Υπό Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρ/ρου π. Ευαγγέλου Γκιουζέλη – Η Κατάκριση

«Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε. Εν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ω μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν» ( Ματθ. Ζ, 1-2 ). «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε. Εν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ω μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν» ( Ματθ. Ζ, 1-2 ).

Αυτά είναι πάγια λόγια του Κυρίου μας και ισχύουν για όλους ανεξαιρέτως. Επειδή ο κάθε άνθρωπος ρέπει από τη φύση του προς το κακό αρέσκεται στην κρίση και την κατάκριση των άλλων δείχνοντας μ΄ αυτό τον τρόπο πολλές φορές την μικροπρέπειά του. Φτάνει σε σημείο αλλοφροσύνης και αυτοκαταστροφής. Γίνεται μισητός απ΄ όλους καταφέρνοντας την απομόνωσή του. Αλλά ας δούμε πως χαρακτηρίζεται η Κατάκριση.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΙ

Ως προς την Κατάκριση υπάρχουν πολλές ερμηνείες και μπορεί να χαρακτηρισθεί με πολλούς τρόπους. Είναι η χειρότερη αμαρτία, αλλά και πολύ εύκολη. Γιατί γίνεται πιο γρήγορα από κάθε άλλη παράνομη πράξη και παρασύρει όσους δεν προσέξουν. Να τι λέει ο ι. Χ. « Γιατί οι άλλες αμαρτίες και χρόνο χρειάζονται και έξοδα και φροντίδα και συνεργούς, και πολλές φορές στο πέρασμα του χρόνου σταματούν… στην περίπτωση όμως της κακολογίας δεν συμβαίνει το ίδιο, αλλά, αν δεν είμαστε υπερβολικά νηφάλιοι, παρασυρόμαστε εύκολα. Για να κακολογήσουμε δεν μας χρειάζεται ούτε χρόνος, ούτε φροντίδα ή έξοδα ή κάποια επίπονη εργασία. Φθάνει μόνον η εκλογή και αμέσως η απόφαση γίνεται πράξη».( Εις ασάφ. Π.Δ., ομιλ. Β΄,10,ΕΠΕ 1,382 ). Τόσο εύκολη είναι η κατάκριση, όσο δηλ. να δοθεί αφορμή για κάτι κι αμέσως πέφτει κανείς στην παγίδα της. Αρέσει στον καθένα να βλέπει τα ελαττώματα των άλλων κι όχι τις αρετές. Παραβλέπει ό,τι είναι θετικό στον διπλανό του και επιδιώκει να τον «κατασπαράξει» με επώδυνο τρόπο, κατά κάποιο τρόπο σαν τις μύγες που πέφτουν πάνω στις πληγές και επιφέρουν μολύνσεις. Τέτοιος γίνεται ο άνθρωπος που κατακρίνει. σαν τις σιχαμερές μύγες και επιφέρει πνευματική μόλυνση στους γύρω του. Γίνεται σκληρός με τους άλλους και κρίνει με αυστηρότητα τα ασήμαντα παρα-βλέποντας τα δικά του λάθη. Αλλά κάποια αιτία υπάρχει γι΄αυτή τη σιχαμερή και αποτρόπαια κατάσταση.

ΑΙΤΙΑ ΑΥΤΗΣ

Κύρια αιτία είναι η άγνοια των Ι. Γραφών. Εάν ο κάθε άνθρωπος γνώριζε έστω κάτι από την Αγία Γραφή και έβλεπε πώς αναφέρεται ο Κύριος για την κατάκριση και τι περιμένει εκείνον που αρέσκεται σ΄ αυτή, τότε θα επεδίωκε να απαλλαγεί απ΄ αυτή τη μάστιγα. Κι ακόμη επειδή δεν βλέπει κανείς τα δικά του σφάλματα, εθελοτυφλεί, προσπαθώντας να καλύψει τις δικές του αδυναμίες, επιδίδεται στην άγρια κρίση των ελαττωμάτων των άλλων. Κι έτσι οδηγείται σε αρνητικά αποτελέσματα, όπως ότι καταστρέφει κάθε ίχνος αρετής. Μοιάζει με το Φαρισαίο της παραβολής, που δεν αρκέστηκε στην ευχαριστία, αλλά άρχισε να φλυαρεί και να κατακρίνει. ΄Η με ένα πλοίο που κι αν σώθηκε από θύελλες και φουρτούνες, εν τούτοις βουλιάζει από την πρόσκρουσή του σ΄ ένα σκόπελο στην είσοδο του λιμανιού.

ΜΕΣΑ ΑΠΟΦΥΓΗΣ

Για να μπορεί κανείς να αποφύγει την Κατάκριση θα πρέπει ν΄ ακολουθήσει κάποιες διόδους. Κι αυτό θα είναι αν αποδίδει κανείς στον εαυτό του τα αίτια των κακών που του συμβαίνουν. Πολλές φορές από λάθη του ο καθένας πληρώνει το αντίτιμο. Θα ήταν καλό να ασχοληθεί κανείς με τη διόρθωση των σφαλμάτων του, να ζητά συγχώρεση από το Θεό και τους ανθρώπους, ώστε να μπορέσει να ηρεμήσει εσωτερικά κι εξωτερικά.

Τέλος, ας σκεφθεί ο καθένας τη δική του ζωή , που δεν είναι αψεγάδιαστη, και να θεωρεί πώς θ΄ απαλλαγεί από τα ελαττώματά του βάζοντας φραγή στη ροπή προς κατάκριση. Διότι όπως θα κρίνει, έτσι και θα κριθεί από τον Αδέκαστο Κριτή.

Υπό Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρ/ρου π. Ευαγγέλου Στ. Γκιουζέλη Θεολόγου

Προϊσταμένου Μητρ. Ι. Ν. Αγ. Βησ/νος Καλαμπάκας