Το σκάκι δεν είναι ένα απλό επιτραπέζιο παιχνίδι. Είναι ένα άθλημα που δίκαια θεωρείται ο εκφραστής του Πνευματικού αθλητισμού επί αιώνες. Ίσως είναι το μοναδικό απ’ όλα όσα επινόησε ο άνθρωπος που με ανωτερότητα ξεφεύγει από την τυραννία της τύχης και δεν χαρίζει τις δάφνες της νίκης παρά μόνο στην εξυπνάδα. Θα αδικούσαμε το σκάκι αν το ονομάζαμε «παιχνίδι» γιατί έτσι όπως έχει εξελιχθεί σήμερα είναι μια επιστήμη, μιά τέχνη.
Για να πετύχεις στο σκάκι, πρέπει να μπορείς να σκέφτεσαι 3 κινήσεις μπροστά από τον αντίπαλο σου. Αλλά αυτό προυποθέτει ότι οι κινήσεις του αντιπάλου σου είναι προβλέψιμες.
Τι γίνεται όμως όταν ο αντίπαλος σου ελίσσεται και προσαρμόζεται σε κάθε σου κίνηση αντί να έχει δική του τακτική; Αν ο σκοπός του δεν είναι η νίκη αλλά η επιβίωση και ίσως η ισοπαλία;
Οι ισχυροί παίκτες έχουν αρκετά κόλπα και τεχνικές ώστε να δημιουργούν μία τεχνική υπεροχή πάνω στην παρτίδα. Μερικές φορές ακόμα και όταν υπάρχουν τα ίδια κομμάτια στη σκακιέρα καταφέρνουν να τοποθετούν τα κομμάτια τους σε πιο καλές θέσεις και φαίνεται σαν να έχουμε περισσότερα.
Η προαγωγή του πιονιού είναι μία τέτοια τεχνική. Εκεί που όλα τα κομμάτια είναι ίδια ξαφνικά ένας ισχυρός παίκτης μεταμορφώνει το ποιόνι του σε βασίλισσα και αυτόματα η δύναμη των κομματιών του αυξάνει. Εάν κάποιος καταφέρει να προάγει ένα πιόνι σε βασίλισσα, τότε σχεδόν έχει κερδίσει την παρτίδα.
Τα μυστικά της επιτυχίας είναι η σωστή εκτίμηση, η ακρίβεια, η αυτοπεποίθηση, η γνώση του αντιπάλου, η διαίσθηση, η αισιοδοξία, μια ολόκληρη φιλοσοφία που εφαρμόζεται σε οποιοδήποτε επίπονο παιχνίδι θέλει ή πρέπει να βγει κανείς νικητής.
Ερωτήματα και αντιρρήσεις υπάρχουν: η πραγματική ζωή απαιτεί συμβιβασμούς και διαπραγματεύσεις. Δεν μπορείς να “θυσιάζεις” πρόσωπα και πράγματα όπως “θυσιάζεις” πιόνια. Εξάλλου, τι θα συνέβαινε αν όλοι οι άνθρωποι εφάρμοζαν την τέχνη του πολέμου;
