Κύριε δήμαρχε
Ο Σαλβαντόρ Νταλί σε ανοιχτή επιστολή προς τη νέα κυβέρνηση της αυτόνομης Καταλωνίας, την καλούσε επιτακτικά να ιδρύσει υπουργείο Φαντασίας ως απαραίτητη προϋπόθεση αντιμετώπισης της νέας κατάστασης.
Οι αλλαγές είναι εδώ και απαιτούν φαντασία!
Δήμαρχε, δεν ξέρω αν έχεις συνειδητοποιήσει τι κακό σε βρήκε…
Μη φοβάσαι τίποτα τοις τολμώσιν η τύχη!
Εμείς σε διαλέξαμε.
Βρε καλός τον Δήμαρχο!!!
Εσύ τώρα όμως, χωρίς αδάμαστη ομάδα δεν πας πουθενά.
Να θυμάσαι τι έλεγες!
Θα επισκεύαζες τα πεζοδρόμια για να μην τσακίζουμε τα πόδια μας, θα μάζευες τα χιλιάδες τραπεζοκαθίσματα για να μη σκοντάφτουμε πάνω τους, θα έβαζες φώτα παντού για να γυρίζουμε με ασφάλεια τα βράδια σπίτια μας, θα καθάριζες για να μην αρρωστήσουμε. Θα φρόντιζες και να μας εκπαιδεύσεις στην ανακύκλωση γιατί είμαστε ταγάρια. Μετά θα έβρισκες τρόπο να μη σαπίζουμε στον καναπέ, να γυμναστούμε, να κολυμπήσουμε, να εκπαιδευτούμε στις νέες τεχνολογίες.
Αυτό θέλουμε, να νιώθουμε τη φροντίδα σου.
Τα μεγαλεπήβολα σχέδια όσο απαραίτητα και αν είναι σε κάθε πόλη, οδηγούνται σε δεύτερη μοίρα όταν το μείζον, το επιτακτικό είναι η καθημερινότητα. Αυτό που ζει ο πολίτης στον δρόμο.
Η επικίνδυνη οδήγηση. Το διπλοπαρκάρισμα. Η έλλειψη πρασίνου. Τα ερειπωμένα κτίρια. Η κατάληψη των πεζοδρομίων.
Ολα μας βασανίζουν. Γιατί;
Υπάρχει κάποιος λόγος να μην μπορείς να προχωρήσεις;
Ο νέος δήμαρχος, δείχνει ένας πολιτισμένος και συγκροτημένος άνθρωπος, μορφωμένος και με όρεξη για δουλειά. Θέλω να πιστεύω ότι θα ευεργετήσει την πόλη ή κάνω λάθος;
Η στιγμή της αλήθειας έφτασε.
Υ.Γ
Κίκονες – η απληστία τυφλώνει και καταστρέφει. Λωτοφάγοι – η αυταρέσκεια σε ναρκώνει. Κύκλωπες – τα τέρατα μέσα μας. Πολύφημος – πολύς θόρυβος γύρω από τον εαυτό σου. Πριν έβλεπες τη μισή αλήθεια, τώρα δε βλέπεις ούτε αυτή.
Ραψωδία κ – το νησί του Αιόλου
