Προσφέρει άραγε ευημερία, ψυχική και οικονομική, ένας πεζόδρομος;
Παντού…
Όπου γίνεται ένας πεζόδρομος αλλάζει την εικόνα της πόλης, την ομορφαίνει, την αναβαθμίζει, την μεταμορφώνει σε σύγχρονη και συνάμα φιλική και ανθρώπινη.
I. Αποτελεί σημείο συνάντησης, συναναστροφής, κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής.
II. Είναι σημείο αναφοράς για μικρούς και μεγάλους και συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη.
III. Προσελκύει τους επισκέπτες και τους δίνει την δυνατότητα να την γνωρίσουν και να κάνουν τα ψώνια τους περπατώντας.
IV. Ελευθερώνει το επιβαρυμένο από αυτοκίνητα κέντρο αναβαθμίζοντας έτσι ποιοτικά την ζωή των κατοίκων. Γι’ αυτό άλλωστε και σε όλες τις πόλεις, μεγάλες και μικρές, στις αναπλάσεις του κέντρου τους περιλαμβάνουν πάντα και πεζοδρομήσεις κεντρικών κυρίως δρόμων.
Παντού! Όχι όμως στην πόλη μας. Εδώ παρόλο που είμαστε σε έναν τόπο σημείο αναφοράς παγκόσμιο και έχουμε επισκέπτες από κάθε γωνιά της γης, δίνουμε, κατά γενική ομολογία, την εικόνα μιας πόλης που κανείς δεν θέλει να μείνει. Περνάνε και φεύγουν. Εμείς από την άλλη που μένουμε εδώ προσπαθούμε, δεινοπαθώντας, να κάνουμε βόλτα στην Τρικάλων ανεβοκατεβαίνοντας στα πεζοδρόμια και κινδυνεύοντας κάθε στιγμή από τα αυτοκίνητα. Και ας μη μιλήσουμε για τις μανάδες με τα παιδικά καρότσια και τα ΑμΕΑ.
Εδώ προτεραιότητα έχουν τα κάθε είδους τροχοφόρα από αυτοκίνητα μέχρι φορτηγά. Μήπως αντί για πόλη της τρούφας θα έπρεπε να την ονομάσουμε πόλη του αυτοκινήτου;
Άραγε τι φταίει; Λείπει μήπως το όραμα και η θέληση ή υπερισχύει ο φόβος και τα συμφέροντα των λίγων που έχουν τη δύναμη να πάνε κόντρα στην θέληση των πολλών.
ΥΓ. Το πιλοτικό μέτρο του κλεισίματος της Τρικάλων κατά τους θερινούς μήνες για κάποιες ώρες είναι κατά την γνώμη μου προς την θετική κατεύθυνση. Είναι σαν μια σταγόνα βροχής που πέφτει και λαχταράς να βρέξει!
Χριστίνα Λευτέρη