Παρακολουθώντας την επικαιρότητα των τελευταίων ημερών, διαπιστώνουμε με θλίψη, αν και ζούμε σε μια οργανωμένη κοινωνία, την αδιαφορία πολιτών να εφαρμόσουν αποφάσεις της Συντεταγμένης Πολιτείας. Τελευταία μάλιστα γίναμε μάρτυρες επεισοδίων, τα οποία αμαυρώνουν και την εικόνα του τόπου μας. Αναφέρομαι στην έλλειψη ελέγχου πιστοποιητικών εμβολιασμού για την Δημόσια Υγεία, και στην έλλειψη ελέγχου εφαρμογής ψηφισμένων νομοθετημάτων από τη Βουλή των Ελλήνων, όπως ο έλεγχος στις πανεπιστημιουπόλεις από όργανα της τάξης.
Είναι δυνατόν να μιλάμε για την Δημόσια Υγεία και να μην εφαρμόζουμε αυτά που η ίδια η Πολιτεία θεσπίζει για το καλό του κοινωνικού συνόλου; Μπορεί κατά την πορεία να διαφανούν σφάλματα ή και παραλείψεις, αλλά αυτά δεν πρέπει να στέκονται ικανά, ώστε να εναντιωνόμαστε σε τέτοιου είδους θέματα. Φθάσαμε στο σημείο να εμπιστευόμαστε περισσότερο κάποιους άσχετους με τον χώρο της υγείας από την επιστημονική κοινότητα της χώρας μας; Επιπροσθέτως, στα θέματα ελέγχου, όπως είναι το πιστοποιητικό εμβολιασμού, η Πολιτεία δεν μπορεί να ελέγξει πλήρως την κατάσταση, αν και τελευταία κάτι φαίνεται να κινείται, παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν. Καταφέραμε δυστυχώς να προπηλακίσουμε καθηγητή Πανεπιστημίου, που τόλμησε να ξεστομίσει σε κατάστημα εστίασης, αν γίνονται έλεγχοι εμβολιασμού. Δεν ξέρω αν η ατιμωρησία ή το χάϊδεμα των αυτιών μάς οδηγεί σε αυτήν την άσχημη κατάσταση. Το καυτό ερώτημα που απασχολεί κάθε νοήμονα πολίτη, είναι μέχρι πού θα φθάσει αυτό το θλιβερό γεγονός, όταν καθημερινά «χάνεται» ένα ή και πέραν του ενός λεωφορείο γεμάτο με επιβάτες! Έχουμε στα χέρια μας το όπλο (εμβόλιο), προκειμένου να αντιμετωπίσουμε το φουσκωμένο κύμα της πανδημίας με τις εφιαλτικές προβλέψεις διασποράς του κορωνοϊού και εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα. Το έχω ξαναπεί και το επαναλαμβάνω ότι αυτό είναι κατάρα από το Θεό. Ίσως, δεν έχουμε την ευλογία Του.
Ψηφίστηκε πριν από καιρό στη βουλή των Ελλήνων Νομοσχέδιο για την φύλαξη των Πανεπιστημίων, προκειμένου να αντιμετωπισθεί το μπάχαλο που γινόταν στα μεγάλα αυτά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Με την πρώτη αντίδραση της αντιπολίτευσης, η οποία ταμπουρώθηκε πίσω από το δήθεν άσυλο των Πανεπιστημίων, η κυβέρνηση, αν διαπιστώνω σωστά, δειλιάζει να θέσει σε εφαρμογή το Νόμο που η ίδια ψήφισε. Ένα ψηφισμένο νομοσχέδιο, όπως αυτό της φύλαξης των Πανεπιστημίων, δεν επιδέχεται πισωγυρίσματα. Ή έχουμε τα κότσια να εφαρμόσουμε στην πράξη αυτό που ψηφίζουμε ή καθόμαστε στα «αβγά» μας και δεν κάνουμε τίποτα. Γιατί να μην σεβόμαστε εκείνες τις ενέργειες της εκλεγμένης πολιτικής ηγεσίας, που έχουν άμεση σχέση με την πρόοδο και την ευημερία του λαού και μας αρέσει το «μπέστε σκύλοι αλέστε»; Αυτός είναι ο ρόλος της αντιπολίτευσης; Όταν σε μία χώρα η αντιπολίτευση παίζει σωστά και εποικοδομητικά το ρόλο της, η κοινωνία αναβαθμίζεται και η χώρα προοδεύει, εφόσον φυσικά το κυβερνών κόμμα ενεργεί τα δέοντα. Μπροστά στα τόσα σοβαρά ζητήματα που έχουν ανακύψει στους χώρους των Πανεπιστημίων, δεν πρέπει να παρθούν κάποια μέτρα, ώστε να μην είναι ξέφραγο αμπέλι, όπως ήταν μέχρι χθες;
Εν κατακλείδι θα έλεγα ότι η ομόνοια και η ενότητα είναι οι μοναδικές αρετές, που θα δώσουν τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε. Δεν μπορούμε σε θέματα μείζονος σημασίας όπως είναι η Υγεία, η Παιδεία, η Κοινωνική Πρόνοια και η Άμυνα – Ασφάλεια της χώρας μας να τα προσπερνούμε αδιάφορα. Όλα τα παραπάνω απαιτούν αρετή και τόλμη· χωρίς αυτήν τίποτα δεν πάει μπροστά. Αν δεν αλλάξουμε γραμμή πλεύσης, απλά θα συρόμαστε και θα διαιωνίζουμε καταστάσεις.
