Την Παρασκευή το απόγευμα (5/10) σε ένα από τα λίγα κέντρα πολιτισμού που διαθέτει η πόλη μας πραγματοποιήθηκε μια εξαιρετική ομιλία από γεωλόγο καθηγητή πανεπιστημίου με θέμα «Η ανακάλυψη του διαστήματος στα βουνά της ανταρκτικής – αναζητώντας μετεωρίτες στην ανταρκτική» .
Παράλληλα υπήρξε online σύνδεση με τον επιμελητή της έκθεσης του Μουσείου Γεωλογικών Σχηματισμών Μετεώρων (Καστράκι), ο οποίος έκανε μια μικρή «ξενάγηση» στα εκθέματα του Μουσείου.
Λόγος επιστημονικός, μεστός και προπαντός κατανοητός στους λίγους που έκαναν τον κόπο να παρακολουθήσουν το τι συμβαίνει «εκεί έξω» στο διάστημα , με αποτυπώματα –λιθάρια μετεωριτών – που βρίσκονται στην επιφάνεια της γης.
Το κυρίαρχο όμως της ομιλίας δεν ήταν οι επιστημονικές ανακαλύψεις και η πρόοδος της επιστήμης, της γεωλογίας εν προκειμένω, αλλά στο να παρουσιάσει και να καταδείξει ο ομιλών την αγάπη για την έρευνα, το όνειρο της διαρκούς εκπαίδευσης, την επίτευξη στόχων, τον διαρκή συναγωνισμό ελλήνων επιστημόνων με αντίστοιχους του εξωτερικού (NASA), τ ην καλλιέργεια της Αριστείας.
Δυστυχώς μαθητές ελάχιστοι. Θα πείτε «έχουν τις εξωσχολικές απογευματινές υποχρεώσεις τους». Ο αντίλογος είναι ότι η συνάντηση με επιστήμονες τέτοιου βεληνεκούς, προσδίδει στους μαθητές πολύ περισσότερη πραγματική γνώση από την επίλυση τριών ασκήσεων φυσικής – χημείας – μαθηματικών κλπ. οι οποίες θα μπορούσαν να «επιλυθούν» μια άλλη ημέρα.
Το δυστυχέστερο όλων ήταν η εκκωφαντική απουσία των «αρίστων». Εκείνων που χρησιμοποιούν την «αριστεία» για το «fatsimare” .
Εκείνων που τρέχουν να ακούσουν ιδεοληπτικούς λόγους και όχι επιστημονικές θέσεις. Εκείνων που γνωρίζουν τα «πάντα», αλλά δεν γνωρίζουν πως θα καλλιεργήσουν την παιδεία και την επιστημονική γνώση μέσα από τα διαμάντια της περιοχής (τουλάχιστον τρία).
Η Αριστεία δεν καλλιεργείται μέσα από μοναχικούς μονόλογους από τα διάφορα βήματα και αναλόγια. Καλλιεργείται με στοχευμένα προγράμματα ομαδοσυνεργατικής μάθησης με τους μαθητές, στα οποία εμπλέκονται οι τοπικές αρχές, οι εκπαιδευτικοί, τα σχολεία και οι γονείς βεβαίως.
Τα κηρύγματα από «άμβωνος» δεν συγκινούν τους νέους και τις νέες. Χρειάζονται στοχευμένες δράσεις. Είδατε παππούδες να πηγαίνουν τα εγγόνια τους στο Μουσείο Ελληνικής Παιδείας? Στη Βιβλιοθήκη Καλαμπάκας?, στο Γεωλογικό Μουσείο στο Καστράκι? Στη Θεόπετρα?, στο Μουσείο μανιταριών?
Η παιδεία καλλιεργείται. Δεν είναι για να «βγάζουμε» φωτογραφίες στις εκδηλώσεις. Λιγότερες φωτό και περισσότερες δράσεις. Οφείλουμε όλοι να στηρίξουμε αυτές τις προσπάθειες και κυρίαρχα οι εκπαιδευτικοί, με τους γονείς και τις Αρχές του τόπου.
Βασίλης Παππάς – εκπαιδευτικός
