Φωτορεπορτάζ και οδοιπορικό από την ανάβαση της Ορειβατικής Λέσχης Καλαμπάκας στην κορυφή Πυραμίδα

Το πρωί της 13ης του Γενάρη ο Καλαμπακιώτης φυσούσε επίμονα και παγερά μεταφέροντας την νυχτερινή παγωνιά της Κατάρας στην πλατεία Δημουλά.

Το πρωί της 13ης του Γενάρη ο Καλαμπακιώτης φυσούσε επίμονα και παγερά μεταφέροντας την νυχτερινή παγωνιά της Κατάρας στην πλατεία Δημουλά.

Η παρέα των 18 ατρόμητων συγκεντρώθηκε σιγά-σιγά, έγινε η κατανομή στα αυτοκίνητα και το ταξίδι ξεκίνησε με κατεύθυνση το Μαυρέλι για να συναντήσουμε και να ενωθούμε με τους τρικαλινούς μας φίλους του Σ.Π.ΟΡ.Τ. Η ομάδα μεγάλωσε και έφτασε τα 53 άτομα καθρεφτίζοντας μία μικρή κοινωνία. Στόχος η κορφή Πυραμίδα σε υψόμετρο 1381 μέτρων.

Ο ενθουσιασμός και η πρωινή ενέργεια ωθούσε την ομάδα που σε πυκνή διάταξη, βαδίζοντας σε στρωμένο χωματόδρομο, έφτασε γρήγορα μέχρι την παγωμένη λιμνοδεξαμενή. Ευκαιρία για μία πρώτη στάση και μία ανάσα. Το πευκόδασος και η πρώτη δύσκολη ανηφόρα ήταν μπροστά μας. Η ομάδα μπήκε σε φάλαγγα κατ’ άτομο για να το διασχίσει. Άλλη μία στάση στο μέσον της ανηφόρας. Οι φυσικές ομορφιές της λιμνοδεξαμενής, τα αποξηραμένα από την παγωνιά μανιτάρια και το λιγοστό παγωμένο χιόνι άπλωσαν πολύ την ομάδα.

Στην κορυφή της ανηφόρας συναντήσαμε πάλι τον στρωμένο χωματόδρομο. Η ομαλότητα του δρόμου, και οι ιδανικές καιρικές συνθήκες έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα στην συνοχή της ομάδας. Συγκροτήθηκαν μικρές παρέες, με κοινά ενδιαφέροντα και σύγχρονο ρυθμό που βάδιζαν φιλοσοφώντας, αναλύοντας και θαυμάζοντας όταν το επέτρεπε η κουβέντα. Ο ήλιος που ανέβαινε από τα δεξιά μας και το σκληρό τοπίο με τις έντονες αντιθέσεις προβλημάτιζε τους φωτογράφους της ομάδας, δοκίμαζε τις γνώσεις τους και προσκαλούσε και προκαλούσε το καλλιτεχνικό τους στοιχείο.

Μέσα σ’ αυτή την άγρια ομορφιά, αρκετά χιλιόμετρα μακρυά από τον οικισμό, συναντήσαμε καταμεσής του δάσους τα κατάλοιπα του πολιτισμού μας (πλαστικά και σίδερα), που σίγουρα θα χαροποιήσουν τους μελλοντικούς αρχαιολόγους ανασκάπτοντας έναν υπαίθριο σκουπιδότοπο. Ξαφνικά η συντονίστρια μας έφερε στην πραγματικότητα. Άφησε τον ομαλό χωματόδρομο ανέβηκε στο μπαϊρι στο πλάι του δρόμου και μας προσκάλεσε σε αναζήτηση δυνάμεων μέσα από τους καρπούς μιας αγριοτριανταφυλλιάς.

Μπροστά μας και ψηλά φάνταζε η κωνική κορυφή του στόχου, η Πυραμίδα. Περνώντας κάτω από θεόρατες οξιές η ιστορία του τόπου και του τοπίου άρχισε να ζωντανεύει. Σύμφωνα με γερμανούς περιηγητές που επισκέφτηκαν την περιοχή στην δεκαετία του 1920, το δάσος οξιάς κάλυπτε μεγάλο μέρος στην περιοχή. Ο τόπος αυτός καλλιεργούνταν μέχρι πριν μερικά χρόνια και παρήγαγε νοστιμότατες άσπρες πατάτες και λαχταριστές ντομάτες. Τα μικρά πλατώματα διαφαίνονται σε όλη την πλαγιά και μαρτυρούν την καλλιέργεια και την συνεχή χρήση του χώρου. Αργά και σταθερά, ο καθένας με το ρυθμό του, επιλέγοντας την διαδρομή και περπατώντας σε χορταριασμένο έδαφος, φτάσαμε στην κορυφή. Όσοι από μας ανέβηκαν για πρώτη φορά στην Πυραμίδα έμειναν εκστασιασμένοι.

Ο καθαρός καιρός, η διαύγεια της ατμόσφαιρας, η φωτεινότητα του τοπίου και ο απεριόριστος ορίζοντας συνθέτουν μία μαγευτική εικόνα που προκαλεί κορεσμό αισθήσεων. Βόρεια το μάτι μας έφτασε μέχρι την Πτολεμαΐδα και τα φουγάρα της ΔΕΗ προσπερνώντας την Δεσκάτη και την Βουνάσα, Ανατολικά ορθώνεται η πανύψηλη χιονισμένη κορφή του Ολύμπου με τον κάμπο της Ελασσόνας στους πρόποδες, Νότια η λοφοσειρά των Χασίων να διεισδύει στον θεσσαλικό κάμπο και σαν ένα μικρό στίγμα ο βράχος της Θεόπετρας, Δυτικά, τείχος απροσπέλαστο, η χιονισμένη επίσης οροσειρά της Πίνδου με τις αμέτρητες κορφές. Μέσα από αυτή την μαγική εικόνα και τον έλεγχο που προσφέρει η θέση αντιλαμβάνεται ο παρατηρητής γιατί ο τόπος αυτός αποτελούσε πάντα σημείο συνάντησης διαφορετικών πληθυσμών.

Η κορυφή αναφέρεται στο έργο του Γερμανού αρχαιολόγου και περιηγητή Stählin με την ονομασία « Μητρίτσα » και υψόμετρο 1381 μ. Ήδη από την αρχαιότητα στην ανατολική πλευρά εκτείνονταν η Περραιβία, στα δυτικά η Εστιαιώτις και στα βόρεια η Ελιμεία.

Μετά από μικρή παραμονή αρκετή για ξεκούραση και τις απαραίτητες φωτογραφίες πήραμε το δρόμο της επιστροφής από την δυτική πλευρά. Περάσαμε από τα ερείπια του σταθμού Λόχου Ευζώνων όπου πρώτος διοικητής ήταν ο Παύλος Μελάς.

Εκεί στη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων υπηρέτησε ο Γεώργιος Κονδύλης ως υπολοχαγός του σώματος Ευζώνων (1879-1936). Επιστρέψαμε στο Μαυρέλι έπειτα από μια τρίωρη συνολικά πορεία που θα την χαρακτηρίζαμε ιδανική για νέους ορειβάτες.

Για την Ο.Λ.Κ.

Γ.Μ.