Μνήμες πολέμου

Ένα ακόμα βιβλίο που αναφέρεται σε σημαντικά πράγματα για την Καλαμπάκα είχαμε την τύχη να πάρουμε στα χέρια μας πριν λίγε ημέρες.

Ένα ακόμα βιβλίο που αναφέρεται σε σημαντικά πράγματα για την Καλαμπάκα είχαμε την τύχη να πάρουμε στα χέρια μας πριν λίγε ημέρες. Πρόκειται για το βιβλίου του Παναγιώτη Καρασίμου με τίτλο "Μνήμες Πολέμου" και όσα γράφονται στο βιβλίο προέρχονται από την υπάρχουσα βιβλιογραφία, προσωπική εμπειρία του συγγραφέα, επιτόπια έρευνα, ακούσματα και μαρτυρίες από υπερήλικες που έζησαν τα γεγονότα της επικής αλλά και τραγικής δεκαετίας του 1940.

Ποιός είναι ο Παναγιώτης Καρασίμος:

Ο Παναγιώτης Καρασίμος, γεννήθηκε στην Καλαμπάκα το 1934. Ο πατέρας του καταγόταν από τη Σαμαρίνα Γρεβενών, η δε μητέρα του απ’ την Καλαμπάκα (το γένος Γιαννάκη Μπάκου).
Τελείωσε το Εξατάξιο Δημοτικό Σχολείο και το Οχτατάξιο Γυμνάσιο Καλαμπάκας. Σπούδασε δάσκαλος στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων.
Μετά τη στρατιωτική του θητεία διορίστηκε δάσκαλος στο νομό Πιερίας και μετά τριετία μετατέθηκε και υπηρέτησε σε διάφορα σχολεία της Περιφέρειας Καλαμπάκας και της πόλης, σε ελληνικά σχολεία της νοτίου Αφρικής και της Μεγ. Βρετανίας.
Μετεκπαιδεύτηκε στο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπ/σης Αθηνών.
Είναι πτυχιούχος του τμήματος Πολιτικών Επιστημών της ΠΑΣΠΕ και του Ινστιτούτου Εκπ/σεως του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.
Υπηρέτησε Σχολικός Σύμβουλος Π.Ε. στην 4η περιφέρεια Τρικάλων με έδρα την Καλαμπάκα.
Έγραψε τα βιβλία:

• Καλαμπάκα, κάτι απ’ τα παλιά κάτι απ’ το σήμερα.

• ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΑΣ 1898 – 1997, ιστορικοκοινωνιολογική προσέγγιση.

• ΘΥΜΗΣΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
• Το ριγωτό κοστούμι.

Ζει στην Καλαμπάκα. 

 Στην εισαγωγή του ο συγγραφέας γράφει:

Η κωμόπολη της Καλαμπάκας, κατά τους ομηρικούς χρόνους πιθανώς Ιθώμη, κατά την αρχαιότητα Αιγίνιον και κατά τους ύστερους βυζαντινούς Σταγοί, ξαπλωμένη στα νοτιοανατολικά του συγκροτήματος των βράχων των Μετεώρων, λόγω της φυσικής της οχύρωσης και της γεωγραφικής της θέσης, ήταν πάντοτε στρατηγικός και εμπορικός κόμβος για τους κινούμενους από την Κεντρική Ελλάδα προς Μακεδονία, Ήπειρο και δυτική Ελλάδα.
Στη διάρκεια του μεσοπολέμου αριθμούσε 3.482 κατοίκους. Ήταν μια όμορφη και ακμάζουσα γεωργοκτηνοτροφική πολίχνη που φάνταζε πιο όμορφη βουτηγμένη στο πράσινο από μουριές, αμπελώνες, οπωροφόρα και καρποφόρα δένδρα. Στα νότια ο Πηνειός με τα άφθονα νερά του ολοχρονίς χάριζε στους καλλιεργητές ποικιλία λαχανικών και γεωργικών προϊόντων. Και πιο πέρα στα ανατολικά στις πλαγιές και στο καταπράσινο Ζευγαρολίβαδο οι κτηνοτρόφοι έβοσκαν πανευτυχείς πλήθος αιγοπρόβατα και βοοειδή.
Λίγα χρόνια είχαν περάσει, γύρω στα εξήντα, απ’ την απελευθέρωση της Θεσσαλίας απ’ τον Τούρκικο ζυγό το 1881 ως τον πόλεμο του 1940. Και αυτά δε διανύθηκαν ομαλά αφού μεσολάβησε ο πόλεμος του 1897, οι βαλκανικοί του 1912-13, ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, η Μικρασιατική εκστρατεία, οι πολιτικές ανωμαλίες, το οικονομικό κραχ του 1929 και πριν από αυτό το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα για την Αμερική, άλλη πηγή δημογραφικής αλλά και οικονομική πηγή για τον τόπο μας.

Ένα βιβλίο που πρέπει να υπάρχει σε κάθε σπίτι του Δήμου Καλαμπάκας και όχι μόνο…