γέννησής τους, 6 πριν κλείσουν μια εβδομάδα ζωής, 4 πριν κλείσουν ένα μήνα, και 64 μωρά θα πεθάνουν πριν γίνουν 5 ετών.
Στη Γουατεμάλα ουσιαστικά διεξάγεται μια σιωπηλή γενοκτονία υπό την ευημερία των αριθμών !

Υπέροχα οικονομικά στοιχεία που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματική ζωή!
Ήδη σήμερα στην χώρα μας, μετά από Τέσσερα Χρόνια Μνημονίου 439.000! παιδιά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, σε νοικοκυριά που δηλώνουν αδυναμία θέρμανσης και αντίστοιχα αδυναμία κάλυψης των βασικών αναγκών διαβίωσης!…

Αν αυτό είναι το μέλλον που ονειρευόμαστε για τη χώρα, αν αυτή τη ζωή θέλουμε να επιφυλάξουμε στην νέα γενιά, αν αυτό είναι το οικονομικό και παραγωγικό μοντέλο που θέλουμε να ακολουθήσουμε, δεν έχουμε παρά να συνεχίσουμε να εμπιστευόμαστε το δίδυμο της σημερινής συγκυβέρνησης και το οικονομικό μοντέλο που προετοιμάζουν για το μέλλον μας βήμα – βήμα με τη σφραγίδα Δ.Ν.Τ. και τρόικας!!

Καπέλλας Δημήτρης
Μέλος Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Τρικάλων

Με αφορμή το εκπληκτικό ντοκιμαντέρ του Χ.Αυγεροπουλου «Υπέροχη μακροοικονομία»