Κάτω οι μισθοί, πάνω τα κέρδη

Και ενώ η Κυβέρνηση ετοιμάζει μια ακόμα γερή δόση νεοφιλελευθερισμού (ξεπούλημα επιχ/σεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ανατροπή εργασιακών σχέσεων, Καποδίστριας ΙΙ) τα συμπεράσματα που εξάγονται από την μελέτη των αριθμών είναι τραγικά για την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού όσον αφορά το βιοτικό επίπεδο.

Και ενώ η Κυβέρνηση ετοιμάζει μια ακόμα γερή δόση νεοφιλελευθερισμού (ξεπούλημα επιχ/σεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ανατροπή εργασιακών σχέσεων, Καποδίστριας ΙΙ) τα συμπεράσματα που εξάγονται από την μελέτη των αριθμών είναι τραγικά για την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού όσον αφορά το βιοτικό επίπεδο.
Την ίδια ώρα που τα ελληνικά νοικοκυριά στην συντηρητική τους πλειοψηφία βρίσκονται στα όρια της χρεοκοπίας τα κέρδη των επιχειρήσεων και γενικότερα του κεφαλαίου αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.
Σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά παρουσιάζουν αύξηση της τάξης του 39%.
Απεναντίας το ποσοστό των αμοιβών των εργαζομένων μειώνεται δραματικά.
Και βέβαια αν λογαριάσει κανένας τις ανεξέλεγκτες αυξήσεις του τιμάριθμου αντιλαμβάνεται ότι στην Ελλάδα ζούμε την πλέον ακραία έκφραση του καπιταλισμού και της αγοράς. Στην Ελλάδα ο ανταγωνισμός μόνο αυξήσεις φέρνει.
Η μεγάλη υποκρισία είναι ότι ενώ οι πολιτικοί μας ταγοί μιλούν για σύγκλιση της Ελληνικής οικονομίας με την Ευρωπαϊκή αυτό το θυμούνται όταν είναι να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας και περιέργως το λησμονούν όταν είναι για τους μισθούς των εργαζομένων.
Σύγκλιση στα κέρδη των επιχ/τιών διεύρυνση των ανισοτήτων όσον αφορά τις αμοιβές.
Όταν στην Ελλάδα ο μισθός είναι 1500 Ευρώ μέσο όρο, στην Ευρώπη είναι 2.391 Ευρώ και χωρίς παρακαλώ τις ανεξέλεγκτες αυξήσεις στα είδη διατροφής.
Η απληστία της ντόπιας πλουτοκρατίας για αύξηση των κερδών αγγίζει τα όρια της παράνοιας πια.
Πρωταθλητής το ληστρικό τραπεζικό σύστημα στο οποίο τα Ελληνικά νοικοκυριά έχουν υποθηκεύσει το μέλλον τους.
Και μέσα σ’ όλα τούτα τα απίθανα έρχεται και η χαριστική βολή με την θατσερικού τύπου προώθηση της «φλεξικιούριτι» (ευκολότερες προσλήψεις και απολύσεις) το οποίο στη γλώσσα της οικονομίας ονομάζεται ευελιξία αγοράς εργασίας.
Φυσικά οι εργαζόμενοι εισέρχονται σ’ έναν εργασιακό μεσαίωνα που φυσικά δεν θα έχει γυρισμό εάν δεν αντιδράσουν.
Το κεφάλαιο με το σιγοντάρισμα του κράτους θα πληρώνει ψυχία και θα κερδίζει ολόκληρο το καρβέλι συσσωρεύοντας πλούτο.
Όσον αφορά την περίφημη περιφερειακή ανάπτυξη με τον Καποδίστρια ΙΙ, έτσι όπως πάνε να τον εφαρμόσουν η ύπαιθρος τελειώνει αφού τα χωριά θα εγκαταλειφτούν στην τύχη τους επ’ ωφελεία δυο – τριών αστικών κέντρων που θα δημιουργηθούν σε κάθε νομό.
Πολεοδομικά συγκροτήματα τύπου Λεκανοπεδίου με ότι αυτό συνεπάγεται για το επίπεδο ζωής.
Ποια η απάντηση στη λαίλαπα του Θατσερισμού;
Ανυπακοή και οργανωμένη αντίδραση.
Δεν είναι πια σύνθημα αλλά αναγκαία πραγματικότητα.