«Η σύγχρονη αποστασία» – Γέροντος Αθανασίου Αγιομετεωρίτου

Μετά την επίσκεψη του “πρώτου” Πάπα στην Αθήνα επί Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου πολλά και φοβερά συμβαίνουν στην πατρίδα μας.

Μετά την επίσκεψη του “πρώτου” Πάπα στην Αθήνα επί Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου πολλά και φοβερά συμβαίνουν στην πατρίδα μας.

Του Δημήτρη Τσεργούλα

Τόσο ο οικονομικός αποκλεισμός της Ελλάδας από τις διεθνείς χρηματαγορές όσο και η απαξίωση της ελληνορθόδοξης παράδοσης δείχνουν ότι οδεύουμε σε μια σύγχρονη αποστασία.

“Τον πάπα να καταράστε. Αυτός θά’ ναι η αιτία”, έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Ο Αγιομετεωρίτης “φύλακας” Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Αναστασίου πολύ έγκαιρα ως ηγούμενος της Ι.Μ. Μ. Μετεώρου με έκτακτες εκδόσεις, όπως το περιοδικό «ΕΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙ», επισήμανε τους κινδύνους που ελοχεύουν τα ανοίγματα με τον παπισμό και τον οικουμενισμό.

Ο Πάπας άλλωστε είναι ο πνευματικός καθοδηγητής της Ευρωπαϊκής και Αμερικανικής πολιτικής ηγεσίας η οποία ελέγχεται από τους παγκοσμιοκράτες εβραιοσιωνιστές.

Ο Αγιομετεωρίτης Γέροντας Αθανάσιος με τις πολλές και ουσιαστικές του παρεμβάσεις κόντρα στην εξουσιομανία, τον φαρισαϊσμό και την υποκρισία πολλών πνευματικών, σήμερα κρατά ψηλά τη σημαία του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.

Στο αποκαλυπτικότατατο περιοδικό «Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΩΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ», που κυκλοφορεί και στο διαδίκτυο μεταξύ των άλλων αναφέρει για τη “σύγχρονη αποστασία”:

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ

Aρκεί νά παρατηρήσει κανείς, έστω και έπιφανειακά, τήν σύγχρονη πραγματικότητα γιά νά άντιληφθεΐ τό μέγεθος της άποστασίας της έποχής μας, γιά νά άντιληφθεΐ ότι ζοϋμε σέ άποκαλυπτικούς καιρούς.

Ό Απόστολος Παϋλος στην Β’ πρός Θεσσαλο-νικείς έπιστολή του μας πληροφορεί ότι δεν θά έλθει ή Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου «έάν μή έλϋη ή αποστασία πρώτον και άποκαλυφϋη ό ανϋρωπος της αμαρτίας, ό υιός της απώλειας» (Β’ Θεσ. 2, 3-4), Οί σύγχρονες θρησκευτικές, κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές έξελίξεις καί όλα όσα διαδραματίζονται τόσο σέ έθνικό όσο καί σέ παγκόσμιο έπίπεδο συντείνουν στην άναφορά αύτή.

Καθώς ή άνθρωπότητα παρακολουθεί καθημερινά μέ προβληματισμό καί άγωνία τό σκηνικό πολέμου πού διαμορφώνεται στην Μέση Ανατολή· καθώς βιώνει έμβρόντητη καί τρομαγμένη τήν φρίκη τοϋ τυφλοϋ φανατισμού καί της άνείπωτης βίας των τρομοκρατικών κτυπημάτων· καθώς θρηνεί έκατοντάδες χιλιάδες θύματα σέ άναρίθμητες συρράξεις άνά τήν οικουμένη  καθώς έρχεται άντιμέτωπη μέ τήν δυστυχία, τόν πόνο, τήν άνέχεια, τήν καταπίεση καί τήν έκμετάλλευση σέ κάθε γωνιά της γης καθώς βιώνει τήν έκρίζωση έκατομμυρίων άνθρώπων άπό τις πατρογονικές τους εστίες, τόν διωγμό, τήν μετανάστευση, τήν προσφυγιά, τήν άπώλεια, τούς πνιγμούς άκόμη καί μικρών παιδιών, δέν παύει νά άναφύεται άπό όλους τό έρώτημα: ποιοι καί γιατί τά προκαλούν όλα αΰτά;

Ποιοι είναι οί ύπεύθυνοι γιά τις έκατόμβες τών θυμάτων, τούς ποταμούς τοϋ αϊματος, τήν άπώλεια έκατομμυρίων άθώων φυχών;

Τί είναι αύτό πού γέννα αύτή τήν παράφορη έπιθυμία ήγεμονίας, έξουσιαστικότητας, καταδυνάστευσης καί έπιβολής; Τί τροφοδοτεί τήν άκόρεστη εκζήτηση της έπίγειας δόξας, τοϋ άθέμιτου πλουτισμού, τοϋ άκρατου άνταγωνι- σμοϋ, της έκμετάλλευσης, της σήψης, της ήθι- κής κατάπτωσης καί άποκτήνωσης, της άναλγη- σίας καί της έωσφορικής διαστροφής πού χαρακτηρίζουν τούς κοσμοκράτορες τών ή μερών μας;

Τά λόγια τοϋ Εύαγγελιστή ‘Ιωάννη ήχοΰν πιό έπίκαιρα άπό ποτέ: «πάν πνεύμα ό μή όμολογει τόν Ίησουν Χριστόν έν σαρκί έληλυθότα, έκ τοϋ Θεοϋ ούκ εστί καί τοϋτό έστι τό τοϋ αντίχριστου ο άκηκόατε ότι έρχεται, καί νυν έν τω κόσμω έστίν ήδη» (Α’ Ίω. δ’, 3), καθώς έπίσης «ό αντίχριστος έρχεται, καί νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν· όθεν γινώσκομεν οτι έσχάτη ώρα έστίν» (Α’ Ίω. β’, 18-19).

Τό ιερό βιβλίο της Άποκαλύψεως μας προειδοποιεί σαφώς γιά τό πνεϋμα άλλοίωσης καί διάβρωσης πού θά προηγηθεί της έλεύσεως τοϋ Αντίχριστου, πού θά λειτουργήσει προδρομικά στήν κυριαρχία του. Οί «άντίθεες δυνάμεις» έργο τους έχουν, μέ τήν έκκοσμίκευση, τήν προσκόλληση, τήν έξάρτηση καί τήν ύποδούλωση τών πιστών στήν εύδαιμονία τών υλικών άγαθών καί τών τεχνικών καί τεχνολογικών άνέσεων, νά τούς οδηγήσουν μακριά άπό τόν Θεό καί τήν Εκκλησία Του, εξαρτημένους, όλο καί περισσότερο άπό τό δαιμονικό πνεΰμα του Αντίχριστου.

Σήμερα δέν θά πρέπει νά μᾶς ἀφήνει ἀπρο­βλημάτιστους καί ἐφησυχάζοντες τό πνεῦμα κατάρρευσης καί σήψης τῆς ἐποχῆς μας. Ὁ καταναλωτισμός, οἱ τεχνικές εὐκολίες, ἡ αὐ­τάρκεια ἀπό τήν οἰκονομική πρόοδο καί εὐ­ημερία, ἡ συνεχής προσπάθεια ἐξασφάλισης τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, οἰκονομικές συνεργα­σίες, συσχετισμοί καί συνθῆκες ἀποβλέπουν στήν ἑδραίωση ἑνός καθεστῶτος εὐμάρειας καί εὐδαιμονίας, χωρίς πνευματικότητα καί χωρίς Θεό.

Ἡ κλιμάκωση, ἀπό τήν ἄλλη μεριά, τῆς ἐξά­πλωσης τῶν αἱρέσεων καί τοῦ πνεύματος τῆς νέας ἐποχῆς, ἡ διαβρωτική ἐπέκταση τοῦ θρη­σκευτικοῦ «συγκρητισμοῦ», καί τοῦ νέου οἰ­ κουμενισμοῦ ἐνισχύουν τό πνεῦμα σύγχυσης καί πλάνης καί παραχωρεῖ ὅλο καί περισσότε­ρο ἔδαφος στόν Διάβολο.

Ἡ ἀντίθεη, ἐξάλλου, καί ἑωσφορική παγκό­σμια κοσμοκρατορία πού διαμορφώνεται στίς μέρες μας εἶναι φανερό ὅτι δέν εἶναι κατά Θε­όν, ἀλλά ἀντίθετα ἐπιδιώκει νά ἀλλοιώσει καί νά ἐξοβελίσει κάθε τί χριστιανικό καί ἀληθινό ἀπό τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων.

Γιά τήν σύγχρονη ἀποστασία καί τήν σύνδε­σή της μέ τήν ἱερά Ἀποκάλυψη παρατηρεῖ σχε­τικά ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπά­κτου κ. Ἱερόθεος:

«Δέν ὑ­πάρ­χει καμ­μιά ἀμ­φι­βο­λί­α ὅ­τι βρι­σκό­μα­στε σέ ἀ­πο­κα­λυ­πτι­κούς και­ρούς. Ὁ ἀν­τί­χρι­στος ὑ­πάρ­χει, ἐ­νερ­γεῖ, ἀλ­λά καί ἔρ­χε­ται.­.. Ζοῦ­με, λοι­πόν, σέ ἀ­πο­κα­λυ­πτι­κούς και­ρούς. Κα­θη­με­ρι­νά φα­νε­ρώ­νε­ται ἡ ἐ­νέρ­γεια καί τό πρό­σω­πο τοῦ ἀν­τι­χρί­στου» (Ἀρ­χιμ. Ἱ­ε­ρο­θέ­ου Βλά­χου, Ἀ­να­το­λι­κά, τ. Α΄, σελ. 151).

Καί ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ παρατηρεῖ:

«Ὁ ἀν­τί­χρι­στος θά ἔλ­θη στόν και­ρό του· την ἐ­πο­χή πού τοῦ κα­θω­ρί­σθη. Θά προ­η­γη­θῆ μια γενική ἀ­πο­στα­σί­α. Το μέ­γι­στο μέ­ρος τῶν ἀν­θρώ­πων θά ἐγ­κα­τα­λεί­ψουν τήν χρι­στι­α­νι­κή πί­στη. Ἡ ἀ­πο­στα­σί­α θά εἶ­ναι τό προ­στά­διο. Θά προ­ε­τοι­μά­ση τόν κό­σμο νά δε­χθῆ τόν ἀν­τί­χρι­στο.­.. Ὁ ἀν­τί­χρι­στος θά εἶ­ναι ἀ­πό­λυ­τα εὐ­θυ­γραμ­μι­σμέ­νος μέ τήν γε­νι­κή ἠ­θι­κή καί πνευ­μα­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση τῶν ἀν­θρώ­πων τῆς ἐ­πο­χῆς του» (Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, Θαύ­μα­τα καί ση­μεῖ­α, Ἱ. Μ. Νικοπόλεως, Πρέβεζα 1987).

Ἄς μήν παραμένουμε, λοιπόν, ἀδιάφοροι ὅταν βλέπουμε νά διαμορφώνεται γύρω μας μιά τέτοια κατάσταση οὔτε νά ὑποτιμοῦμε τούς κινδύνους πού κυοφοροῦνται ἐμπιστευό­μενοι τήν πνευματική μας αὐτάρκεια.

Του Δημήτρη Τσεργούλα