Πέρασαν κιόλας επτά χρόνια, τι να πρωτοθυμηθώ;
Όλα αυτά που συμβαίνουν τώρα στην « Ένωση», όπως την έλεγες πάντα, μου φέρνουν τόσες αναμνήσεις.
Θυμάμαι ένα νέο άντρα να έχει απλωμένα στο πάτωμα σχέδια να τα μελετάει και να μου λέει: «εδώ θα είναι το σούπερ μάρκετ, εδώ τα φάρμακα, εδώ τα γραφεία ,έξω θα είναι μια μόνιμη αγορά αγροτικών προϊόντων για τους συνέταιρους και πάνω θα κοιτάξω να φέρω την εφορία και την αστυνομία, να δεις γυναίκα εγώ θα το κάνω το κέντρο της Καλαμπάκας».
Κάποιος μου είπε : «θυμάσαι που ο Αποστόλης έκαιγε εφημερίδες για να στεγνώσουν γρήγορα οι τοίχοι», για να είναι εντάξει στο χρονοδιάγραμμα λειτουργίας του καινούργιου συγκροτήματος.
Θυμάμαι χρόνια μετά την γκρίνια μου, όταν νύχτα τρέχαμε στη Λαμία γιατί πληροφορήθηκες ότι είναι ο Πρόεδρος και το συμβούλιο του Γαλαξία να τους γνωρίσεις και να κλείσεις την καλύτερη συμφωνία.
Θυμάμαι τα κατεβατά εισηγήσεων που μου υπαγόρευες για την σωτηρία της οργάνωσης.
Ζητούσες συνεργασία και βοήθεια από όλους, χλευάστηκες όμως και η ανησυχία σου θεωρήθηκε προσωπική διένεξη που δεν τους αφορούσε.
Κάθε φορά που περνάω από την Σιδηροδρόμου στροβιλίζουν στο μυαλό μου τα λόγια σου : «εγώ εδώ θα το κάνω το κέντρο της Καλαμπάκας» και τα κατάφερες ποιος δεν περνά από αυτό το σημείο;
Άραγε τώρα αν φύγει και το σουπερ μάρκετ τι θα μείνει πάλι εκεί; (κάποιοι θα θυμούνται πως ήταν πριν).
Ότι έκανες σωστό ή λάθος το έκανες με πάθος Αποστόλη Λαρίση.
Ιούνιος 2013, επτά χρόνια μετά ένα τελευταίο μνημόσυνο.
Γράφει η Έλλη Παπαθανασίου – Λαρίση
