Αναβίωσε μετά από δύο χρόνια το έθιμο του Κλήδωνα στην Οξύνεια, μια γιορτή της άνοιξης από τα παλιά χρόνια στην είσοδο του χωριού μας, στη βρύση Μέγκα, γράφει ο Θανάσης Ράπτης.
Η θέση της γυναίκας στον κλήδονα…
Έχοντας πειστεί οι γυναίκες πως μοναδικός σκοπός της ζωής τους ήταν ο γάμος και η αναζήτηση γαμπρού και μάλιστα σε μικρή ηλικία, μεταχειρίζονταν κάθε μέσο για να το επιτύχουν. Μεταξύ των προσπαθειών τους αυτών ήταν και η καταφυγή στην μαγεία και σε μαντικές τέχνες, όπως ο κλήδονας.
Γι’ αυτό και περιοριζόταν τα θέματα των μαντικών διστίχων σε θέματα γάμου και ταυτόχρονα περιοριζόταν το ακροατήριο σε άγαμους νέους και κυρίως κορίτσια τα οποία επιθυμούσαν να μάθουν πως θα αποκατασταθούν.
Κατεξοχήν γυναικείο έθιμο παρείχε την ευκαιρία στα κορίτσια να βγουν από το σπίτι και να συναναστραφούν με το άλλο φύλο σε ένα πλαίσιο «εθιμικά διασφαλισμένο», να εξασφαλίσουν μια υποτυπώδη δημόσια προβολή μέσα από το χορό και το τραγούδι και ταυτόχρονα γνωριμία με κάποιον μελλοντικό σύντροφο.
Πέρα όμως από τη σημασία που είχε το έθιμο για τη γυναίκα ήταν σημαντικό και για την κοινότητα αφού απαντούσε σε καίρια θέματα της προσωπικής, οικογενειακής και κοινωνικής ζωής του κάθε μέλους της.
Εορτάζεται συνήθως τον Ιούνιο στη γιορτή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και σε κάποιες περιοχές παραμονή πρωτομαγιάς, όπως στο χωριό μας.
κείμενο – photos Θανάσης Ράπτης
