Προεδρικά Διατάγματα (Μετεώρων) και άλλα φληναφήματα

Τον τελευταίο καιρό με αφορμή των επιχειρούμενη έκδοση Π.Δ. για την χωροθέτηση των δράσεων και δραστηριοτήτων

Τον τελευταίο καιρό με αφορμή των επιχειρούμενη έκδοση Π.Δ. για την χωροθέτηση των δράσεων και δραστηριοτήτων γύρω και πάνω στα Μετέωρα εμφανίσθηκαν «αυτόκλητοι» υπερασπιστές του «άβατου» των Μετεώρων, οι οποίοι (αν κρίνουμε από τα γραφόμενά τους), έχουν μια ειδική και μεταφυσική σχέση με το «Θείον»!

Γράφει ο Βασίλης Παππάς – εκπαιδευτικός

Οι μεταφυσικά «ανησυχούντες», συμπεριλαμβανομένης της δημοτικής αρχής και του Δημάρχου, προσπαθούν να πείσουν και να επιβάλλουν για την αναγκαιότητα τούτου του Π.Δ. μέσα από τη σκόπιμη ταύτιση του μεταφυσικού δέους του ανθρώπου σε ζητήματα πίστης και θεολογίας με τις κοσμικές πρακτικές των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου με ότι οικονομικές δοσοληψίες αυτά συνεπάγονται.

Τα κείμενα που συνοδεύουν αυτήν την υποστηρικτική επιχειρηματολογία βρίθουν από ακατάσχετο βερμπαλισμό, κενοδοξία, υπερφίαλες διατυπώσεις, συντακτικά και γλωσσικά ατοπήματα, βαρύγδουπες εκφράσεις: «Θεία πλαστουργία …, δημιουργώντας μια βαρύτιμη και υπερπολύτιμη κληρονομιά …, αιματοδότησαν πνευματικά την Εκκλησία και το Έθνος …, φιλοδοξεί να διαφυλάξει να προστατεύσει και να περιχαρακώσει (sic) τον ιερό και αρχαιολογικό χώρο των Μετεώρων…, η μέγιστη παρακαταθήκη οφείλουμε να κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές αναλλοίωτη, καθαρή και ατόφια …» και άλλα ηχηρά παρόμοια, για τα οποία, αν συνιστούν δοκιμιακό και προτρεπτικό λόγο, σε έκθεση των επερχόμενων πανελληνίων εξετάσεων, σίγουρα η βαθμολόγηση θα ήταν κάτω από τη βάση.

Παράλληλα ξενίζει η λεκτική συνταύτιση της τοποθέτησης του κ. Δημάρχου στο Περιφερειακό Συμβούλιο με τους αυτόκλητους ανησυχούντες: «Τα Μετέωρα αποτελούν ένα μέγεθος τεράστιο (sic) …, είναι ένας χώρος που χρειάζεται ιδιαίτερα λεπτούς χειρισμούς, σύνεση, διορατικότητα …, είμαστε, αντίθετοι στην ανεξέλεγκτη κατάσταση και την αναρχία (sic) , που επικρατεί σήμερα…».

Αγαπητοί αντιδρώντες, ας μελετήσουμε «τας γραφάς» που επιμελώς αποκρύβονται μέσα από τον ηθικό εκβιασμό για την τάχατες βεβήλωση του Ιερού χώρου και όχι των «ιερών» βράχων, όπως λέγεται! Νέα επιστήμη στα γεωλογικά τμήματα εκτός των ψαμμιτικών και αργιλικών πετρωμάτων, εδαφών κλπ. θα ασχολείται και με τις ιδιότητες των «ιερών» εδαφών.

Η τοπική αυτοδιοίκηση Τρικάλων αναφέρει στη δράση που έχει επιμεληθεί «Σύμπραξη Τουρισμού για τη Θεσσαλία», τα εξής: «Το γεωλογικό φαινόμενο των Μετεώρων, όπου υψώνονται γιγάντιοι βράχοι αποτελεί ένα αξιοθέατο διεθνούς ενδιαφέροντος και μοναδικό μνημείο της φύσης. Αποτελούν διάσημα αναρριχητικά κέντρα με ανεξάντλητες αναρριχητικές διαδρομές» – (βλ. http://thessaly-tourism-plan.gr/) .

Είναι προφανές ότι «πουλά» τα αναρριχητικά κέντρα ως τουριστικό προϊόν, για τα οποία εσείς έχετε αντίθετη γνώμη (σεβαστή) εκτός και αν τα διαχειρίζονται εκείνοι που διαχειρίζονται και τον θρησκευτικό/μαζικό τουρισμό, οπότε τότε θα γίνετε ένθερμοι υποστηρικτές και των συρματόσχοινων (από τρούλο σε τρούλο)!

Ας μελετήσουμε και μερικά ακόμη κείμενα. Πράγματι η UNESCO έχει εντάξει τα Μετέωρα στα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και έχει καθορίσει (η UNESCO) τις ζώνες προστασίας της περιοχής με σχετικό χάρτη (2009). Στον χάρτη οριοθετείται με ακρίβεια η buffer zone (ελεγχόμενη ζώνη) και η core (πυρήνας των Μετεώρων που περικλείει 7 (ΕΠΤΑ) Μονές . (http://whc.unesco.org/en/list/455/multiple=1&unique_number=527).

Παράλληλα τονίζεται ότι το οικοσύστημα της περιοχής των Μετεώρων έχει ενταχθεί στο NATURA 2000/GR 1440003 και χρίζει ιδιαίτερης προστασίας με ήπιες παρεμβάσεις , για τις οποίες η δημοτική αρχή «σφυρίζει αδιάφορα» όπως η ανεξέλεγκτη διαπλάτυνση των δρόμων και τα τεράστια παρκινγκ για τις εκατοντάδες τουριστικών λεωφορείων, και η ρίψη μπαζών από τον οικοδομικό οργασμό πάνω στους βράχους, που έχει αλλοιώσει το φυσικό τοπίο – από μακριά φαίνονται τα τοιχία πάνω στους βράχους μήκους αρκετών δεκάδων μέτρων! Για αυτήν «την έλλειψη τήρησης των προδιαγραφών» κατά τους λόγους του Δημάρχου, έχει να πει κάτι η Δημοτική Αρχή; η αρχαιολογική υπηρεσία; η πολεοδομία;

Τα κείμενα της UNESCO λένε και άλλα ενδιαφέροντα: «In order for an optimum management of the area the organizational structure is formulated on the basis of objective criteria (significance, land surface, position, financial viability etc) and following consultations with the local community», (βλ. ρhttp://whc.unesco.org/archive/periodicreporting/EUR/cycle02/section2/groupb/455.pdf). Προτρέπουν τις τοπικές αρχές να βρουν μια φόρμουλα για τη διαχείριση της περιοχής (local community), προφανώς όχι εκ των υστέρων και με τετελεσμένα, αλλά όπως κάθε λογικά σκεπτόμενος (εις τας Ευρώπας) με δημόσια διαβούλευση στους θεσμούς του Δήμου, θέμα που κάποιοι απεύχονται όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Μικρή περιήγηση στο παρελθόν καταδεικνύει ότι και άλλες φορές υπήρχαν αντιδράσεις, ανεπιτυχείς όμως, σε σχέση με την χρήση του ευρύτερου χώρου των Μετεώρων. Υπενθυμίζω την ταινία «Για τα μάτια σου μόνο», με τον Τζέιμς Μποντ (1981), για την οποία τα ασφαλιστικά μέτρα κατέπεσαν στο δικαστήριο (ας ψάξουν τη δικογραφία) με το δικαστήριο να αποφαίνεται ότι οι μοναχοί έχουν δικαιοδοσία μόνο στο εσωτερικό των Μονών. Τότε δεν είχε ανατείλει ακόμη το άστρο της Μιμής της Πασοκοφιλούσας (1995) που αμαύρωσε έναν ηγέτη, ένα κόμμα, μια παράδοση, μια χώρα.

Τελικά είναι «πολλά τα λεφτά Άρη» και εκεί είναι η ουσία. Στο ποιος θα ελέγχει τα ευρώ του τουριστικού προϊόντος. Σε κάποιο σημείο η έκθεση της UNESCO λέει ότι είναι αδύνατον να καταγράψουμε με ασφαλή τρόπο τους επισκέπτες αφού δεν υπάρχουν επίσημα έγγραφα (αποδείξεις;) για την καταγραφή αυτή: «The exact number of visitors is not available, since it is the monasteries that issue the tickets», (βλ. http://whc.unesco.org/archive/periodicreporting/EUR/cycle01/section2/455-summary.pdf).

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ περί τους 2.000000 επισκέπτες δέχονται τα Μετέωρα, εκ των οποίων τα ¾ είναι ξένοι.

Το αντίτιμο του εισιτηρίου το γνωρίζετε όπως και πολλαπλασιασμό. Από αυτούς μόνο 300000 – 400000 χιλιάδες διανυκτερεύουν στα καταλύματα της Καλαμπάκας, του Καστρακίου και της ευρύτερης περιοχής. Αν το ζητούμενο είναι ο θρησκευτικός τουρισμός, αυτός γιατί σκόπιμα ταυτίζεται με τον αγελαδόν-μαζικό τουρισμό, μιας ημέρας, για τους οποίους η επίσκεψη είναι το κερασάκι στην τούρτα του πακέτου τους; Αν ενδιαφερόμαστε για τον θρησκευτικό προσκηνηματικό τουρισμό αυτός ικανοποιεί κάποια κριτήρια όπως επισκέψεις και πιθανή διαμονή σε τουλάχιστον δύο Ιερές Μονές με αντίστοιχη παρακολούθηση των Ιερών Ακολουθιών και των άλλων Κανονικοτήτων της Ιεράς Κοινότητας . ΄Οποιοι έχουν επισκεφθεί το Άγιον Όρος γνωρίζουν, σέβονται και συμμετέχουν. ΄Αλλοι εντρυφούν στη θεολογική και πνευματική ζωή της Κοινότητας, άλλοι μελετούν τα κείμενα-χειρόγραφα των βιβλιοθηκών, άλλοι «σπουδάζουν» την αγιογραφία.

Είναι οι επισκέπτες εκείνοι που θα σεβαστούν και την ιερότητα του χώρου και το φυσικό κάλος των Μετεώρων. Και συμπεριφέρονται εν πολλοίς, όπως οι επισκέπτες-περιηγητές του εναλλακτικού τουρισμού και των αντίστοιχων φυσιολατρικών δράσεων (περιπατητές, αναρριχητές, φυσιοδίφες, φωτογράφοι τοπίου). Και είναι επισκέπτες – ταξιδιώτες και όχι τουρίστες που θα διανυκτερεύσουν στα καταλύματα της περιοχής, «αποτυπώνοντας» τον πλούτο της περιοχής.

Τέλος δικαιολογημένα ενδιαφέρονται (κόμματα, πολιτευτές και βουλευτές) για τη διατήρηση του σημερινού «στάτους» των εργαζομένων πέριξ των Μετεώρων (δύσκολη συγκυρία, με το δικαίωμα στην εργασία να είναι ιερό), αλλά δεν μας λένε κάτι για τους επόμενους που θα διεκδικήσουν τις θέσεις. Θα γίνει σε επικοινωνία με το «θείον – Μαμωνά», σε επικοινωνία με το κόμμα, με τους δημοτικούς άρχοντες ή θα εισαχθεί η πρόταση σε δημοτικό συμβούλιο λίγο πριν τις εκλογές και με τη συνήθη μέθοδο θα πάει στις καλένδες;

Τα συμπεράσματα δικά σας. Τελικά ότι ελέγχεται είναι «ιερό», ότι δεν ελέγχεται είναι «ανίερο».

Βασίλης Παππάς – εκπαιδευτικός