Ένας νεαρός Καλαμπακιώτης γράφει: «Δείξτε μου το μέλλον μου από ποια κλωστή κρέμεται»

Ποιος είμαι εγώ αυτός που θα σου πει τι θα ψηφίσεις στο δημοψήφισμα; Ποιος είμαι εγώ αυτός που θα σου πει τι θα χάσεις και τι θα κερδίσεις;

Ποιος είμαι εγώ αυτός που θα σου πει τι θα ψηφίσεις στο δημοψήφισμα; Ποιος είμαι εγώ αυτός που θα σου πει τι θα χάσεις και τι θα κερδίσεις;

Εγώ δεν έχω καταθέσεις στις Τράπεζες και αν είχα κάποτε σήμερα δεν έχω, είμαι ένας άνθρωπος 27 ετών που έχω τελειώσει ένα ΤΕΙ Χρηματοοικονομικών Εφαρμογών και δουλεύω σε καφετέρια για να βγάλω τα έξοδα μου, τα βασικά μου έξοδα. Και αν από κάποιο μηνιάτικό μου μου περισσέψουν κάποια χρήματα δε θα χαρώ με τον εαυτό μου που, ίσως, μείωσα ή έκανα λιγότερα έξοδα αυτόν τον μήνα. Θα χαρώ γιατί θα μπορέσω να πω στη μητέρα μου, στον πατέρα μου, στα αδέρφια μου, στην κοπέλα μου, στους φίλους μου, σε αυτούς που αγαπάω και με αγαπάνε ό,τι «Ξέρεις κάτι, σήμερα που έχεις ανάγκη μια βοήθεια ΕΓΩ ΜΠΟΡΩ να σε βοηθήσω.». Έστω και αυτό το λίγο.

Βλέπεις εμένα δεν με νοιάζει να πω ΌΧΙ στο δημοψήφισμα που θα γίνει γιατί δε με νοιάζει εάν αύριο δε θα μπορώ να εισάγω αγαθά στη χώρα μου.

Βλέπεις είμαι τυχερός και έχω αυτοκίνητο(προϊόν εισαγωγής), αλλά και να μην είχα η ΕΛΛΑΔΑ μπορεί να κατασκευάσει εάν χρειαστεί, όπως γινόταν και παλιά. Και ΟΧΙ να τα εισάγει από την Γερμανία, την Γαλλία.

Ναι δεν θα μπορώ να εισάγω ηλεκτρικές συσκευές, αλλά στην ΕΛΛΑΔΑ έχουμε και τα υλικά αλλά και το εξειδικευμένο προσωπικό για να τις κατασκευάσουμε. Και ΟΧΙ να τα εισάγουμε από την Γερμανία, την Σουηδία, την Ιαπωνία και γενικά όλο τον κόσμο. Άντε μήπως και αποβλακωθούμε και λίγο σταματώντας την χρήση όλων αυτών των αχρείαστων γκάτζετ και ανούσιων ηλεκτρικών συσκευών.

Γιατί να εισάγω το γάλα, το τυρί, το λάδι(όπου εξάγεται στην Ιταλία και έπειτα εισάγεται πίσω ως Ιταλικό (έλεος)), τις πατάτες, τα καρπούζια, το σιτάρι, το κρέας, όταν ο ΈΛΛΗΝΑΣ κτηνοτρόφος, αγρότης και γενικά παραγωγός πεινάει γιατί δεν μπορεί να πουλήσει τα ΝΤΌΠΙΑ προϊόντα του ενάντια στις πολύ χαμηλές τιμές των εισαγόμενων, τα οποία είναι χαμηλότερης ποιότητας και φυσικά εμπλουτισμένα με κατά πολύ χαμηλότερης ποιότητας λιπάσματα και φάρμακα. Έτσι για την ιστορία: λιπάσματα που έχουν απαγορευτεί στην ΕΛΛΑΔΑ εδώ και 30 χρόνια λόγω ακαταλληλότητας και βλαβερών ουσιών για τον άνθρωπο, στην Τουρκία, την Αίγυπτο και σε πολλές ακόμα χώρες από όπου εισάγουμε προϊόντα πρωτογενούς τομέα ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΎΝΤΑΙ ΑΚΌΜΑ. Και εμείς μετά τα τρώμε, αλλά δε βαριέσαι, το πληρώσαμε φτηνά.

Γιατί να εισάγω τα ρούχα από την Κίνα και την Τουρκία ενώ οι κλωστοϋφαντουργίες της ΕΛΛΆΔΑΣ (που πλέον έχουν κλείσει) μπορούνε να μου προσφέρουν την ίδια και πολύ καλύτερη ποιότητα σε κάθε λογής ρουχισμού και πάσης φύσεως υφαντών.

Γιατί να εισάγω ρεύμα (;) από τις γειτονικές χώρες όταν μπορούμε να το παράγουμε στην ΕΛΛΑΔΑ με μέσο όρο πλήρης ηλιοφάνειας την ημέρα για ένα χρόνο 7ώρεςx365μέρες=2555ώρες κατά μέσο όρο τον χρόνο. Και φυσικά την ενέργεια που μπορούμε να παράγουμε από τα μεγάλα ποτάμια μας, από τους ισχυρούς μας ανέμους, από τη βιομάζα και, κάτι νέο, από τα κύματα.

Όλα αυτά ίσως ακούγονται βλακείες και ανέφικτα. Θα έλεγα και δαπανηρά. Αλλά εγώ που δεν έχω χρήματα στην άκρη και που δύσκολα μου περισσεύουν, ΔΕΝ ΦΟΒΆΜΑΙ να τα πληρώσω. ΔΕΝ ΦΟΒΆΜΑΙ, γιατί δε θα έχω ανάγκη κανέναν. ΔΕΝ ΦΟΒΆΜΑΙ, γιατί θα τα έχω κτίσει ”μόνος μου”. ΔΕΝ ΦΟΒΆΜΑΙ, γιατί θα έχω ένα ψωμί να φάω γιατί θα βάλουν ”ΕΜΈΝΑ” να δουλέψω εκεί. ΕΜΈΝΑ που σπούδασα και πήρα ένα χαρτί ειδικότητας και θα με αξιοποιήσουν για αυτό. ΕΜΈΝΑ που δεν θα ντρέπομαι να πω πως είμαι ΈΛΛΗΝΑΣ και δουλεύω στην ΕΛΛΑΔΑ για να παράγει η ΕΛΛΆΔΑ ΜΌΝΗ ΤΗΣ τα προϊόντα της.

ΔΕΝ ΦΟΒΆΜΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΏΣΩ, ΓΙΑΤΊ ΞΈΡΩ ΠΩΣ Η ΜΆΝΑ ΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΈΡΑΣ ΜΟΥ ΘΑ ΜΕ ΚΟΙΤΆΞΟΥΝ ΜΕ ΥΠΕΡΗΦΆΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΜΟΥ ΘΑ ΖΉΣΟΥΝ ΧΡΌΝΙΑ ΚΑΛΆ. ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΊΛΟΥΣ ΜΟΥ ΘΑ ΓΕΛΆΜΕ. ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΊΚΑ ΜΟΥ ΘΑ ΚΟΙΤΑΖΌΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΜΆΤΙΑ ΜΕ ΑΓΆΠΗ, ΣΥΜΠΌΝΙΑ, ΕΥΤΥΧΊΑ.

Αλλά ποιος είμαι εγώ που θα σας πω τι έχετε να χάσετε και τι έχετε να κερδίσετε εάν μείνουμε ”μόνοι μας” σαν ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΤΟΝΟΜΗ; Εγώ είμαι απλά ένας 27χρονος χωρίς καταθέσεις, που σπούδασε για να πάρει ένα χαρτί και δουλεύει σε καφετέρια για να βγάλει τα έξοδά του.

Δε ζητάω τίποτα από κανέναν. Μόνο ένα πράγμα θέλω. Δείξτε μου το μέλλον μου από ποια κλωστή κρέμεται.

Δ. Ζυγολάνης